Nieuws
- 2025
- 2024
In het nieuws
Studiebeurs van Solidaritas : getuigenis van Antoinette de Crombrugghe de Picquendaele.
Antoinette de Crombrugghe heeft een beurs gekregen van Solidaritas om haar te helpen bij de financiering van een éénjarige master in Klimatologie aan de prestigieuze Columbia Climate School in de Verenigde Staten. We vroegen haar om wat uitleg te geven over haar parcours en haar keuze.Kunt u uw parcours kort samenvatten? En ons vertellen wat u ertoe bracht om vorig jaar naar de Verenigde Staten te gaan om klimatologie te studeren aan Columbia?Ik heb een deel van mijn jeugd doorgebracht in Chili, samen met mijn ouders die vrijwilligerswerk deden in de sloppenwijken van Santiago. Ik kom hier nog op terug. Daarben ik getuige geweest van de effecten van de opwarming van de aarde, o.m. van de terugtrekking van gletsjers en van grootschalige branden en ik heb kunnen vaststellen hoe diep deze verschijnselen verbonden zijn met de uitdagingen van sociale rechtvaardigheid.Terug in België, na mijn opleiding aan Saint André in Brussel behaalde ik in 2023 een Bachelor of Arts in Liberal Arts and Sciences aan de Universiteit van Maastricht.Na een stage bij Telos Impact, een bedrijf gespecialiseerd in advies en beheer van investeringen voor een duurzamere en veerkrachtigere wereld, realiseerde ik mijn project: mijn academische loopbaan een jaar voortzetten aan Columbia.Waarom was dit project zo belangrijk voor u?Zoals ik al zei, werd ik tijdens mijn jeugd in Chili geconfronteerd met de directe effecten van klimaatverandering en de impact ervan op met name kwetsbare gemeenschappen.Mijn interesse - ik zou zelfs zeggen mijn passie – voor de klimaatcrisis en haar politieke, economische en maatschappelijke uitdagingen werd ook versterkt door mij steeds verder te verdiepen in deze thema’s middels lectuur en discussies.Het programma dat ik aan Columbia volgde, stelde mij in staat om gezochte en erkende vaardigheden te verwerven, maar ook om te profiteren van een sterk netwerk en zodoende invloed te hebben op de Europese scène en het Europese beleid.Wat hebt u over uzelf geleerd tijdens dit jaar aan Columbia?Ik heb geleerd om mijn uren niet te tellen! Want de werkdruk was enorm! Maar “quand on aime, on ne compte pas”... En aan Columbia is de gemeenschap "student / leraar" een echte realiteit die trouwens sedert de laatste presidentsverkiezingen nog versterkt werd.Welk advies of welke boodschap zou u willen meegeven aan de jongeren van de VAKB die ervan dromen om zich te vervolmaken in het buitenland?Op praktisch niveau is een goede planning van fundamenteel belang. Je moet het ruim van tevoren doen, ruim op tijd om je academisch parcours, je studieproject voor te bereiden.Hoe coherenter jouw CV is, hoe groter de kans dat je wordt aanvaard door de instelling die je hebt benaderd.Op financieel gebied moet je een budget voorbereiden: gezien de hoge kosten van studies op hoog niveau in het buitenland, is het essentieel om een goed gedetailleerd en gestructureerd financieel plan op te stellen.In dit verband zijn beurzen van gastinstellingen, gastlanden en Belgische of gemengde stichtingen meestal beschikbaar. Een grondige zoektocht naar de mogelijkheden en voorwaarden om verkozen te worden, is essentieel. In België denk ik bijvoorbeeld aan de Koning Boudewijnstichting, het fonds Sofina Boël of – wat studies in de Verenigde Staten betreft – de Belgian American Educational Foundation (BAEF) of de Fulbright commissie.Maar is het belangrijkste uiteindelijk niet het durven volgen van je passie?Wij danken Baron Henry d'Anethan voor het schrijven van dit artikelSolidaritas: Toekenning van beurzen voor hogere studies in het buitenland of aan internationale instellingen in België.Heeft uw kind een eerste diploma behaald en wil hij/zij verder studeren in België of in het buitenland? Zich specialiseren? Een post-masterdiploma behalen?Een doctoraat? En zijn er moeilijkheden bij de financiering van het project?Solidaritas kan een studiebeurs toekennen om het volgen van hoger onderwijs te helpen financieren.Solidaritas kan immers beurzen toekennen aan jongeren van adel voor studies in het buitenland of aan internationale instellingen die in België gevestigd zijn.De beoogde studies zijn specialisaties in het buitenland na een eerste graad: master na master, doctoraat (bij voorkeur in het buitenland), kunstacademies (muziek of andere genres), stages en mentoraat, voorbereiding op concours, enz.Het financieringsplan, alsook het bewijs van de aanvaarding ervan door de betrokken instelling, moeten in het dossier van de aanvrager worden opgenomen.De rol van Solidaritas is aanvullend: de student moet Solidaritas het financieringsplan voorleggen dat is opgesteld met alle reeds verkregen of gegarandeerde steun en beurzen (openbare of particuliere beurzen, hulp van familieleden, eigen middelen of andere).Alle vragen in verband met inlichtingen en/of beurzen worden vertrouwelijk behandeld. solidaritas@anrb-vakb.be
Al het nieuws
Royal Condroz Culturel asbl 50 jaar cultureel, menselijk en solidair avontuur
Mijn moeder, gravin Ferdy d'Aspremont Lynden – een dynamische en ondernemende vrouw – was al druk bezig met haar taken als burgemeester van Barvaux-Condroz toen zij in september 1974 de vzw Condroz Culturel oprichtte.Kreeg zij misschien deze ondernemende en enthousiaste geest van haar moeder, die uit een geslacht van Amerikaanse industriëlen kwam?Volgens haar statuten is het de missie van de vereniging om alle vormen van kunst te promoten en te verbeteren, en om financiële steun te verlenen aan liefdadigheidsinstellingen, filantropische werken en culturele verenigingen die soortgelijke doelstellingen nastreven. Om dit te verwezenlijken, organiseert de vzw verschillende activiteiten zoals museumbezoeken, excursies, uitstapjes... Het idee was – en is nog steeds – dat je mooie dingen kunt maken door goed te doen!In de jaren zeventig bood de vereniging toneelstukken aan op privé eigendommen in de regio. Op 10-jarige leeftijd ging ik vaak mee met mijn moeder en ik heb een prachtige herinnering aan deze avonden met voorstellingen waarbij de acteurs onder andere speelden op de binnenplaats van de kastelen van Annevoie, Barvaux of Ry! Evenzo heb ik deelgenomen aan de voorbereiding van de 400 enveloppen met de maandelijkse nieuwsbrief van 5 pagina's, een nauwgezette klus die tegenwoordig wordt vergemakkelijkt door het gebruik van e-mail.Achter dit geweldige initiatief staat een klein team dat even discreet als efficiënt is: mijn moeder natuurlijk, maar ook haar nichten, barones Philippe van Zuylen en gravin Didier d'Aspremont Lynden. Samen hebben zij de ziel van de vereniging gevormd.Begin jaren '80 gaf Josyne van Zuylen, een globetrotter met een leergierige geest, een nieuwe impuls aan de activiteiten van de vzw. Onder haar leiding hebben culturele reizen – dichtbij en ver weg – zich vermenigvuldigd, in een vriendelijke en aangename sfeer. Sinds 2007 neem ik de fakkel over, omringd door Marguerite De Cannière, door mijn schoonzus Béatrice de Spirlet en altijd gesteund door mijn lieve echtgenoot.Philippe de Potesta : Wat zijn de drijfveren van vrijwilligerswerk binnen uw team?Caroline d’Aspremont : Het is een kwestie van het voortzetten van dit mooie culturele en sociale avontuur, altijd gedragen door deze vriendelijke en welwillende sfeer die er de rijkdom van uitmaakt! Deze aanpak werd onlangs bekroond met een erkenning die ons diep raakt: de beslissing van Zijne Majesteit de Koning om onze vereniging de eretitel "Koninklijk" te verlenen. Voortaan dragen we de naam Royal Condroz Culturel asbl, een symbolische onderscheiding, die vijf decennia toewijding aan cultuur en filantropie huldigt. Deze titel is niet alleen een erkenning van de geboekte vooruitgang, maar ook een aanmoediging om de oprichtingsdoelen van de vereniging voort te zetten.Ph de P : Wat waren de laatste belangrijke activiteiten van de Condroz Culturel?C d’A : Het is moeilijk om 50 jaar van vele rijke en gevarieerde activiteiten samen te vatten ... In 2023 maakte een prachtige cruise in Kroatië, aan boord van een boot die volledig voor de vereniging was afgehuurd, grote indruk.In oktober van hetzelfde jaar trad een cultureel verblijf in Rome in de voetsporen van Rafaël. Het voorjaar van 2024 was de aanleiding voor een spannende week in Caïro en omgeving, tussen duizendjarige geschiedenis en de moderne wereld. Februari 2025, Azië met een onvergetelijke cruise op de Mekong rivier. En gedurende deze maanden hebben vele tentoonstellingen ons programma verrijkt, van Georgië tot Aleschinsky, Louise-Marie d'Orléans, eerste Koningin der Belgen, en vele andere artistieke tussenstops.Ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de Condroz Culturel werd in de Comédie Royale Claude Volter een toneelstuk opgevoerd, "Crusoé repart", grappig, fris en origineel. De avond werd voortgezet met een hartelijke receptie, zorgvuldig georkestreerd door Cap Event vzw.Ph de P : Wat zijn de projecten die je enthousiast maken voor de toekomst?C d’A : Zoals gewoonlijk zullen verschillende tentoonstellingen het herfstseizoen afsluiten. Eind november worden wij tijdens een reis naar Rijnland-Westfalen ondergedompeld in de magie van de advent, tussen kastelen, een bezoek aan Aken en een kerstmarkt in Schloss Merode. In de lente van 2026 gaan wij naar Egypte voor een reis van Luxor naar Aswan, uitgebreid met een boottocht op het Nassermeer. En in de herfst van 2026 ligt er al een reis om Roemenië te ontdekken in het verschiet.Ph de P : Tot slot, wat zijn de wensen voor de toekomst van uw vereniging?C d’A : Wat we vandaag en morgen willen, is trouw blijven aan de geest die de oprichters hebben ingevoerd: enthousiasme t.o.v. het onverwachte, de vreugde om samen iets te ontdekken, flexibiliteit ten aanzien van het onvoorziene. Maar bovenal een diepe trouw aan onze waarden: een gedeelde cultuur, de elegantie van het denken, het plezier van het samenzijn terwijl we met hart en ziel blijven voortgaan!Ph de P : Hartelijk dank aan Caroline d'Aspremont voor deze verduidelijkingen die een correct licht werpen op de verwezenlijkingen van de Condroz Culturel.Philippe de Potesta
Studiebeurs van Solidaritas : getuigenis van Antoinette de Crombrugghe de Picquendaele.
Antoinette de Crombrugghe heeft een beurs gekregen van Solidaritas om haar te helpen bij de financiering van een éénjarige master in Klimatologie aan de prestigieuze Columbia Climate School in de Verenigde Staten. We vroegen haar om wat uitleg te geven over haar parcours en haar keuze.Kunt u uw parcours kort samenvatten? En ons vertellen wat u ertoe bracht om vorig jaar naar de Verenigde Staten te gaan om klimatologie te studeren aan Columbia?Ik heb een deel van mijn jeugd doorgebracht in Chili, samen met mijn ouders die vrijwilligerswerk deden in de sloppenwijken van Santiago. Ik kom hier nog op terug. Daarben ik getuige geweest van de effecten van de opwarming van de aarde, o.m. van de terugtrekking van gletsjers en van grootschalige branden en ik heb kunnen vaststellen hoe diep deze verschijnselen verbonden zijn met de uitdagingen van sociale rechtvaardigheid.Terug in België, na mijn opleiding aan Saint André in Brussel behaalde ik in 2023 een Bachelor of Arts in Liberal Arts and Sciences aan de Universiteit van Maastricht.Na een stage bij Telos Impact, een bedrijf gespecialiseerd in advies en beheer van investeringen voor een duurzamere en veerkrachtigere wereld, realiseerde ik mijn project: mijn academische loopbaan een jaar voortzetten aan Columbia.Waarom was dit project zo belangrijk voor u?Zoals ik al zei, werd ik tijdens mijn jeugd in Chili geconfronteerd met de directe effecten van klimaatverandering en de impact ervan op met name kwetsbare gemeenschappen.Mijn interesse - ik zou zelfs zeggen mijn passie – voor de klimaatcrisis en haar politieke, economische en maatschappelijke uitdagingen werd ook versterkt door mij steeds verder te verdiepen in deze thema’s middels lectuur en discussies.Het programma dat ik aan Columbia volgde, stelde mij in staat om gezochte en erkende vaardigheden te verwerven, maar ook om te profiteren van een sterk netwerk en zodoende invloed te hebben op de Europese scène en het Europese beleid.Wat hebt u over uzelf geleerd tijdens dit jaar aan Columbia?Ik heb geleerd om mijn uren niet te tellen! Want de werkdruk was enorm! Maar “quand on aime, on ne compte pas”... En aan Columbia is de gemeenschap "student / leraar" een echte realiteit die trouwens sedert de laatste presidentsverkiezingen nog versterkt werd.Welk advies of welke boodschap zou u willen meegeven aan de jongeren van de VAKB die ervan dromen om zich te vervolmaken in het buitenland?Op praktisch niveau is een goede planning van fundamenteel belang. Je moet het ruim van tevoren doen, ruim op tijd om je academisch parcours, je studieproject voor te bereiden.Hoe coherenter jouw CV is, hoe groter de kans dat je wordt aanvaard door de instelling die je hebt benaderd.Op financieel gebied moet je een budget voorbereiden: gezien de hoge kosten van studies op hoog niveau in het buitenland, is het essentieel om een goed gedetailleerd en gestructureerd financieel plan op te stellen.In dit verband zijn beurzen van gastinstellingen, gastlanden en Belgische of gemengde stichtingen meestal beschikbaar. Een grondige zoektocht naar de mogelijkheden en voorwaarden om verkozen te worden, is essentieel. In België denk ik bijvoorbeeld aan de Koning Boudewijnstichting, het fonds Sofina Boël of – wat studies in de Verenigde Staten betreft – de Belgian American Educational Foundation (BAEF) of de Fulbright commissie.Maar is het belangrijkste uiteindelijk niet het durven volgen van je passie?Wij danken Baron Henry d'Anethan voor het schrijven van dit artikelSolidaritas: Toekenning van beurzen voor hogere studies in het buitenland of aan internationale instellingen in België.Heeft uw kind een eerste diploma behaald en wil hij/zij verder studeren in België of in het buitenland? Zich specialiseren? Een post-masterdiploma behalen?Een doctoraat? En zijn er moeilijkheden bij de financiering van het project?Solidaritas kan een studiebeurs toekennen om het volgen van hoger onderwijs te helpen financieren.Solidaritas kan immers beurzen toekennen aan jongeren van adel voor studies in het buitenland of aan internationale instellingen die in België gevestigd zijn.De beoogde studies zijn specialisaties in het buitenland na een eerste graad: master na master, doctoraat (bij voorkeur in het buitenland), kunstacademies (muziek of andere genres), stages en mentoraat, voorbereiding op concours, enz.Het financieringsplan, alsook het bewijs van de aanvaarding ervan door de betrokken instelling, moeten in het dossier van de aanvrager worden opgenomen.De rol van Solidaritas is aanvullend: de student moet Solidaritas het financieringsplan voorleggen dat is opgesteld met alle reeds verkregen of gegarandeerde steun en beurzen (openbare of particuliere beurzen, hulp van familieleden, eigen middelen of andere).Alle vragen in verband met inlichtingen en/of beurzen worden vertrouwelijk behandeld. solidaritas@anrb-vakb.be
In Brussel wordt een groot jubileum voorbereid: de St-Michiels en St-Goedelekathedraal viert in 2026 haar 800ste verjaardag! Haar decaan en zijn kerkfabriek hebben het druk.
Gaëtane Janssens de Bisthoven, voorzitter van de Kerkfabriek, beantwoordt onze vragen.Een belangrijke doelstelling is om bij te dragen aan de bekendheid van dit prachtige gotische gebouw. Kun je in het kort zijn verhaal vertellen?In de achtste en negende eeuw stond er al een oratorium gewijd aan de aartsengel Sint-Michiel op deze Brusselse heuvel. Aan het begin van de elfde eeuw liet graaf Lambertus II van Leuven een kerk bouwen in typisch romaanse stijl, eveneens gewijd aan de aartsengel Sint-Michiel, beschermer van de stad. Deze collegiale kerk werd in 1047 ingewijd. Om pelgrims aan te trekken, liet hij er de relieken van Sint-Goedele verhuizen die zich vroeger in de kapel van Sint-Gerius in de benedenstad bevonden. Sindsdien heet de kerk officieel de collegiale kerk van Sint-Michiel en Sint-Goedele.Pas in 1962 werd de kerk verheven tot kathedraal naast de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen.Sint-Goedele is een zeer populaire heilige in Brussel, maar er is niet veel over haar bekend, behalve over haar opmerkelijke vroomheid.De drijvende krachten van de kathedraal hebben de handen in elkaar geslagen: wat is hun doel?Ter gelegenheid van de 800ste verjaardag van de eerste steenlegging van het huidige gebouw, in 2026, heeft de kerkraad van de Sint-Michiels en Sint-Goedelekathedraal, op initiatief van dit project, een werkgroep opgericht, genaamd GUDULA26. Het doel van het project is om de kathedraal, haar artistieke schatten en de diversiteit aan activiteiten die er plaatsvinden beter bekend te maken bij Belgen en bij buitenlandse toeristen.Het programma verkent verschillende dimensies. Welke?Gudula26 zal beginnen met een pauselijke mis voorgegaan door de aartsbisschop van Mechelen-Brussel, Monseigneur Terlinden.Tevens op het programma zijn: een klank- en lichtshow, tentoonstellingen, conferenties, concerten, rondleidingen, toneelstukken, kunstinstallaties, enz. Deze gevarieerde activiteiten zijn bedoeld om de kathedraal, de spiritualiteit en de kunst die er huisvesten onder de aandacht te brengen, om de fascinerende geschiedenis te ontdekken of te herontdekken en om het publiek unieke artistieke ervaringen te bieden.Over welke tijdspanne zal dit Gudula26 project zich uitstrekken?Concreet strekt het Gudula26 programma, dat afzonderlijke en complementaire activiteiten aanbiedt, zich uit over heel 2026. Maar vanaf de tweede week van december 2025 wordt de klank- en lichtshow LUMINESCENCE aangeboden.Er zijn activiteiten gepland voor alle doelgroepen. Kun je ze beschrijven?Voor jou licht ik nu de sluier op, over enkele aspecten van dit programma!Op zondag 11 januari 2026 om 11 uur wordt een pontificale mis gehouden met een door de paus gezonde legaat die hem vertegenwoordigt. Ook de Koning en de Koningin hebben hun aanwezigheid bevestigd. Deze mis zal hoogstwaarschijnlijk worden uitgezonden op KTO.Een klant- en lichtshow LUMINESCENCE vindt plaats in de kathedraal van 11 december 2025 tot 21 maart 2026, 4 of 5 avonden per week met 2 of 3 voorstellingen per avond. Elke voorstelling biedt plaats aan 700 mensen. We bieden toeschouwers een uitzonderlijke artistieke en meeslepende ervaring, waardoor iedereen de artistieke rijkdom van deze emblematische plek kan ontdekken.Muziek heeft altijd een prominente plaats ingenomen in het spirituele en culturele leven van de kathedraal. De muren resoneren niet alleen met gebeden, maar ook met muziek, als een vector van emotie en spirituele taal, die ons allemaal samenbrengt. Het lag voor ons dan ook voor de hand om gevarieerde en vooral kwalitatieve concerten in ons programma op te nemen. Deze vinden plaats tijdens de weekends na Sint-Goedeledag (8 januari 2026) en Michielsdag (29 september 2026); We hebben een rijk en gevarieerd muzikaal programma gepland: klassiek, barok, jachthoorns, kinderkoren, enz...Op historisch en artistiek vlak, maar ook op educatief niveau, zullen experts ons komen vertellen over de juwelen die onze prachtige kathedraal bezit. Deze gratis lezingen, in het Frans en/of Nederlands, zullen het publiek in staat stellen zijn kennis van het artistieke erfgoed van de kathedraal te verrijken, maar ook het sociale en historische belang ervan te meten.Bovendien komt de kardinaal-aartsbisschop van Luxemburg, Monseigneur Jean-Claude Hollerich, op maandag 19 januari 2026 naar Bozar om zijn reflecties te presenteren over: "De kathedraal in de Kerk en de wereld van deze tijd".In het koor van de kathedraal zullen ook twee toneelstukken opgevoerd worden: op zondag 8 februari 2026 "Zuster Emmanuelle, de hemel in het hart van de vuilnisbakken" en op dinsdag 21 april 2026: "De 5 C's (of K’s): Kardinaal, Kanker, Covid, Clown en Coulissen".Er zal ook een boekje met rondleidingen worden gepubliceerd, speciaal ontworpen voor jongeren en gratis geschonken aan elk kind dat de kathedraal bezoekt.Als kers op de taart verschijnt er ook een nieuw stripverhaal, getekend door Baudouin de Ville, dat de geschiedenis van de kathedraal vertelt.Dit is een spannend aanbod dat zich voor onze ogen ontvouwt en dat ons ertoe zal brengen om met interesse, plezier en enthousiasme rond te dwalen op deze highlight van Brussel!Wij danken gravin Emmanuel de Ribaucourt voor dit interview.
Willem van de Voorde – een moedige diplomaat die langetermijnbelangen verdedigt in een steeds meer competitieve wereld
Wat is jouw parcours ?Ik heb rechten en filosofie in UFSAL (Brussel) gestudeerd, mijn licentie rechten heb ik in Leuven gedaan en dan ben ik vertrokken naar Londen (LSE) voor een Master of Laws. Maar ik heb nooit als jurist gewerkt omdat ik al jarenlang wist dat ik diplomaat wilde worden. Tijdens mijn legerdienst als reserveofficier in Keulen heb ik dus mijn diplomatiek examen voorbereid.Na mijn diplomatieke stage vroeg ik om voor mijn eerste post in onze ambassade bij de EU in Brussel te kunnen werken omdat mijn echtgenote nog bezig was met haar specialisatie in de orthodontie. Dat was een prachtige eerste kennismaking met de diplomatie; ik kon onmogelijk vermoeden dat ik daar 30 jaar later nog zou terugkeren. Vervolgens kwam ik in een totaal andere wereld terecht want ik werd gedurende 6 jaar aangesteld tot secretaris van Koningin Paola, ook een fijne en unieke ervaring.In 2000 kwam mijn eerste buitenlandse post, in Berlijn. Het was een ongelooflijk interessante periode omdat dit het eerste jaar was dat de Duitse hoofdstad terug naar Berlijn was verplaatst. De stad was nog in volle opbouw en het was een nieuwe omgeving voor iedereen, voor de buitenlanders maar ook voor de Duitsers die uit Bonn kwamen en die er net als wij hun weg moesten vinden. Wij zijn daar 4 jaar gebleven. Mijn echtgenote, die Duits sprak, kon er ook 2 dagen per week werken maar met onze 4 jonge kinderen had ze er haar handen vol.In 2004 werd ik adjunct-posthoofd in Tokio, ook een intense en veel voldoening gevende post.In 2008 kwam ik terug naar Brussel, in de afdeling Europese zaken, waar ik als adjunct van de dfirecteur-generaal druk bezig was met de voorbereiding van ons EU- voorzitterschap in 2010. Nadien vervoegde ik gedurende iets meer dan 3 jaar de kabinetten van de ministers Steven Vanackere en van Didier Reynders waar ik hun Europees beleid coördineerde.In 2014 kreeg ik mijn eerste post als ambassadeur, in Wenen. Dat was een hele uitdaging omdat ik vanuit die stad ons land vertegenwoordigde in Oostenrijk, maar ook in Bosnië-Hercegovina, Slowakije, Slovenië en bij UNO-instellingen die hun zetel in Wenen hebben. In 2018 verhuisde ik naar Berlijn als ambassadeur, een erg boeiend een groot land, dat ik al eerder had leren kennen. Begin 2020 stond er weer een verhuis voor de deur en wel terug naar de Europese Unie, waar ik Belgisch permanent vertegenwoordiger werd en er verbleef tot november vorig jaar. Toen was de tijd gekomen om zoals onze interne regels het vragen, even terug te keren naar het Hoofdbestuur in Brussel, waar ik dan aangesteld werd als Speciaal gezant voor klimaat en milieu, om op horizontale manier de stem van België te vertegenwoordigen op de zeer talrijke diplomatieke fora die zich met klimaat en leefmilieu bezig houden.Wat is de rol van een diplomaat in een geconnecteerde wereld ?Diplomatieke functies zijn heel gevarieerd. Zeer algemeen gesteld beheren en ontwikkelen diplomaten relaties met andere landen. Wij zijn er om ons land, onze regering, onze bedrijven te promoten en te informeren, en om onze in het buitenland levende of reizende landgenoten te helpen indien nodig.In de wereld van vandaag is het natuurlijk veel gemakkelijker geworden dan vroeger om contacten te leggen maar de wereld is ook groter geworden en veel meer competitief. In veel landen is de welvaart enorm toegenomen – gelukkig maar! - en eisen hun bewoners een plaats op in de internationale handel, in internationale organisaties. Waar vroeger maar een klein aantal rijke, Westerse landen overal de lakens uitdeelden, is er nu een grote verscheidenheid van spelers gekomen, op alle vlakken: handel, de strijd tegen milieuvervuiling en klimaatopwarming, energiebeheer, internationale samenwerking, onderwijs, grondstoffenontginning, voedselproductie, consumptiegoederen enz… : dit creëert een erg competitieve omgeving, waarin goede afspraken en nauwe samenwerking alsmaar belangrijker worden. Vaak loopt het mis, zoals verschillende gewelddadige conflicten helaas aantonen. Er is dus veel personeel nodig om een vlotte en faire samenwerking te organiseren en om de juiste regels te maken en die governance te beheren.De laatste jaren zijn er grote verschuivingen aan de gang zoals de alsmaar versnellende klimaatopwarming, de overgang naar meer duurzame energiebronnen, de toegenomen aandacht voor toegang tot energie en grondstoffen; dit alles uit zich dan ook op de internationale diplomatieke en politieke scène, waar oude machtsverhoudingen onder druk komen te staan.Wat is jouw beste carrière-ervaring tot nu toe ? Ik heb er veel gehad, maar ik kan zonder twijfel zeggen dat de meest intense en relevante ervaring het Europees voorzitterschap in 2024 was. België zat in de cockpit van de EU, aan het einde van de legislatuur wanneer altijd veel wetgeving nog wacht op goedkeuring, met de Europese verkiezingen die georganiseerd moesten worden, de voortdurende oorlog in Oekraïne, de energiecrisis. Het hele team van de Permanente Vertegenwoordiging, en ook vele anderen in ons overheidsapparaat, hebben zich toen formidabel ingezet, en met positief resultaat. Ik heb het gevoel dat België echt toegevoegde waarde heeft kunnen brengen aan de Europese constructie.Hoe ben jij speciaal gezant voor klimaat en milieu geworden ? In het kader van de regelmatige rotatie van diplomaten, was het aan mijn beurt om naar het Hoofdbestuur in de Karmelietenstraat bij de Zavel terug te keren. Ik kreeg de kans deze functie te kiezen en dacht dat het een erg actuele en relevante problematiek was waaraan ook veel internationale onderhandelingsprocessen en diplomatieke dimensies verbonden zijn. De thematiek is ook uitdagend omdat er twee contradictorische fenomenen in samenkomen. De effecten van de globale verwarming, die alsmaar sneller verloopt, zijn nu duidelijk voor iedereen en zijn wetenschappelijk bewezen. België heeft veel gereputeerde klimatologen, en één van hen, Professor Jean-Pascal van Ypersele, was bijvoorbeeld vicevoorzitter van het IPCC, het Intergovernmental Panel on Climate Change van de UNO. Maar tegelijkertijd is er veel weerstand in de maatschappij om de effecten te temperen of om de redenen van de opwarming - in essentie de verbranding van fossiele brandstoffen – weg te werken. En dat komt omdat het een gedragswijziging vraagt. De kosten van de nodige investeringen voor de maatschappij in haar geheel, voor bedrijven, voor de particulieren zijn enorm en moeten nu gemaakt worden maar de effecten zullen pas later komen. Ook heeft de Westerse wereld een historische verantwoordelijkheid tegenover de armere landen, maar deze zullen van hun kant ook moeten aanvaarden dat hun eigen industrialisering, die na de onze gekomen is, op een meer duurzame basis zal moeten verlopen. Een transitieperiode is altijd moeilijk. Het is belangrijk om de koers te blijven aanhouden en om hierover helder en regelmatig te communiceren zodat onze politieke actie voldoende draagvlak krijgt. Daaraan probeer ik dus ook bij te dragen.Is het feit dat u lid van de adel bent, een voordeel of niet ?In België of in EU-kringen speelt dit minder een rol. Sommigen kijken er zelfs met een zeker scepticisme of een kritische blik naar. Maar in het buitenland, bijvoorbeeld tijdens mijn verblijven in Oostenrijk, Japan of Duitsland, had ik de vaak indruk dat dit als iets positiefs werd ervaren omdat het een uiting van traditie en excellentie in ons land toont die in het diplomatiek milieu gewaardeerd wordt en die die vaak deuren opent.Welke boodschap zou u willen geven voor onze leden, meer specifiek voor de jongeren ? Ik heb 3 boodschappen :1. De wereld is erg complex en geconnecteerd maar diplomatie blijft heel relevant omdat vreedzaam samenleven op aarde vraagt dat regels uitgewerkt worden. Naar vrede streven in het Midden-Oosten of in Oekraïne, het gezamenlijk beheer van de oceanen organiseren, of afspraken maken om plastiekvervuiling tegen te gaan zijn maar enkele recente voorbeelden. België heeft veel nuttige ervaring en expertise aan te bieden in veel van dit soort onderhandelingen en moet dus verder investeren in aandacht en middelen om volop betrokken te blijven in dit zeer competitieve landschap.2. De klimaatverandering en de globale opwarming beheersen, de vervuiling verminderen en de biodiversiteit beschermen moeten op de hoogste plaats in onze agenda’s blijven. Volgens de UNO is dit - terecht - een existentiële problematiek die wij alleen maar samen kunnen aanpakken. Het zal ons helpen op lange termijn.3. Wij hebben nood aan moed en doorzetting om van onze wereld een betere plaats te maken. Ik denk dan af en toe aan een mooie uitspraak die vaak aan Willem van Oranje wordt toegeschreven: Point n'est besoin d'espérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer…Interview door Catherine de Dorlodot
De dag van de overdracht 5/10/2025
In een voortdurend veranderende wereld, waar traditionele oriëntatiepunten soms vervagen, blijft de familiale overdracht een fundamentele pijler van stabiliteit, continuïteit en identiteit. Het is in deze stille rijkdom dat de Dag van de Overdracht, het resultaat van een samenwerking tussen de Vereniging van de Adel van het Koninkrijk België (VAKB) en het Koninklijk Verbond van Familieverenigingen (KVFV), geïnteresseerd is. Tijdens deze dag komen vier grote thema’s aan bod om de vele aspecten te verkennen van wat er in gezinnen wordt doorgegeven, van gisteren tot morgen.1. Waarden: een immaterieel en levend erfgoedZelfs vóór materiële goederen zijn het vaak waarden die de basis vormen van het familiebezit. Opleiding, plichtsbesef, verantwoordelijkheid, openheid voor anderen, overdracht van geloof of maatschappelijke verplichtingen; Deze principes worden gesmeed in de intimiteit van het gezin en worden door de generaties heen bestendigd.Het gaat niet alleen om het behoud van tradities, maar ook om het cultiveren van een gedeelde familiale identiteit. De levensverhalen, de doorgegeven rituelen, de impliciete regels die relaties beheersen... Al deze elementen geven vorm aan de manier waarop elk lid deel uitmaakt van een geslacht, in permanente dialoog met zijn voorouders en zijn nakomelingen.2. Archieven en familiaal geheugen: bijhouden om beter door te gevenFamilies die voor hun archieven zorgen, voeden hun geheugen en bevestigen hun aanwezigheid op lange termijn. Oude correspondenties, versleten foto's, huwelijkscontracten, patentbrieven, mondelinge opnames en familiefilms zijn soms onvermoede schatten.Vandaag de dag verrijken veel hedendaagse hulpmiddelen dit geheugen: familiebiografieën, familiepodcasts, documentaires, souvenirboeken... Deze initiatieven maken het mogelijk om de geschiedenis van een familie of van één van haar leden veilig te stellen en op een levendige manier door te geven. Want de herinnering gaat niet over het bevriezen van het verleden: het gaat erom toekomstige generaties de kans te bieden om beter te begrijpen waar ze vandaan komen zodat zij beter kunnen kiezen waar ze naartoe gaan.3. Erfenisplanning en bemiddeling: anticiperen voor een betere gemoedsrustHoewel overdracht van goederen een bron van verbanden kan zijn, kan het, als het slecht wordt voorbereid, ook spanningen of conflicten veroorzaken. Daarom wordt erfenisplanning steeds belangrijker. Door zich te omringen met bekwame professionals kunnen families de verdeling van roerende of onroerende goederen organiseren, anticiperen op fiscale kwesties, een buitengerechtelijke beschermingsmachtiging instellen of de overdracht van een familiebedrijf plannen.Naast de juridische aspecten is het van essentieel belang om ruimte te laten voor familiale dialoog, soms gefaciliteerd door bemiddelaars. Een succesvolle overdracht is een voorbereide, doordachte en vooral onderhandelde overdracht: er wordt rekening gehouden met de wensen van de erflater, maar ook met de realiteit en verwachtingen van de erfgenamen.4. Cultureel en materieel erfgoed: bewaren en tot leven brengenHistorische huizen, familiegronden, oude portretten, kunstvoorwerpen, bibliotheken of zelfs bepaalde soorten bedrijven zijn allemaal tastbaar erfgoed, getuigen van een bijzondere geschiedenis. Hun conservering en overdracht vereisen constante waakzaamheid: tussen de noodzakelijke restauraties, onderhoudskosten en aanpassingen aan de huidige normen zijn de uitdagingen talrijk.Deze goederen vertegenwoordigen echter veel meer dan een potentiële marktwaarde. Zij belichamen een levendige herinnering, een link tussen generaties en een collectieve verantwoordelijkheid. Het behoud van een familieportret of het beheer van een agrarisch landgoed dat al eeuwenlang wordt doorgegeven, is gewoon het bestendigen van een dialoog tussen verleden en toekomst.Een afspraak om na te denken over overdracht in al zijn dimensiesDe Dag van de Overdracht, die op 5 oktober plaatsvindt in de salons van de VAKB, heeft tot doel een ruimte te bieden voor ontmoeting, reflectie en concrete oplossingen. Het zal deskundigen, advocaten, notarissen, bemiddelaars, familiehistorici, archivarissen, geheugenmakers, antiquairs, psychogenealogen, erfgoedliefhebbers en vertegenwoordigers van onze "zusterverenigingen" (Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen, OGHB, enz.) samenbrengen, allemaal verenigd door dezelfde ambitie: families helpen behouden wat belangrijk is en doorgeven wat blijvend is.In een wereld die soms te gehaast is, waar alles voortdurend opnieuw lijkt te moeten worden uitgevonden, is het een werk van wijsheid om de tijd te nemen om na te denken over familieoverdracht. Het betekent dat men erkent dat sommige rijkdommen niet worden gewaardeerd in euro's of in vierkante meters, maar in herinneringen, waarden en verbanden.Er zal een catalogus worden opgesteld met zoveel mogelijk contactgegevens van experts, ervaren amateurs en andere professionals, om een echte "bijbel" te vormen voor al wie bij overdracht betrokken is.Het programma raadplegen: https://bit.ly/programme-transmissionInscrhrijving: https://membernet.anrb-vakb.be/nl/alle-evenementen/dag-overdracht/Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
De Belgische Cinema
Onze landgenoot Joseph Plateau, professor in de experimentele natuurkunde aan de Universiteit van Gent ontwikkelt in 1836 reeds een stroboscopisch apparaat, de fenakistiscoop , en levert hiermee een zeer belangrijke bijdrage tot de uitvinding van de cinematograaf door de Franse gebroeders Lumière in 1895, en dus ook tot het ontstaan van de filmindustrie. Op 1 maart 1896 vindt in een zaal in de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen te Brussel de eerste filmvoorstelling in België plaats.Tijdens de eerste helft van de vorige eeuw blijft de cinema bij ons het werkterrein van pioniers. Met hulp van de franse industrieel Charles Pathé richt Alfred Machin in 1910 een eerste filmstudio op. Als eerste filmproducer werkt Hypolyte De Kempeneer samen met de eerste vrouwelijke regisseur en actrice Aimée Navarra. Haar film Coeurs Belges kadert in een reeks patriottische melodrama’s waar de bescheiden Belgische filmindustrie na de Eerste Wereldoorlog op inzet. Graaf Robert de Wavrin de Villers-au-Tertre, etnoloog en ontdekkingsreiziger, leeft gedurende jaren tussen de indianen in Zuid-Amerika en legt op pellicule getuigenissen vast van verschillende culturen. De bekendste van zijn langspeelfilms zijn Au Centre de l’Amérique du Sud inconnue (1924) en Au Pays du Scalp (1931).Tijdens de jaren dertig experimenteren Charles Dekeukeleire, Henri Storck en Joris Ivens met nieuwe filmtechnieken en stichten de Belgische Documentaire School. Misère au Borinage van Storck en Ivens wordt als een eerste mijlpaal gezien. De Witte (1934) naar het boek van Ernest Claes volgt als succesvolle fictie-langspeelfilm. Regisseur Jan Vanderheyden maakt samen met Edith Kiel nog een hele reeks volkskluchten met acteurs als Gaston Berghmans, Jef Cassiers en Nand Buyl.Na de Tweede Wereldoorlog tot de jaren tachtig wordt het boerendrama een belangrijk genre. Tegelijkertijd drukken enkele cineasten hun persoonlijke stempel op de Belgische film en zorgen voor een eerste golf van internationale erkenning : Roland Verhavert (Meeuwen sterven in de haven,…), André Delvaux ( De man die zijn haar kort liet knippen, L’oeuvre au noir,..), Harry Kümel (Malpertuis,…) en Jacques Boigelot (Paix sur les champs).Hun films zijn meer eigentijds, vaak magisch-realistisch, een trend die zich voortzet. De oprichting van de eerste filmscholen in het begin van de jaren zestig brengt een nieuwe generatie cineasten voort. Bijzondere talenten als Chantal Akerman of Raoul Servais (Gouden Palm in Cannes met Harpya) zoeken hun eigen weg in de experimentele en animatiefilm. Robbe De Hert, Guido Henderickx en Patrick Lebon bouwen in Antwerpen aan het progressieve Fugitive Cinema. Marion Hânsel, Jean-Jacques Andrien en Michel Khleifi brengen wereldcinema.In de jaren tachtig ontstaat een meer persoonlijke en realistische manier van filmmaken. Onze cinema wordt langzaam volwassen en meer verscheiden. Producenten Pierre Drouot, Erwin Provoost en Dominique Jeanne brengen financieel-economisch structuur in de sector en zetten in op promotie. Het publiek vindt de weg naar de bioscoop voor zowel populaire films als auteursfilms : Brussels by Night ( Marc Didden), Crazy Love (Dominique Deruddere) , Toto le Héros en Le Huitième Jour ( Jaco Van Dormael) , Le Maître du musique en Farinelli (Gerard Corbiau), C’est arrivé près de chez vous (Benoît Poelvoorde, Remy Belvaux, André Bonzel) en Hector, Koko Flanel en Daens (Stijn Coninx). Na de Oscar voor beste korte animatiefilm voor Een Griekse Tragedie van Nicole Van Goethem in 1987, worden Le maître du musique en Daens genomineerd voor een Oscar voor Beste niet Engelstalige film. Met Rosetta winnen Luc en Jean-Pierrre hun eerste Gouden Palm op het filmfestival van Cannes.Na 100 jaar komt er eindelijk vaart in onze filmindustrie.De gebroeders Dardenne zijn nog steeds onze vaandeldragers, met vele talenten in hun kielzog. Te veel om allemaal op te sommen, naast de schitterende actrices en acteurs, producenten, componisten, creatieve en artistieke chefs en meesters in fotografie, montage, make-up, enz…die ons land rijk is.De Belgische Cinema is naast onze pralines, bier en chocolade een exportproduct met een kwaliteitslabel geworden. De film Jeanne Dielman, 23, quai du Commerce, 1080 Bruxelles (1975) van Chantal Akerman werd In december 2022 door het Britse tijdschrift Sight&Sound uitgeroepen tot de beste film aller tijden.Van grote populariteit of regelmatig financieel succes in het buitenland kunnen we helaas nog niet spreken maar binnen het internationale festivalcircuit wordt er erg uitgekeken naar nieuw Belgisch werk. Lukas Dhont (Close, Girl,..) , Baloji (Augure) en Felix Van Groeningen (The broken Circle Breakdown, De acht Bergen,..) en anderen creëren grote verwachtingen. Het regent af en toe prijzen en Oscarnominaties zijn geen uitzondering meer.Recent wonnen de gebroeders Dardenne nogmaals enkele prijzen op het filmfestival van Cannes met Jeunes Mères. En de schitterende documentaire Sountrack to a Coup d’Etat van Johan Grimonprez werd dit jaar genomineerd voor een Oscar in de Categorie Beste Documentaire. Als Belgische co-productie won Flow in 2025 de Golden Globe en Oscar voor Beste Animatiefilm.Film kost veel geld. In Europa wordt film beschouwd als een cultureel artistiek product en gesubsidieerd, in tegenstelling tot de filmindustrie in de Verenigde Staten die op de eerste plaats puur economisch top-entertainment is. In ons land heeft elke Gemeenschap verschillende fondsen opgericht om eigen producties te steunen. Maar de budgetten zijn en blijven te beperkt. Daarnaast werd het Tax Shelter-systeem door de Overheid ingevoerd als fiscale maatregel om privé-investeringen mogelijk en aantrekkelijk te maken.De Kinepolisgroep is dan wel wereldwijd bekend, met de komst van de internationale streamingplatformen is de filmbeleving volledig geheroriënteerd. De grote spelers bepalen hoe langer hoe meer wat er wel of niet gemaakt wordt : alles moet sneller of goedkoper en onze nationale omroepen kunnen de trend niet volgen.Goede films maken is een kunst, een combinatie van verhaal, vertelling, acteren, fotografie, beweging, decors, kostuums, muziek, geluid en montage, om het geheel om te toveren tot een aangrijpende en meeslepende belevenis op een groot wit doek. Film is magie, een spiegel, een reflectie van emoties en verlangens, geeft inzichten en maakt nieuwsgierig, verbindt mensen en culturen, iets wat de wereld dringend en steeds meer nodig heeft.Er is zeer veel jong talent en het laatste decennium zochten en vonden vele jonge regisseurs en enkele acteurs hun weg in het buitenland. Om onze eigen verhalen te kunnen blijven vertellen, onze cultuur van open geest, verbeelding en creatieve vrijheid te beschermen, en onze jonge talenten niet te verliezen is er dringend nood aan nieuwe vormen van financiering.Baron Stijn Coninx, regisseur-scenarist ( Daens, Hector, Koko, Flanel, When the light comes, Soeur Sourire, Marina, Niet Schieten,….) was gedurende 28 jaar verbonden als hoogleraar aan het RITCS en docent aan het INSAS, en is ondervoorzitter van Cinematek, het Koninklijk Belgisch Filmarchief.
Psychogenealogie: een erfenis die men niet kan weigeren...
Psychogenealogie werd ontwikkeld in de jaren 70 en behandelt emotionele en gedragsmatige overdrachten binnen de families.Een van de belangrijkste concepten van deze discipline is gebaseerd op het idee dat de emotionele belasting van belangrijke gebeurtenissen die onze voorouders hebben meegemaakt (onopgeloste rouw, familiegeheimen, faillissementen, tragedies of stilzwijgende geboden die de psyche vormgeven) van de ene generatie op de andere kan worden overgedragen en ons leven kan conditioneren, waardoor het ontstaan van repetitief gedrag, onverklaarbare angsten of psychosomatische symptomen wordt bevorderd.Psychotherapeute Anne Ancelin-Schützenberger maakte het ontstaan van de theorie en de ontwikkeling van deze therapeutische methode in Frankrijk mogelijk en vond het genosociogram uit. Dit bestaat uit een diagram met eigen grafische codes, die familiale genealogie, emotionele banden en historische, sociaal-culturele en economische omgevingen met elkaar verbindt.Maar het is cruciaal op te merken dat recente ontwikkelingen op het gebied van biologie en neurowetenschappen, opwindende perspectieven hebben geopend voor de psychogenealogie.Allereerst onthult epigenetica dat onze genen kunnen evolueren als reactie op externe gebeurtenissen, waaronder trauma’s. En de neurowetenschappen leren ons dat de hersenen, dankzij hun neuroplasticiteit, het vermogen hebben om oude toxische patronen te herprogrammeren en zodoende nieuwe, meer constructieve patronen op te bouwen. Door samen te werken verklaren deze drie disciplines hoe onze levenservaringen en die van onze voorouders ons gedrag beïnvloeden en hoe het mogelijk is om ons ervan los te maken.Volgens barones Sandrina d'Anethan, een ervaren psychogenealoge opgeleid bij Agnès Paoli (Mon Arbre Génial - Logique) en Bruno Clavier (Le Jardin d'Idées), vormen de existentiële of feitelijke moeilijkheden waarmee de persoon die raadpleegt wordt geconfronteerd, het uitgangspunt van zijn/haar benadering. De voorstelling die hij/zij heeft van de familiegeschiedenis en het verhaal dat hij/zij eruit haalt, maakt het mogelijk om de sterke en levendige capaciteiten van de afstamming te identificeren, maar ook de spanningen en de oplossingen die bedacht werden om het voortbestaan ervan te verzekeren.Bijzondere aandacht voor de keuze van voornamen en beroepen, verjaardagen of repetitieve situaties op significante leeftijden, dit alles benadrukt de onderlinge afhankelijkheden tussen individu’s van hetzelfde familiaal systeem, die hen kunnen beletten zich vrij te ontwikkelen. Zodra de bestaande banden die ons belemmeren herkend zijn, is het mogelijk om er ons welwillend van los te maken... en om de rest van het verhaal te schrijven, een leven waarin verleden en heden worden verzoend voor een betere toekomst. Want als we de sporen van de wonden van onze voorouders in ons dragen, dragen we ook hun veerkracht en hun liefde.Het gezegde luidt dat onze familie in ons leeft. Daarom moet ervoor worden gezorgd dat voorouders, door middel van symbolische handelingen, de hulpmiddelen krijgen die hen zouden geholpen hebben de beproevingen te overwinnen. Zodat ze hun rechtmatige plaats in de stamboom zouden kunnen vinden. Op deze wijze leiden wij de familie die in ons leeft op het pad van verlichting en bevrijding.Psychogenealogie is populair in de context van persoonlijke ontwikkeling, maar ook om emotionele blokkades en psychosomatische stoornissen te behandelen. Als waardevol hulpmiddel om de gezinsdynamiek te begrijpen, maakt het met succes deel uit van een multidisciplinaire aanpak.Veel mensen getuigen van een geruststelling en van een beter begrip van zichzelf : door zich bewust te worden van de psychische erfenissen van hun voorvaderen, zijn ze in staat geweest zich de hulpbronnen van de boom toe te eigenen terwijl ze zich bevrijdden van gewichten die niet de hunne waren en zo opnieuw verbinding maakten met een meer stimulerend levenspad. Het is dus inderdaad een werk van emancipatie en individuatie in het heden dat de transgenerationele analyse voorstelt.Sophie du Fontbaré de Fumal, een talentontwikkelaar bij Ozratu en gepassioneerd door het onderwerp, is van mening dat deze methode nuttig kan zijn voor het overwinnen van repetitieve patronen (romantische mislukkingen, terugkerende financiële problemen, onverklaarbare ziektes), het beter begrijpen van de relatie met anderen en zichzelf, om zodoende toegang te krijgen tot een vorm van transgenerationele veerkracht.Sandrina d'Anethan en Sophie du Fontbaré de Fumal zullen aanwezig zijn op het "Overdrachtssalon" georganiseerd door de VAKB op 5 oktober 2025. Kom en luister naar hen om de effectiviteit en de voordelen van deze discipline te ontdekken.Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
Jean Ferrat zong: "De vrouw is de toekomst van de man". Wat een mooie gelegenheid om in onze turbulente wereld, vragen te kunnen stellen aan Anne-Claire de Liedekerke, voorzitster van de vereniging Make Mothers Matter - MMM. Met overtuiging, duidelijkheid en een warme en waardevolle vastberadenheid stemde zij ermee in om onze vragen te beantwoorden.
Hoe is deze MMM-beweging tot stand gekomen?Make Mothers Matter is een vereniging zonder politieke of religieuze overtuiging, geboren in 1947 bij UNESCO, in een naoorlogse context: tijdens de oorlog, toen mannen en veel kinderloze vrouwen aan het front streden, waren het de moeders die "de boel draaiende hielden", door te zorgen voor de boerderijen, de winkels, de bedrijven... bovenop het huishouden en de opvoeding van de kinderen. Zij moeten alles beheren. Het was naar aanleiding van het internationale congres "La mère, ouvrière du progrès humain", georganiseerd bij UNESCO, dat de Wereldbeweging van Moeders omgedoopt werd tot Make Mothers Matter – MMM.MMM verdedigt de vrouwen die moeder zijn en waardeert hun rol in het gezin en in de samenleving. MMM nodigt ons onvermoeibaar uit om zich ervan bewust te worden dat moeders actoren zijn van verandering voor een betere wereld en dat hun actie een impact heeft die veel verder reikt dan de familiale kring."Als moeders gesteund en erkend worden," zegt u, "zijn zij actoren van verandering", wat zou dan hun rol zijn?Het feit dat wij de rol van moeders erkennen, betekent dat wij ook het concept "CARE" (een allesomvattend woord voor "zorgen voor") verdedigen. Dit WERK van zorg en onderwijs (het is echt "werk", ook al is het onbetaald!) is heel erg belangrijk om het familiaal en sociaal evenwicht te behouden! Het is werk dat onzichtbaar gemaakt wordt en toch gaan daarachter economische, ontwikkelings-, sociale rechtvaardigheids-, gelijkheids- en zelfs vredeskwesties schuil. Op een symposium in Bangladesh hoorde ik deze kreet uit het hart van vrouwen die dezelfde was als die van moeders in ons land: "Wij vragen om ERKENNING voor ons werk in ons gezin!" Het is zo noodzakelijk en voor de hand liggend, want "probeer het eens zonder moeders"! In een wereld van betaalde arbeid "begint de echte loonkloof bij de geboorte van het eerste kind...”. En dit is een groot onrecht voor moeders die zich maar al te vaak in de armste categorie van de bevolking bevinden. Deze vaststelling werd in het leven geroepen door Claudia Coldin, een Amerikaanse onderzoekster en Nobelprijs voor economie in 2023. Maar MMM beweert dit al heel lang!Wat zijn de belangrijkste actiegebieden van MMM?De opwaardering van het gezinswerk van “zorg en onderwijs” die een reële impact heeft op de toekomst van landen; de ontwikkeling in de vroege kinderjaren vanwege het belang van een affectieve en emotionele basis; het combineren van gezins- en beroepsleven; de mentale gezondheid van moeders, vaak de uitputting nabij, wegens de zware belasting van gezin en werk. Want overal zijn het de moeders die het meest voor de kinderen zorgen. Ze zijn soms ook het slachtoffer van geweld, terwijl ze – wat een geweldige paradox – de macht hebben om vrede te bevorderen en de waarden van sociale cohesie bij te brengen. Ten slotte de inzet van vaders, een essentiële hefboom om de situatie te veranderen door zich meer in te zetten in de zorg voor en het onderwijs van kinderen.Hoe kan een moeder erin slagen om het gezins- en beroepsleven te verenigen? Hoort de arbeidswereld deze dringende vraag?Sinds het begin van het industriële tijdperk zijn gezinnen zich blijven aanpassen aan de arbeidswereld. Vandaag de dag moet de arbeidswereld zich aanpassen aan gezinnen. Dit is van vitaal belang voor onze samenlevingen. Het is een kwestie van beseffen dat op bepaalde momenten prioriteit moet worden gegeven aan het gezin. Het ontwikkelen van flexibiliteit op het werk en van deeltijds werk; De intrede in de arbeidsmarkt vergemakkelijken door de vaardigheden die door het gezinswerk zijn verworven, te waarderen. De diversiteit van beleidsvormen en maatregelen moet gepaard gaan met de diversiteit van de keuzes en mensen.MMM werkt ook in partnerschap met andere organisaties. Hoe?MMM is een wereldwijde vereniging met een netwerk van partnerverenigingen die ter plaatse optreden met en voor moeders. MMM hoort de stemmen van moeders en laat ze ook horen: we horen wat moeders in verschillende landen zeggen en herhalen dit op het niveau van internationale instellingen om wetten en maatregelen tot stand te brengen die een antwoord bieden op de uitdagingen waarmee moeders worden geconfronteerd.De kracht van MMM is het feit dat wij bruggen slaan tussen moeders en beslissers. Ons doel is om moeders te ondersteunen met een diepgaande en blijvende impact op hun kinderen, hun families en meer in het algemeen op de samenleving als geheel.Thomas d'Ansembourg schreef dat "een gepacificeerde burger een pacificerende burger is". Wat een sterke evidentie om zonder voorbehoud aan onze samenleving aan te bieden. Door zijn inzet, zijn juiste woorden en zijn bezorgdheid om moeders te verenigen, probeert MMM deze evidentie continu en met een flinke dosis enthousiasme te verbeteren!Wij danken gravin Emmanuel de Ribaucourt voor het schrijven van dit interview.
In het hotel de Gaiffier d'Hestroy in Namen, waar het museum van oude Naamse kunsten is gevestigd, debuteert de tentoonstelling LOUISE D'ORLÉANS, eerste koningin der Belgen: een romantisch lot.
De heer Julien de Vos is voor de Provincie Namen directeur van de Dienst Musea en Cultureel ErfgoedPhilippe de Potesta: geachte heer de Vos, is er een verschil tussen de tentoonstelling over Louise d'Orléans die in Chantilly plaatsvond en de tentoonstelling die momenteel tot half juni in Namen loopt?Julien de Vos: de tentoonstelling in het Musée Condé in Chantilly was een gelegenheid om de bijzondere plaats die Louise innam in het koninklijk huis van Orléans op te roepen en om het belang ervan op een bepaalde manier te rehabiliteren, met een bijzondere nadruk op de smaken en de passies die ze van haar ouders had geërfd. De tentoonstelling in Namen voegt een aanvullende, meer persoonlijke component toe aan deze eerste presentatie, niet alleen dankzij de geschriften van de vorstin (haar overvloedige correspondentie, haar schetsboeken, haar "schoolmeisjes"-oefeningen, haar reisnotitieboekjes, enz.), maar ook dankzij de hulp van voorwerpen en souvenirs die zij verzamelde of zelf maakte. Zo onthult de scenografische rondleiding bijvoorbeeld voor het eerst juwelen en sentimentele voorwerpen, maar ook sculpturen, tekeningen en aquarellen die de eerste koningin der Belgen zorgvuldig in haar appartementen bewaarde in romantische portefeuilles of albums. De voorgestelde stukken, die nog nooit tevoren tentoongesteld waren, zijn dus talrijker en diverser om met bescheidenheid de intimiteit van Louise te ontdekken, vanaf haar passie voor de Middeleeuwen en zijn kastelen, tot haar Belgische verbondenheid en de gevechten die haar visie op de koninklijke functie hebben gesmeed. Aan het einde van het bezoek, ver van de visie van een zichzelf wegcijferende vrouw en een vergeten koningin die de herinnering al te vaak heeft achtergelaten, wordt Louises persoonlijkheid aan de bezoeker onthuld zoals die er destijds uitzag: een icoon voor België die haar beschermengel werd, een eerste koningin der Belgen die het lot van een romantische heldin kende.Ph de P: Is er onder de tentoongestelde stukken eentje die een bepaalde emotie oproept?J de V: Het tentoongestelde object dat voor mij en voor de bezoekers de meeste emotie opwekt, is ongetwijfeld de gouden armband met de medaillons in de vorm van hartjes, met daarin het haar van Louises naaste familieleden. Dit kostbare juweel, dat de Koningin der Belgen in staat stelde innig dicht bij haar dierbaren te blijven, werd op 3 april 1844 door koningin Victoria van Engeland geschonken ter gelegenheid van de verjaardag van Louise. Het maakt deel uit van de lange romantische traditie van sentimentele sieraden die gebruikt werden als kostbare reliekhouders, naar believen meegenomen door Louise tijdens haar uitstapjes of, vaker, gedragen in de privacy van haar appartementen. Ze zijn de belichaming van de hechte banden en van de familiale herinneringen die de leden van de prinselijke hoven graag opriepen, door dergelijke voorwerpen aan te bieden en uit te wisselen. De miniaturisten, makers van deze sentimentele juwelen, waren bijzonder gezochte kunstenaars, in zoverre dat de kostbaarheid van de gouden recipiënten - vaak versierd met edelstenen - kon worden gecombineerd met het gebruik van miniaturen, gemaakt door de grootste kunstenaars, van wie de beroemdste ongetwijfeld William Charles Ross is. Geïnspireerd door de officiële portretten van Franz Xaver Winterhalter, concentreerde de miniaturist zich op het behoud van alleen maar de ogen, die als "de stem van de ziel" werden beschouwd. En het is deze overvloed van pupillen die opvalt, terwijl in verschillende van deze medaillons bepaalde inscripties soms de "eigenaar" van het oog identificeren. In andere gevallen wordt de voornaam op het deksel gevormd door het gebruik van acrostichons, waarbij de initiaal van elke steen een zeer specifieke letter vertegenwoordigt. De kostbaarheid van deze twee objecten, intiem en vertrouwd, werpen een ontroerend licht op de gevoelens die de koningin in haar dagelijks leven ervaart. Het zijn de onderzoekingen, die in nauwe samenwerking met het Musée Condé werden uitgevoerd, die het mogelijk maakten om niet alleen geschiedenis van deze stukken terug te vinden en te traceren, maar ook om de stukken zelf te verwerven. Zij zijn nu eigendom van het museum van Chantilly en zijn dus toegetreden tot de collecties waarvan het ontstaan gevormd werd door Louises eigen broer, de hertog van Aumale Henri d’Orléans.Hartelijk dank aan de heer de Vos, een man met een passie voor geschiedenis, voor zijn uitleg die ons echt zin geeft om deze fascinerende tentoonstelling over onze eerste koningin te ontdekken op de prestigieuze plaats die het hotel de Gaiffier d'Hestroy is, in het centrum van Namen. Tentoonstelling geplaatst onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit de Koningin.Tentoonstelling geplaatst onder de Hoge Bescherming van Hare Majesteit de Koningin.Philippe de Potesta
CARE Belgium : Handelen voor een stabielere en rechtvaardigere wereld
In een snel veranderende wereld, gekenmerkt door steeds complexere geopolitieke, economische en ecologische crises, staat internationale solidariteit voor grote uitdagingen. De huidige context is bijzonder moeilijk: oorlog in Oekraïne, klimaatcrisis, voedselonzekerheid... allemaal verschijnselen die de ongelijkheid vergroten en de stabiliteit in de wereld ondermijnen. In deze turbulente en onzekere context is het essentieel om onszelf een fundamentele vraag te stellen: kunnen we echt zonder internationale solidariteit?Het antwoord is nee. Internationale solidariteit is niet alleen een morele verplichting; het is een pijler van stabiliteit voor de hele planeet. Dankzij humanitaire hulp en internationale samenwerkingsinitiatieven is op veel gebieden aanzienlijke vooruitgang geboekt. De afwezigheid van grote conflicten tussen landen van de Europese Unie sinds 1945 is een treffend voorbeeld. Ook is de extreme armoede drastisch gedaald, van 36% in 1990 tot 8,5% nu. Deze vooruitgang is het resultaat van internationale samenwerking en de inzet van NGO's, die zich dagelijks inzetten om crises aan te pakken.NGO's staan vandaag voor vele uitdagingen: toenemend nationalisme, in zichzelf gekeerde houdingen en de versnippering van solidariteitsinitiatieven. Deze moeilijkheden mogen ons echter niet blind maken voor de mogelijkheden die een op samenwerking gebaseerde en inclusieve aanpak biedt. De tot nu toe geboekte vooruitgang toont aan dat het mogelijk is om collectief het verschil te maken, en er zijn vele voorbeelden die aantonen dat collectieve actie blijvende overwinningen kan opleveren, zoals de uitroeiing van de pokken of de ecologische vooruitgang die geboekt werd met het Protocol van Montreal.Bij CARE Belgium kiezen we voor actie. Sinds 2015 heeft ons CARE International netwerk 210 miljoen mensen ondersteund. Maar om deze vooruitgang te bestendigen, moet solidariteit een prioriteit blijven. We zetten ons niet alleen in voor tijdelijke oplossingen, maar ook voor investeringen in duurzame acties die mensen in staat stellen zich te herstellen en te versterken op lange termijn. Dit betekent een holistische aanpak, waarbij noodhulp, lokale capaciteitsopbouw en maatregelen ter bevordering van de veerkracht bij toekomstige crises worden gecombineerd.Internationale solidariteit is geen optie, maar een noodzaak als we een stabielere, eerlijkere en rechtvaardigere wereld willen opbouwen. Het is met deze overtuiging dat we ons werk dagelijks voortzetten en miljoenen mensen in kwetsbare situaties ondersteunen. Maar om deze vooruitgang te kunnen voortzetten, is het essentieel dat solidariteit een wereldwijde prioriteit blijft en dat ieder van ons, door middel van concrete acties, dit engagement blijft ondersteunen.Met dit in gedachten nodigen we je uit om samen met ons de internationale solidariteit te steunen. We hopen jullie onder ons te mogen tellen op 12 juni 2025 in het Egmontpaleis, om samen de 10de verjaardag van ons Liefdadigheidsgala te vieren, onder het voorzitterschap van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Esméralda van België, Erevoorzitster van CARE Belgium. Deze historische avond zal een decennium van solidariteit en steun vieren voor de projecten die we over de hele wereld uitvoeren om vrouwenrechten te promoten, de effecten van klimaatverandering te bestrijden en te reageren op humanitaire noodsituaties.We willen graag Baron (Johan) Swinnen bedanken voor het produceren van dit artikel en de bijdrage van Odile de Saint-Marcq, secretaris-generaal van CARE Belgium.
Na afloop van het feest, de evaluatie: ontmoeting met baron (Guy) de Borchgrave, verantwoordelijke voor het vakb-bal
Het 75e VAKB-bal werd dit jaar gehouden in het teken van feest, elegantie en solidariteit. Een uitzonderlijk moment dat verschillende generaties samenbracht rond hetzelfde doel: de acties van Solidaritas steunen en tegelijkertijd een kostbare traditie voortzetten.Maar achter het licht en de muziek gaan maanden van voorbereiding en de niet aflatende inzet van een team vrijwilligers vooraf, die dit evenement mogelijk maken. Guy de Borchgrave, die al bijna 15 jaar aan het hoofd van deze organisatie staat, deelt met ons zijn beoordeling van deze historische editie en blikt terug op zijn engagement van meer dan 40 jaar binnen de VAKB.Een succesvol 75e balWat waren volgens u de grote successen van deze editie?"De pianobar was echt een succes: een geweldige sfeer en een heel talrijk publiek.De sfeer op de dansvloer, vanaf het begin van het bal, was bijzonder enthousiast, voor alle generaties ! Om nog maar te zwijgen over de fotocel, die een groot succes was."Een jubileumeditie als geen anderWaarin verschilde deze 75e editie van de vorige?"Wij hebben een paar specifieke details toegevoegd om het jubileum te benadrukken, zoals aangepaste tafelnamen als eerbetoon aan leden die een sleutelrol hebben gespeeld sinds het begin van het bal of een speciale aandacht voor iedereen die dit jaar zijn 75e verjaardag viert. Bertrand de Jamblinne heeft over de geschiedenis van het bal zelfs een website gemaakt ."Een langdurige verbintenisU bent al meer dan 40 jaar betrokken bij de VAKB en meer dan 30 jaar bij het bal. Wat is uw diepe motivatie?"De VAKB is een oude dame waar ik heel veel van hou. Ik werd geïnspireerd door voorbeeldfiguren als graaf Jean d'Ursel en Mevrouw Martens de Noordhout, die mij “goesting” gaven om mij te engageren."Wat raakt u het meest in dit menselijke avontuur?"Ik waardeer het vooral dat jongeren elkaar een avond lang aan de andere kant van de dienstverlening ontmoeten als obers en vrijwilligers. Velen van hen kijken na deze ervaring nooit meer op dezelfde manier naar een ober."Hoe is het bal in de loop der jaren geëvolueerd?"Het bal blijft traditioneel en multigenerationeel, wat een bewuste keuze is. Sommige veranderingen zijn noodzakelijk, vooral met nieuwe technologieën, maar ze moeten met finesse worden geïntegreerd om een deel van het publiek niet te destabiliseren. Ik denk onder meer aan de pianobar of de deelname aan bepaalde rally's. Sommige mensen vinden het bal 'stofferig', ik zeg liever 'traditioneel'."Waarom naar het bal komen?Wat zegt u aan wie nog nooit heeft deelgenomen en nog steeds twijfelt?"KOM! Wie komt, gaat nooit meer weg !"Wat maakt dit evenement uniek?"De multigenerationele sfeer. Het is zeldzaam om grootouders, ouders en kleinkinderen op dezelfde dansvloer te zien."Een geoliede organisatieHoeveel mensen werken er achter de schermen?"We hebben een team van 25 mensen, allen verantwoordelijk voor een onderdeel, die garant staan voor een vlotte organisatie. Op de avond van het bal nemen 140 vrijwilligers het over om alle diensten tot het einde van de nacht te verzekeren."Wanneer begint de voorbereiding van een editie?"De dag na het bal!"Een engagement voor solidariteitNaast de feestelijkheden heeft het bal ook een sociale en solidaire roeping. Kunt u ons eraan herinneren wat dit evenement kan financieren?"Het bal is een van de meest lucratieve evenementen voor Solidaritas. Wij willen dat het toegankelijk blijft voor al onze leden, terwijl we onze solidariteitsacties ondersteunen."Hartelijk dank aan Guy de Borchgrave en zijn hele team voor hun opmerkelijke werk. Dankzij hun inzet blijft het VAKB-bal zijn tradities in ere houden en tegelijkertijd bijdragen aan een essentiële zaak.Tot volgend jaar, op de derde zaterdag van maart, voor een nieuwe onvergetelijke editie!
Gekruiste blikken... bruisend!
Net zoals de felle kleuren van de regenboog een landschap verrijken, kan het creëren van verbanden en affiniteiten tussen musea een wereld van mogelijkheden openen! Dit was het geval tijdens de vruchtbare ontmoeting tussen Valentine Boël, voorzitster van de Vrienden van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis en Eline Ubaghs, voorzitster van de Vrienden van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten.André Malraux zei dat een bezoek aan een museum een genot voor de geest was: laten we eens kijken naar het menu.Eline Ubaghs belicht het bij uitstek multiculturele karakter van Brussel en nodigt musea uit om te communiceren over de waarden van ons land, die het mogelijk maken om de denkpatronen te begrijpen die tot onze huidige cultuur hebben geleid. Het vooruitzicht van het 200-jarig bestaan van het Koninkrijk herinnert ons aan deze noodzaak. Tegen 2030 zullen de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten genieten van tal van structurele upgrades. De werken zullen het noodzakelijk maken om meerdere collecties te verplaatsen. Gerenoveerde tentoonstellingszalen zullen geopend worden voor het publiek om een nieuw museaal parcours van de permanente collecties aan te bieden, met werken uit de 15e tot de 21e eeuw die niet langer chronologisch gecompartimenteerd zullen worden. Deze tentoonstelling zal meer transversaliteit, diversiteit en inclusie bieden.De musea die in 2024 meer dan 700.000 bezoekers verwelkomden, zullen hun beleid van bruiklenen en partnerschappen met exposities over de hele wereld voortzetten, teneinde hun collecties op te waarderen.In dezelfde geest wijst Valentine Boël erop dat de vzw Vrienden van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis 50 jaar geleden werd opgericht door Pierre Solvay om musea toegankelijk te maken en cultuur te promoten bij een breed publiek. Daarnaast wou hij ook deze musea steunen bij de opwaardering en de verrijking van hun collecties door middel van de restauratie van museumwerken en de aankoop van werken met een wetenschappelijke waarde voor collecties die een gelijkaardige kwaliteit en interesse vertonen als die van het Victoria & Albert Museum in Londen. "De kennis van de collecties en het plezier van het ontdekken mogen delen met bezoekers, laat ons toe alle facetten van de wereld waarin we leven te waarderen. Bovendien vereren de curatoren ons altijd met hun aanwezigheid op onze evenementen, die zij aanvullen met hoogwaardige conferenties en presentaties." Zij voegt eraan toe: "Ons zeer dynamische team doet erg veel moeite om een aantrekkelijk programma te ontwikkelen van bezoeken, zowel tijdens de week als in het weekend, nocturnes, gespecialiseerde bezoeken met de curatoren, evenals activiteiten voor grootouders en kleinkinderen".Overtuigd vervolgt ze: "De horizon van 2030 is een uitdaging voor een ruimere zichtbaarheid van musea en het beter tot hun recht laten komen van de collecties in een nieuwe setting met de heropening van de gerenoveerde zalen. Onze twee belangrijkste projecten zijn de digitalisering van de bezoeken via een app voor de nieuwe 19e- en 20e-eeuwse zalen die we in juni zullen inhuldigen en de inrichting van een onthaal in het Museum voor Kunst en Geschiedenis door vrijwilligers.Het is in dezelfde geestestoestand dat Eline Ubaghs werkt : "De Vrienden zullen zich meer dan ooit inzetten om de Musea te helpen bij het vervullen van hun doelstellingen. Hun bijdrage richt zich voornamelijk op het verwelkomen van bezoekers en het ondersteunen van de opleiding van een steeds gediversifieerder publiek, in het bijzonder de jonge bezoekers. »Ze vervolgt: "In 2025 zullen de Vrienden 100 gratis rondleidingen aanbieden voor onderwijsscholen in België, prioritair voor de minder bedeelde scholen. Zij zullen de productie en de distributie financieren van het Kleine Draagbare Museum, ontwikkeld door de culturele Bemiddeling van Musea, evenals de opleiding van leraren die verantwoordelijk zijn voor het gebruik van deze kits op scholen. Ze zullen bijdragen aan het opleiden van freelance gidsen in diversiteit; zij zullen de uitrusting van het "Museum op Maat" vernieuwen, dat een programma aanbiedt, aangepast aan kwetsbare of mindervalide bezoekers. Op een meer originele denkwijze zullen zij de realisatie mogelijk maken van een academisch project met dermatologen van de VUB over de studie van verven... De Vrienden willen hun leden kennis laten maken met kunst en publiceren twee keer per jaar een boekje "Become a Friend" met informatie over werken, tentoonstellingen, evenementen en culturele initiatieven die gericht zijn op het openstellen van de Brusselse, Europese en zelfs mondiale culturele scène. »Valentine Boël en Eline Ubaghs beklemtonen allebei dat ze uitsluitend met vrijwilligers werken; al het geld wordt geïnvesteerd in publicatie-, restauratie- en aankoopprojecten voor musea. Ze zijn een groot voorstander van het idee dat een museum een ontmoetingsplaats is, in een geest van diversiteit en universaliteit, om weerstand te bieden aan het obscurantisme dat steeds meer op de planeet heerst. Dit is een boodschap die met name aan de jongere generaties moet worden doorgegeven.Het belang van cultuur is doorslaggevend om elkaar beter te begrijpen en om verschil – met zijn verrijkende eigenschap – te aanvaarden. De steun van de Vrienden is van vitaal belang voor onze Belgische musea. Zegt men niet dat musea de sterrenchefs van cultuur zijn?De ontmoeting van twee persoonlijkheden die zo bezorgd, helder en enthousiast zijn, bleek een fascinerende ervaring; Deze warme en relevante gekruiste blikken maken een mooie afsluiting mogelijk: het zijn op elkaar afgestemde blikken geworden! We willen gravin Emmanuel de Ribaucourt bedanken voor het schrijven van dit interview.
Séverine de Fierlant neemt ons mee op reis naar India
Philippe de Potesta: kunt u mij iets vertellen over uw rol in uw school in India, waar die zich bevindt en hoe dat in de klas in zijn werk gaat?Dit jaar ben ik docent Frans en sociale wetenschappen in Gujarat, een deelstaat in het noordwesten van India. Wat een raar idee... En wat een geweldige ervaring!Het onderwijssysteem is nogal verschillend van het onze in België. Hier hebben de leerlingen 9 opeenvolgende lessen met twee korte pauzes, maar zonder speeltijd. Het gebed wordt dagelijks opgezegd in het Sanskriet/Engels/Frans. Op het programma staan naast de klassieke vakken ook yoga, kunst, dans, muziek, boekhandel, robotica, toneel, ... Na school hebben ze nog buitenschoolse activiteiten, de academie en het huiswerk. Het tempo is behoorlijk intens. En in Gujarat wordt er ook op zaterdag gewerkt.Dit gezegd zijnde, moet ik toegeven dat de 17 smurfen in mijn klas, net als alle andere kinderen in de wereld, verkwikkend en zeer vertederend zijn. De organisatie is een beetje olé-olé en je bent nooit veilig voor een stroomstoring! Toch vond ik het erg leuk om les te geven in deze dynamische omgeving.Ph de P: Wat vindt u het leukst aan India? Hoe zou u de mensen en de cultuur daar omschrijven?In mijn ogen is India als een discobol, een land met 1000 facetten van kleuren, landschappen, geuren en smaken.In India leven we intens!Overal zijn er mensen, geluiden, dieren... Dit zijn veel nieuwigheden voor een buitenlander die aankomt.Hier worden onze zintuigen voortdurend geprikkeld. We horen een gans scala zingende talen, we aanschouwen prachtige zonsondergangen, we dragen delicaat textiel... De aroma's nemen onze smaakpapillen mee op reis. De Indiërs kunnen trouwens niet leven zonder hun specerijen. Zij gebruiken het overal: in gerechten, desserts, drankjes en op hun schijfjes vers fruit. En vergeet dan uw Europese normen. In India kan "little spicy" je al heel wat zweetdruppels doen transpireren!Maar bovenal zijn de Indiërs ontzettend aardig en gastvrij. Hoe vaak ben ik niet uitgenodigd om een chay (zoete melkthee) te drinken. Overal zullen mensen zich in allerlei bochten wringen om je als gast te eren, zelfs al kan dergelijke gedragswijze soms ook wat onhandig overkomen. Ik kreeg bijvoorbeeld een beetje schrik in een restaurant de eerste keer dat 4 obers zich op mij stortten om mij opnieuw te bedienen!Je bent altijd welkom in India. Laten we er uit respect gewoon voor zorgen dat we sobere kledij dragen, volgens de lokale normen. In Gujarat lopen vrouwen rond met ontblote navel, maar schouders en benen zijn altijd bedekt.Dat is wat ik leuk vind aan India, de authenticiteit van de inwoners, de verrassingen die je dagelijks leven opfleuren, de levendige sfeer van de steden en de verjongende rust van afgelegen oorden.Ph de P: Spiritualiteit heeft een grote plaats in India. Hoe wordt die dagelijks ervaren?Indiërs leven eigenlijk volgens het ritme van de kalender en volgens de dogma's die specifiek zijn aan hun religie. De meerderheid van de Indiërs zijn hindoes. Andere godsdiensten die worden beleden zijn de islam, het boeddhisme, het christendom, het jodendom, het jaïnisme en het sikhisme. Deze diversiteit kan worden verklaard door koloniale invloeden en de migraties van volkeren in dit deel van de wereld sinds het begin der tijden.Ik bewonder de vroomheid en tolerantie van de Indiërs. Iedereen bidt vrij en openlijk thuis, in openbare ruimtes of op het werk.In slechts een paar uur tijd kan ik zingen in een protestantse kerk, of een tuk-tuk nemen met een moslimchauffeur die naar zijn urdu-muziek luistert om me bij hindoeïstische vrienden te voegen voor een religieus ritueel, en dan uit eten gaan met jains (veganistisch menu en geen wortelgroenten).Met andere woorden : ik weet niet meer aan welke God ik mij moet wijden!Ph de P: Is er een feest of een evenement in India dat u bijzonder heeft geraakt? En waarom?In dit land van vele tradities en religies is er altijd een reden om samen te komen, te dansen en te eten.Onlangs had ik het grote genoegen om het huwelijk van mijn vriend Gagan bij te wonen.Een Indiase bruiloft betekent meerdere dagen van festiviteiten, een specifieke dresscode voor elke ceremonie, waanzinnige dansen en een eindeloos aantal hapjes. Het is magisch!Eerlijk gezegd, onder een zijden sari voel je je een beetje als een vastgebonden lamsbout en heb je het warm, maar het is zo classy!Ten slotte weerspiegelen de feesten op perfecte wijze de duizend jaar oude geschiedenis en cultuur van India, zo uitbundig en kleurrijk!We zeggen vaak "incredible India". Dat is het precies. Je moet het beleven om het te geloven.Dat land, mijn vrienden en de Indiërs zullen steeds een speciaal plekje in mijn hart hebben. Wat een geluk om dit prachtige jaar in het land van de maharadja's te hebben doorgebracht.Ph de P: Hartelijk dank Séverine voor het delen van deze fantastische Indiase ervaring met ons!Interview door Philippe de Potesta
Henegouwen: een land, erfgoed
Vóór de komst van Julius Caesar in 58 v.Chr. werd Henegouwen bezet door de Nerviërs, die bekend stonden om hun felle verzet tegen de Romeinse legioenen. Ooit geïntegreerd in "Belgisch Gallië", werd deze regio een strategisch kruispunt van de Romeinse wereld. Sporen van deze periode zijn nog steeds aanwezig in de lokale toponymie en in archeologische overblijfselen.Met het verval van het Romeinse rijk kwam Henegouwen in de invloedssfeer van de Salische Franken, die er zich geleidelijk vestigden. Na zijn overwinning op Syagrius in 486 annexeerde Clovis I het gebied bij zijn Merovingische koninkrijk. Daarna werd het een belangrijk gebied van het uitgestrekte Karolingische rijk, geregeerd door Karel de Grote uit Aken. Na het Verdrag van Verdun in 843 werd Henegouwen onderdeel van het Midden-Francië van Lotharius I voordat het werd toegevoegd aan West-Francië van Karel de Kale.Van graafschap tot provincieHoewel het bestaan ervan als graafschap teruggaat tot het einde van de negende eeuw, was het in de tiende eeuw dat Henegouwen een echte politieke identiteit verwierf. In die tijd werd Mons (Bergen) het centrum van deze nieuwe feodale entiteit. Graaf Régnier I, ook Reginar Langhals genoemd, liet er een houten fort bouwen om de stad te verdedigen tegen invallen van de Vikingen. Onder gravin Richilde, in de elfde eeuw, werd dit eerste fort geleidelijk versterkt met steen.Afwisselend aangesloten bij Midden-Francië, Lotharingen en later bij het Heilige Rooms-Duitse Rijk, werd het graafschap Henegouwen in 1477 geïntegreerd bij de Bourgondische Nederlanden na het huwelijk van Maria van Bourgondië met Maximiliaan I van Habsburg. Daarna werd het een provincie van de Spaanse Nederlanden voordat het in de 18e eeuw onder Oostenrijkse controle kwam. De historische hoofdsteden waren Valenciennes, het belangrijkste centrum van het graafschap tot de annexatie door Frankrijk in 1678 bij de Vrede van Nijmegen, en Mons (Bergen), dat later de administratieve hoofdstad van Belgisch Henegouwen werd. De zeventiende eeuw betekende een keerpunt met de veroveringen van Lodewijk XIV, die de geleidelijke integratie van verschillende Henegouwse gebieden in het koninkrijk Frankrijk mogelijk maakte, terwijl een deel van het graafschap tot de Franse Revolutie onder Oostenrijkse overheersing bleef.Na de val van Napoleon voegde het Congres van Wenen Henegouwen toe aan het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, voordat het in 1830 onder impuls van de revolutie een Belgische provincie werd, met Bonaventure de Bousies als eerste gouverneur. De industrie, voornamelijk steenkool, voorzag staal- en textielfabrieken van brandstof, waardoor de economische welvaart van de regio van de negentiende eeuw tot het begin van de twintigste eeuw werd verzekerd.De grote aristocratische families van Henegouwen, zoals de prinsen de Ligne, de prinsen d’Arenberg, de prinsen de Croÿ, de graven du Chastel de la Howarderie, de graven de Lalaing, de graven de Lannoy en de markiezen de Trazegnies, oefenden een aanzienlijke invloed uit op dit land. Deze "dynastieën" hebben kunnen standhouden ondanks de regimewisselingen en hebben het historische landschap van Henegouwen gesmeed. Zelfs vandaag nog wonen sommige van deze families in hun voorouderlijke landgoederen en wijden ze zich vurig aan het behoud van deze kostbare getuigen van de geschiedenis.Het erfgoed van kastelenDe kastelen van Henegouwen behoren tot de meest emblematische architecturale overblijfselen die de eeuwen hebben overleefd en bieden een unieke onderdompeling in het verleden. Het kasteel van Beloeil staat al acht eeuwen in het midden van zijn slotgracht. Met zijn elegantie en uitgestrekte tuinen is het een echte parel van Henegouwen. Het kasteel van Chimay, waarvan de oorsprong teruggaat tot het jaar 1000, was eerst een donjon, omgeven door torens en een omheining uit de dertiende eeuw. Het feodale kasteel van Antoing van zijn kant vindt zijn oorsprong in de tiende eeuw. De eerste vermelding beschrijft een eenvoudige verhoging van het land met daarboven een houten constructie, beschermd door een palissade en een brede greppel. Het kasteel van Anvaing, dat zich onderscheidt door zijn speciale renaissance-architectuur, dateert uit de zestiende eeuw, hoewel er al een eerste constructie bestond ten tijde van de eerste kruistocht. Het kasteel van Écaussinnes-Lalaing werd in de dertiende eeuw opgetrokken op de plaats van een versterkte post gebouwd in 1184 door Boudewijn V, graaf van Henegouwen. Het nabijgelegen kasteel van La Follie is een 16e-eeuws herenhuis gebouwd op de fundamenten van een middeleeuws breukstenen fort, ooit omgeven door een slotgracht.Andere residenties, zoals het kasteel van Louvignies, een voormalige feodale heuvel met een toren, werden gebruikt als decor voor de film Germinal. Het kasteel van Attre van zijn kant was het decor voor de opnames van een deel van de film Les Visiteurs: La Révolution.Een afspraakBericht aan liefhebbers van geschiedenis en architectuur: de VAKB nodigt u uit voor de Parken- en Kastelenrally, die op 25 mei 2025 in deze Waalse provincie wordt gehouden. Kom wandelen door de eigendommen van Taintignies, Vaulx, Bruyelle, Antoing, Wez-Velvain, Braffe, La Berlière, Beloeil, Louvignies, La Follie, Ecaussines-Lalaing, Wavrin, evenals Ramets (FR) en Potelle (FR); en dompel je onder in het verleden, in het hart van een gebied waar de grootsheid van de afgelopen eeuwen blijft schitteren.Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
KASTELENTOCHT 2025 : Henegouwen !
Ontdek 15 parken en kastelen in de provincie Henegouwen. Lunch is mogelijk in Antoing, Beloeil en Louvignies, op voorwaarde dat u vooraf reserveert en betaalt. De opbrengst van de activiteiten van deze dag gaat naar Solidaritas. Registratie en betaling verplicht vóór 12 mei op: www.anrb-vakb.be/rallyeHet programma wordt per e-mail (.pdf versie) verstuurd voor alle inschrijvingen en betalingen na 12 mei.Alle inschrijvingen van niet-leden moeten gesponsord worden.
Van financiering naar solidaire huizen: een zinvolle verbintenis
Bernard de la Vallée Poussin Geboren op 29 oktober 1991 in Saint Germain en Laye (Frankrijk) Belgische en Franse nationaliteit AdvocaatJonge Belg opgegroeid in een internationale en multiculturele omgevingIk ben erg gehecht aan mijn Belgische nationaliteit. De families van mijn beide ouders behoren tot de adel van het Koninkrijk België en hebben enkele inspirerende persoonlijkheden.Ik ben geboren in Frankrijk en ook opgegroeid in een internationale en multiculturele omgeving. Sinds mijn kindertijd heb ik de rijkdom van diversiteit leren waarderen en tegelijk een diepe genegenheid leren hebben voor mijn Belgische identiteit en roots.Geëngageerde advocaat ten dienste van bedrijven in groeiAan het einde van een dubbele universitaire opleiding in recht en financiën, volledig uitgevoerd in Frankrijk, ben ik advocaat geworden aan de balie van Parijs, gespecialiseerd in vennootschapsrecht. In de praktijk treed ik op als juridisch adviseur bij externe operaties van groei (fusies en overnames) en investeringen (Private Equity). Meer specifiek heb ik een persoonlijke interesse ontwikkeld voor fondsenwerving voor start-ups (Venture Capital). Ik ondersteun dagdagelijks en met veel plezier bedrijfsleiders van internationale groepen, investeerders en ondernemers. Het zijn gepassioneerde mensen. Hun professionele inzet is absoluut. De vruchten van hun werk zijn een steunpilaar voor de groei van onze economie en dragen meer in het algemeen bij tot de opbouw van het algemeen welzijn.Ik heb het geluk dat ik een "passionele job" uitoefen ten dienste van de ontwikkeling van de economie. Ik erken echter dat dit beroep totale toewijding vereist, alsook het vermogen om je grenzen te verleggen. Voor sommige dossiers moet er inderdaad dag en nacht gewerkt worden, zowel in de week als in het weekend.Deze manier om mijn beroep als advocaat uit te oefenen weerspiegelt mijn gepassioneerd en geëngageerd karakter. Ik ontdekte al heel vroeg het plezier van mijzelf te leren overtreffen om zodoende mijn dromen in vervulling te zien gaan.Op persoonlijk vlak koester ik de onvergetelijke herinnering aan de vreugde die ik voelde toen ik de beklimming van de Mont Blanc tot een goed einde bracht en de trots die ik ervoer toen ik vice-kampioen van Frankrijk werd in het teamjumping.Ik benadruk het feit dat ik tijdens deze twee ervaringen werd gedreven door de kracht van een collectief. Ik ben ervan overtuigd dat – zowel professioneel als privé – het collectief betekenis geeft en het mogelijk maakt om de deelnemende individualiteiten te doen “shinen”.Solidariteit als vector van groeiIn het jaar 2023-2024 bood mijn advocatenkantoor (https://www.uggc.com) mij de mogelijkheid om permanent gedetacheerd te worden naar zijn filiaal in België. Deze ervaring heeft mij in staat gesteld mij in te schrijven aan de Balie van Brussel (Lijst E) en mijn kennis van het Belgisch vennootschapsrecht uit te breiden. In het bijzonder ben ik betrokken geweest bij verschillende grensoverschrijdende operaties tussen Frankrijk en België.Tijdens deze detachering kreeg ik ook de kans om een jaar in het Lazare-huis te wonen. Dit is zonder twijfel een van mijn mooiste ervaringen!Lazare (https://www.lazare.eu) is een oorspronkelijk Franse vereniging die solidair gedeelde huurappartementen aanbiedt aan jonge professionals en oudere daklozen. In Brussel zijn er twee Lazare-huizen: een eerste colocatie voor 10 mannen en een tweede voor 12 vrouwen. Voor elk van de huizen is een vrijwilligersgezin verantwoordelijk. Elk verantwoordelijk gezin woont in zijn eigen appartement naast de twee huizen.Dagdagelijks leven wij gewoon samen. Het is niets meer en niets minder dan een leven in een gedeelde woning. We zijn allemaal medehuisgenoten die op gelijke voet staan: iedereen betaalt een bezettingsvergoeding, voor iedereen dezelfde (sommigen genieten van overheidssteun die gekoppeld is aan hun statuut).Lazare biedt de mogelijkheid om mensen uit alle lagen van de bevolking onder één dak samen te brengen. Sommige van mijn minder fortuinlijke huisgenoten hebben echte persoonlijke drama’s meegemaakt en/of lijden aan verslaving(en).Ik was meteen in de ban van de intensiteit en de schoonheid van deze gedeelde leefruimte. Het Lazare-huis voor mannen van Brussel is een verenigd en zeer innemend collectief dat mij heeft doen groeien. Ik heb veel geleerd van mijn huisgenoten. Bij Lazare lachen we veel en toch delen wij ook de pijn van elke huisgenoot die zich slecht voelt. Maar van dag tot dag worden wij gesteund door een diepe vreugde die in ons leeft.Het leven in een gedeeld Lazare-huis is verenigbaar met een professionele inzet. Deze twee ervaringen voeden elkaar. Ik ben er nu van overtuigd dat solidariteit en belangloze persoonlijke inzet, vectoren van groei zijn.Lazare is een zoete waanzin waarin het buitengewone dagelijks wordt ervaren: Lazare laat mensen uit de straat komen; Lazare speelt in op de zoektocht naar zingeving die bij jonge professionals leeft; Lazare inspireert elk van zijn huisgenoten om nieuwe persoonlijke en/of professionele projecten te creëren.Van al mijn ervaringen is Lazare mijn mooiste avontuur!Dit buitengewone avontuur ligt binnen handbereik. Al wie interesse heeft, kan binnenlopen in een Lazare-medeverhuring (https://www.lazare.eu/devenir-coloc) of dit project steunen (https://www.lazare.eu/faire-un-don).We willen Philippe de Potesta bedanken voor het schrijven van dit interview.
Norbert de Ribaucourt: een parcours onder de schijnwerpers
Deze maand belichten wij het parcours van graaf Norbert de Ribaucourt, wiens duizelingwekkende energie en creativiteit het leven schonken aan een innovatief artisanaal bedrijf. Hij is een kunstenaar in hart en nieren, een manusje-van-alles, een non-conformist, begiftigd met een duidelijke en realistische visie. Het creëren staat in het middelpunt van zijn dagelijks leven en alles wat zijn inspiratie in de weg zou kunnen staan, wordt verbannen. Zijn werkplaats is naar het beeld van de ambachtsman: barstensvol... ideeën. Gelukkig zorgt zijn stralende vrouw Nathalie, door haar nauwgezetheid en gevoel voor organisatie, voor het nodige evenwicht in deze vurige dynamiek. Een medeplichtig en complementair duo, waarbij de een ontwerpt en innoveert, terwijl de ander structureert en harmoniseert.Het avontuur begint in 2012 na enkele ervaringen in verschillende bedrijven, waarbij Norbert zich geleidelijk aan gebukt voelt onder het juk van de routine. Hij besluit volop gebruik te maken van wat zijn academische opleiding hem had geboden: elektromechanica en public relations. Daarna start hij zijn eigen bedrijf op, dankzij het Job Yourself-programma, een overkoepelend orgaan voor bedrijven, dat de weg vrijmaakt voor nieuwe ondernemers door hen te vrij te stellen van de eerste administratieve verplichtingen. Uit deze vrijheid ontstaat Novatrade, een bedrijf gespecialiseerd in lichtinstallaties.Vanaf het begin is Norbert volop betrokken bij de zaak: advies, verkoop, installatie van de geproduceerde stukken, enz. Niets ontgaat hem. Zijn aanvankelijke ambitie? Demonteerbare lampen aanbieden waarin het "retrofit" verlichtingssysteem vervangen of hersteld kan worden, waardoor afval wordt beperkt. Al snel richt hij zijn aandacht op het verbeteren van de CRI (Color Rendering Index) en van de Kelvin-temperatuur, om een licht te verkrijgen dat zo natuurlijk is als een kaars (2200 Kelvin) en tegelijkertijd de mogelijkheid biedt om zich aan het daglicht aan te passen of zelfs – indien nodig – het maanlicht te counteren (6500 Kelvin). Daarbij stopt hij echter niet en werkt aan de waterdichtheid van zijn armaturen. Zo verkrijgt hij van de IP65-classificatie, die bescherming tegen stof en vochtigheid garandeert.Zoals elke ondernemer begint hij in de schaduw: eerst van deur tot deur om de mensen te overtuigen van de economische voordelen van LED-lampen, vervolgens de mond-tot-mond reclame en tenslotte haalt hij inspiratie op de internationale markten. Beurzen in Frankfurt, Italiaanse ontwerpers, markttrends: hij observeert, analyseert en verfijnt zijn visie voordat hij zijn eigen messing verlichting ontwerpt.Waarom messing? Dit edele materiaal is corrosiebestendig en recyclebaar. Bovendien vangt zijn patina het licht op, en creëert het subtiele en fascinerende reflecties. Het is ideaal voor zowel binnen- als buitenomgevingen en belichaamt robuustheid en tijdloze elegantie. Gepresenteerd onder het merk "Novatrade Lighting", lanceert Norbert nu wandlampen, spots, patrijspoorten, inbouwspots, plafondlampen en natuurlijk de beroemde "Zapa".De "Zapa" is de echte modulaire ster van het assortiment en belichaamt de innovatie van Norbert. Deze LED-spot van 1W of 1,5 W is verkrijgbaar met een messing voet, een lange staaf of een beugel, heeft een draaibare kop van 180° en past zich aan alle vereisten aan: belichting van bloemperken, schaduwspel, beter doen uitkomen van objecten, bomen, enz.Sedert 2020 intensifieert Novatrade Lighting haar samenwerkingen met landschapsarchitecten, architecten en decorateurs. Het bedrijf is betrokken bij projecten in België, de Côte d'Azur, maar ook in Zwitserland en Portugal: zijn invloed reikt tot ver buiten de grenzen.Eén beroep, drie expertises:De lichtontwerper: hij analyseert het project, bezoekt de site en luistert naar de verwachtingen van de klant om een harmonieuze en esthetische lichtstudie voor te stellen.De distributeur van lichtinstallaties: hij biedt een breed gamma aan binnen- en buitenverlichting, waarbij erkende merken en opkomende ontwerpers worden geselecteerd, terwijl hij een eigen messinglijn ontwikkelt.De fabrikant op maat: hij ontwerpt armaturen die aangepast zijn aan de specifieke behoeften van elk project, waarbij technologie en verfijnde esthetiek worden gecombineerd.Een reeks overeenstemmende aanwijzingen getuigt van zijn expertise: op maat gemaakte lichtoplossingen en fijn bedachte sferen. Schitterend!Of het nu gaat om tentoonstellingen (fotografen, antiquairs, enz.), evenementen, etalages, privéwoningen, festiviteiten of beurzen, deze "ambachtsman van het onzichtbare" creëert een ambiance, verfraait de scènes en trekt de aandacht van het publiek met zijn lichtkunst. Of hij nu natuur- of kunstlicht op een innovatieve en esthetische manier integreert, of die lichtstralen gebruikt om tuinen, onderwerpen of objecten te verfraaien, steeds ontwerpt, verdeelt en vervaardigt hij verlichting op maat... Kortom, een meester van het licht.https://www.novatrade.behttps://www.novatradelighting.comWij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
Solidarcité: een maatschappelijke springplank voor jongeren
Wanneer het professionele leven u in staat stelt een constructief en revaloriserend project te lanceren, dan ontstaat SOLIDARCITE!Marie de Dorlodot, moeder van 3 kinderen, is er de spil van en praat er ons met passie over.Hoe is deze vereniging tot stand gekomen? Op basis van welke bevindingen?Het Solidarcité burgerschapsjaarproject werd 25 jaar geleden geboren op basis van de volgende vaststellingen die meer dan 20 jaar later nog steeds actueel zijn:Veel jongvolwassenen, hoewel kwetsbaar, worden uitgesloten van hulpvoorzieningen voor de jeugd en moeten zich daarom wenden tot voorzieningen voor volwassenen (OCMW, OISP, enz.) die niet aan hun verwachtingen voldoen.Hardnekkige vroegtijdige schoolverlaters. Trouwens, veel jongeren die deelnemen aan het burgerschapsjaar kennen deze situatie en bezorgen ons een rapport dat op zijn minst conflictueus, gedesillusioneerd of zelfs pijnlijk is, met betrekking tot een schoolsysteem waarin ze zich buitengesloten, onbegrepen en soms zelfs vernederd hebben gevoeld, om uiteenlopende redenen: vroegtijdig schoolverlaten, irrelevante oriëntatie, enz.Problemen voor jongeren in moeilijkheden om toegang te krijgen tot ruimtes voor actief burgerschap.Er worden steeds meer mogelijkheden geweerd voor sociale "vermenging", zowel op school als op straat of op vrijetijdsplaatsen. Deze gettovorming van de jeugd heeft tot gevolg dat bepaalde groepen jongeren niet meer met elkaar omgaan, waardoor vooroordelen en reducerende meningen worden versterkt.De identificatie van gecompartimenteerde logica's in de benadering van jongeren door de verschillende openbare beleidsinstanties.Deze vaststellingen hebben geleid tot het idee om voor die jongeren een programma op te zetten dat tot doel heeft zoveel mogelijk jongeren, meisjes en jongens, de kans te geven om deel te nemen aan een burgerschapsproject en tegelijk bij te dragen aan het versterken van solidariteit in al haar vormen. Dit idee is het burgerschapsjaar; dit programma is Solidarcité met 8 vzw’s.Het Solidarcité burgerschapsjaar heeft tot streefdoel om jongeren sociale en educatieve steun aan te bieden. Het is de bedoeling hun persoonlijke ontwikkeling en hun integratie in de samenleving als verantwoordelijke, actieve, kritische en solidaire burgers (CRACS – Citoyens Responsables, Actifs, Critiques et Solidaires) te bevorderen.Om de samenleving te bekritiseren, moet je ze kennen. Met wie hebt u contact opgenomen en waar?De directe begunstigden zijn jongeren van 16 tot 25 jaar met aanzienlijke persoonlijke problemen. Dit is een groep waarvoor we een groter educatief risico nemen (moeilijker dagelijks beheer, hoger risico op falen, enz.), maar die zal kunnen profiteren van een positieve stimulatie die door de rest van de groep wordt gegenereerd. Zij worden over het algemeen naar ons project doorverwezen door de sector Jeugdhulp (36,7%) of door hun naaste vrienden en familie (17,4%) of door de sector van de geestelijke gezondheidszorg (12%).De vermenging van doelgroepen is een belangrijk element om rekening mee te houden bij het samenstellen van teams. De heterogeniteit van persoonlijke situaties en sociaal-economische en sociaal-culturele achtergronden maakt het mogelijk om jongeren te ontmoeten die weinig kans zouden hebben gehad om elkaar te ontmoeten vanwege de bestaande compartimentering van de sociale klassen.Het project staat open voor iedereen maar garandeert een bevoorrechte toegang voor de meest kwetsbare jongeren.Wat onze doelgroep voor het jaar 2023-2024 betreft, zijn dat vooral jongens (63%) die minderjarig zijn.De indirecte begunstigden zijn de 460 partners die hebben kunnen rekenen op de hulp van de jonge vrijwilligers via de pijler "gemeenschapsdienst" van het burgerschapsjaar, d.w.z. alle acties die de vrijwilligers gratis ondernemen ten voordele van de verenigingspartners. Deze laatsten zijn voor het grootste deel vzw’s die de "humanistische" waarden verdedigen en die niet over de menselijke en/of financiële middelen beschikken om sommige van hun projecten uit te voeren. De diensten van vrijwilligers moeten ook worden beschouwd als echte partnerschappen; Het gaat geenszins om diensten tegen betaling, maar om momenten van uitwisseling binnen een ruimte van wederzijdse opwaardering.Hoe hebt u uw pedagogisch project ontwikkeld?De jongeren worden gegroepeerd in teams van 8 leden en begeleid door een groepsverantwoordelijke. Zij engageren zich gedurende 6 tot 9 maanden voor een dynamisch project, genaamd 'Burgerschapsjaar' op basis van 3 steunpilaren:Maatschappelijk engagement in de vorm van dienstverlening aan de collectiviteit en ontmoetingsactiviteiten:Doorheen gans het project voeren de jongeren verschillende vrijwilligersacties uit. Denk hierbij aan het opknappen van de gebouwen van een vereniging, het uitdelen van warme maaltijden aan de meest kansarmen, het meewerken aan het beheer van een natuurreservaat, het meewerken aan een internationaal project, enz. 2. Een tijd van opleiding en bewustwording:De actie wordt aangevuld met een uitgebreid educatief programma met twee belangrijke doelstellingen: enerzijds de vrijwilligers voorbereiden op de acties die ze gaan ondernemen (initiatie handwerk, initiatie animatietechnieken, initiatie eerste hulp, enz.) en anderzijds de vrijwilligers sensibiliseren voor bepaalde grote maatschappelijke thema's (duurzame ontwikkeling, opvoeding tot democratie, respect voor verschillen, noord-zuidbetrekkingen, enz.). 3. Een fase van persoonlijke rijping:Vrijwillig engagement moet ook voor jezelf een etappe zijn. Dankzij een gepersonaliseerde begeleiding wordt elke jongere ondersteund bij de opbouw van zijn of haar post-Solidarcitéproject.Het burgerschapsjaar is gericht op 4 specifieke doelstellingen:1. Aan elke jongere de smaak en de concrete mogelijkheid teruggeven om zijn of haar burgerschap op een actieve en dynamische manier uit te oefenen;2. De vermenging van verschillende doelgroepen mogelijk maken en ontmoetingen favoriseren tussen jongeren uit verschillende wijken en met verschillende sociaal-culturele achtergronden;3. Alle jongeren een meerwaarde bieden voor hun toekomst door zowel hun socio-professioneel als hun persoonlijk statuut te verbeteren;4. Bijdragen tot de ontwikkeling van verenigingen en de versterking van het "samenleven".Hoe werkt elk team?Wij willen dat jongeren actoren zijn van hun jaar: zij bouwen mee aan hun programma door partners te vinden die begaan zijn met hun thema's, of het nu gaat om werkkampen of bewustmaking. Het moet een win-winsituatie zijn, zowel voor de jongeren als voor de partnervereniging.Voor de jongeren kan het gaan om zelfwaardering, openheid voor de verschillende werelden van actieve solidariteit of het verwerven van "savoir", "savoir-être" en "savoir-faire".Vanuit het oogpunt van de partners is het de realisatie van projecten die een positieve impact zullen hebben op hun respectievelijke doelgroepen, zij maken hun acties bekend.Bachelard schreef dat "de hele wereld zonder JOU niets kan opleveren"; Het anders-zijn is dus een wederzijdse constructie. Voelen jij en je collega's zich als acteur in het project zo?Ik ben ervan overtuigd dat de kracht van het project het collectief is, omdat het een bewustzijn van solidariteit en wederzijdse hulp aanmoedigt door de complementariteit van de vrijwilligers binnen de teams. Het bevordert ook de ontwikkeling van sociale vaardigheden. Voor een jongere die verdwaald is, is de wetenschap dat er elke ochtend een groep op je wacht om een activiteit uit te voeren, een echte drijfveer om uit je isolement te komen.Bovendien investeren jongeren met Solidarcité op een positieve manier in de wereld van vandaag. Solidarcité is een weldadig project, dat zorgt voor een nauwgezette begeleiding van de jongere en voldoet aan zijn of haar persoonlijke behoeften.Meer info of om een donatie te doen aan onze verenigingDit anders-zijn, een echte drijvende kracht van Solidarcité omdat het veel jongeren helpt hun horizon te verleggen, versterkt de opmerking van Albert Jacquard: "Tolerantie is het aanvaarden van verschil, het anders-zijn is belangstelling tonen voor verschil".Dus, denk je niet dat er optimisme is in 2025?We willen gravin Emmanuel de Ribaucourt bedanken voor het schrijven van dit interview.
Van microscoop tot telescoop
Het was een buitenkans om Baron Yves Jongen, een ingenieur elektronica en kernfysica met een passie voor astronomie en astrofotografie, over dit onderwerp te mogen interviewen! Pendelend tussen Louvain-la-Neuve, de Vaucluse en Chili, waar zijn telescopen zich bevinden, stemde hij ermee in om ons zijn loopbaan uit te leggen.Als ingenieur elektronica en kernfysica leidde u aan het einde van uw studies (1970) het onderzoekscentrum voor cyclotrons in Louvain-la-Neuve. Waar gaat dit over?Om een aantrekkingspunt op de nieuwe campus te creëren, besloot de UCL dat het eerste gebouw het "onderzoekscentrum cyclotrons" zou zijn. Op dat moment rondde ik mijn studies af met een dubbel diploma: elektronica en kernfysica, en werd ik door de UCL aangeworven als technisch verantwoordelijke voor dit nieuwe onderzoekscentrumHoe bent u ertoe gekomen om het cyclotron opnieuw te ontwerpen voor klinisch gebruik?Hoewel het UCL-onderzoekscentrum voor cyclotrons oorspronkelijk uitsluitend bedoeld was voor onderzoek naar kernfysica, hebben de fysici van de UCL, onder leiding van Pierre Macq, hun werkmiddel gedeeld met onderzoekers uit andere disciplines en hebben we, onder impuls van Dr. André Wambersie, hoofd radiotherapie aan het Universitair Ziekenhuis Sint-Lukas, een nieuwe methode ontwikkeld voor radiotherapie van kanker met gebruik van neutronenbundels.In 1982 en 1983 nam ik een sabbatical aan het Lawrence Berkeley National Laboratory. Dit verblijf was voor mij een gelegenheid om dieper na te denken over mijn beroep van cyclotronontwikkelaar. Het werd me heel duidelijk dat we aan het eind gekomen waren van de gouden eeuw van het cyclotron dat werd gebruikt als onderzoeksinstrument in de kernfysica. Het was daarom nodig om vanaf een wit blad een herstart te nemen en helemaal opnieuw te beginnen met het ontwerp van het cyclotron. Dit is de taak die ik eerst in Berkeley heb aangepakt en daarna, bij mijn terugkeer naar Louvain-la-Neuve, met mijn team in het cyclotrononderzoekscentrum. Met het COC-team ontwerpen wij een nieuw type cyclotron voor de productie van radio-isotopen, waarvan de prestaties veel hoger moeten zijn dan wat er voordien bestond. Maar geen enkele Belgische fabrikant is geïnteresseerd in het bouwen en commercialiseren van deze nieuwe machine. Het was toen dat het idee werd geboren om een bedrijf op te richten, dat een spin-off van de universiteit zou zijn om ons nieuwe cyclotronontwerp te produceren en op de markt te brengen. Het bedrijf werd opgericht in maart 1986 en werd later Ion Beam Applications of IBA genoemd.Waar staat IBA vandaag de dag voor?Vandaag telt IBA 2200 medewerkers, waarvan iets meer dan 1000 in Louvain-la-Neuve en de rest een beetje overal elders in de wereld. De jaaromzet bedraagt meer dan 400 miljoen €. Naast cyclotrons voor de productie van medische radio-isotopen, waar we nog steeds één van de wereldleiders zijn, is IBA ook wereldleider geworden op het gebied van apparatuur voor kankertherapie door middel van protonenbundels: protontherapie. Deze behandelingsmethode brengt de dosis straling in de beoogde tumor, waardoor er veel minder straling in het gezonde weefsel dicht bij de tumor wordt gebracht. Hierdoor worden de bijwerkingen van radiotherapie sterk verminderd. Vandaag de dag zijn bijna 150.000 patiënten behandeld met de protontherapieapparatuur van IBAMaar IBA is niet alleen een technologisch pareltje, het is ook een bedrijf dat het voorbeeld toont door zijn maatschappelijke rol in de Belgische economische wereld. De grootste aandeelhouder van IBA is een coöperatieve holdingmaatschappij van de werknemers en leidinggevenden van het bedrijf. IBA was het eerste Belgische beursgenoteerde bedrijf dat het prestigieuze label "B Corporation" won, dat de meest geavanceerde bedrijven bekroont op het gebied van de sociale rol van ondernemingen.De kosmos en de verre melkwegstelsels hebben ook uw aandacht en uw onderzoek naar zich toe getrokken. Hoe bestudeert u het hemelruim en hoe fotografeert u het? Ik kwam een beetje per toeval in de astronomie terecht, maar het werd een echte passie voor mij. Ik heb een astronomisch observatorium opgezet in de Provence, met een prachtige telescoop die ik vanop afstand kan programmeren, via internet. Vervolgens installeerde ik, nu bijna 6 jaar geleden, een tweede telescoop op de top van een berg in Chili, in een "telescoopboerderij" opgezet door twee Fransen. Deze tweede telescoop in Chili programmeer ik ook vanop afstand via het internet. Jarenlang deed ik aan astrofotografie, om de buitengewone kleuren van nevels en verre sterrenstelsels te laten zien. En toen nam mijn roeping als fysicus weer de bovenhand en stapte ik over naar de astrofysica. Sinds enkele jaren bestudeer ik exoplaneten, d.w.z. planeten die in een baan om andere sterren dan onze zon draaien, en ik meet nauwkeurig het moment waarop ze voor hun ster passeren, wat het mogelijk maakt om hun baan nauwkeurig te bestuderen en soms om de aanwezigheid van andere – nog niet waargenomen – planeten rond deze ster te detecteren. Conclusie: Sommigen van ons hebben het nog steeds over de relativiteitstheorie van Einstein. Maar voor mij is het geen theorie, het is een realiteit van mijn dagelijkse leven! Als we in onze astrofysische berekeningen niet precies rekening houden met de relativistische effecten, zullen de resultaten verkeerd zijn: zowel in het oneindig kleine als in het oneindig grote domein beheersen dezelfde wetten ons. We willen Claire de Ribaucourt bedanken voor dit artikel
Beroep: vrederechter
Frédéric de Montpellier d’Annevoie de Villermont Licenciaat in de rechten en houder van een DES (Diplôme d’Etudes Supérieures) in milieurecht en openbaar vastgoedrecht, heb ik een carrière begonnen en voortgezet als advocaat aan de balie van Namen in een generalistisch kantoor, gedurende tien jaar; na mijn welslagen in het examen beroepsbekwaamheid voor de magistratuur in 2011 werd ik benoemd tot substituut van de procureur des Konings bij de rechtbank van eerste aanleg van Neufchâteau, voordat ik vier jaar later, begin 2017, werd benoemd tot vrederechter van het kanton Thuin.Philippe de Potesta: Welke aspecten van de magistratuur leken u complementair of verschillend, vergeleken bij uw verleden als advocaat? Frédéric de Montpellier: De balie en de eerste drie jaar van de stage zijn naar mijn mening de beste leerschool voor een jonge jurist, die in zeer gevarieerde en soms tragische domeinen en situaties, zijn cliënt zal adviseren en zijn belangen zal verdedigen, indien nodig in het kader van een geschil. In zekere zin is de advocaat de eerste rechter in een zaak die hij zal peilen en proberen te begeleiden. De substituut van de procureur, die zich voornamelijk bezighoudt met strafzaken of zaken die verband houden met de openbare orde, leidt het onderzoek en zal zo nodig procedures inleiden voor de rechtbanken. Veel meer dan een advocaat van de aanklager, stelt hij een oplossing van gerechtigheid voor als hoeder van het algemeen belang. Ten slotte heeft een zittende magistraat, zoals een vrederechter, tot taak de geschillen te beslechten die hem door de partijen bij het proces worden voorgelegd. Hij brengt een definitieve juridische oplossing voor de zaak, onder voorbehoud van een eventueel beroep.PH de P: Hoe ziet een typische dag eruit in de uitoefening van uw verantwoordelijkheden?F de M: De vrederechter is een “nabijheidsrechter”, zoals we dat in ons jargon zeggen. Hij beheerst een contentieuze jurisdictie (bv. huurovereenkomsten, eigendomsrecht, mede-eigendom, enz.) en een niet-contentieuze jurisdictie (bescherming van kwetsbare personen zoals minderjarigen, wilsonbekwame meerderjarigen en geesteszieken). Elke week houd ik een inleidende of een pleitende hoorzitting, een verzoeningshoorzitting, een kamerhoorzitting (de bescherming van mensen), plaatselijke bezoeken, meestal samen met een deskundige (architect, landmeter, boswachter of landbouwer), bezoeken aan verpleeghuizen of ziekenhuizen (bescherming van mensen). Met andere woorden, een dagelijks leven dat verdeeld is tussen zuiver intellectueel werk (het opstellen van vonnissen) en veldwerk in contact met rechtzoekenden waarin de opdracht van de vrederechter als bemiddelaar zijn volle betekenis krijgt. In zijn niet-contentieuze jurisdictie (bescherming van minderjarigen, niet bekwame meerderjarigen en geesteszieken) is het gebruikelijk dat de vrederechter probeert beschadigde menselijke relaties of de wonden van wanhopige mensen te verzachten. Deze contacten stellen ons soms in staat om die mensen te vertellen dat ze uniek zijn en dat de grootsheid en de betekenis van een leven niet worden afgemeten aan prestaties of rijkdom, maar aan de liefde die we verspreiden, in de eerste plaats aan onze dierbaren. En soms zijn we getuige van wonderen!Ph de P: Wat zijn volgens u de belangrijkste uitdagingen voor justitie in het licht van de veranderingen in onze samenleving?F de M: Verschillende elementen zijn essentieel voor een effectieve justitie. Een rechtvaardige samenleving kan enkel bestaan als magistraten in staat zijn hun rol in optimale omstandigheden te vervullen. In de afgelopen jaren werd de ontoereikende financiering van het rechtssysteem vaak betreurd. Bovendien moet de functionele onafhankelijkheid van de rechterlijke macht worden gewaarborgd. Deze rechterlijke macht moet worden beschermd tegen ongepaste druk van de uitvoerende macht (er is bijvoorbeeld sprake van het feit dat federale ambtenaren op een dag door de Staatsveiligheid kunnen worden gescreend). Een andere bron van zorg zou de goedkeuring kunnen zijn van een wetgeving die de menselijke waardigheid en integriteit aantast, met name in ethische kwesties. Net als de gewetensbezwaren van artsen, die steeds meer in twijfel worden getrokken, kan de magistraat worden geconfronteerd met gewetenszaken.Ph. de P.: Hartelijk dank, Frédéric, dat u uw liefde voor het vak met ons deelt, evenals uw gedachten over rechtvaardigheid en onze huidige samenleving.Interview door Philippe de Potesta
De Everest van de geschreven pers en van onze democratieën
De huidige uitdagingen van de geschreven pers zijn niet klein: ze zijn gigantisch. Het goed functioneren van onze democratieën is rechtstreeks gebaseerd op de scherpzinnigheid van de publieke opinie met betrekking tot de grote uitdagingen waarmee onze samenlevingen worden geconfronteerd. De geschiedenis toont echter hoe de manipulatie van de publieke opinie mogelijk is en tot catastrofale mistoestanden kan leiden. De vrije pers heeft van oudsher een centrale rol gespeeld in democratische samenlevingen dankzij haar professionele redacties, de grote sociale evenementen, de debatten, het politiek, sociaal en economisch leven...Een regering zal altijd opscheppen over haar staat van dienst, een bedrijf zal altijd communiceren over zijn positieve acties, een politieke partij zal altijd haar analyse van de uitdagingen formuleren vanuit het perspectief van haar ideologie en hetzelfde geldt voor een vakbond. De onafhankelijke pers is geen rechter in eigen zaak. De journalisten zijn getraind in kritisch denken. Uiteraard is de pers niet vrij van vooringenomenheid en fouten, maar structureel is ze alleen verantwoording verschuldigd aan haar lezers. De kwaliteit van haar werk is de garantie voor haar geloofwaardigheid en succes. En wat de pers haar vrijheid bezorgt, is haar economische autonomie. Het is inderdaad dankzij de lezers die zich abonneren (hetzij op de papieren krant, hetzij op de digitale edities) of die hun krant kopen, en dankzij de adverteerders, dat kranten een vergoeding kunnen betalen aan journalisten, persagentschappen en alle andere essentiële diensten, zonder afhankelijk te zijn van een (publieke of politieke) subsidiërende overheid die deze autonomie van handelen zou kunnen verstoren. Verwoestende concurrentieIn het tijdperk van de gedrukte pers waren de inkomsten een zekerheid voor een papieren krant die door talrijke lezers gekocht werd. Het product was moeilijk te plagiëren en het moest vooral niet vrezen voor concurrentie vanwege de overheid. In het internettijdperk is het economische model radicaal veranderd. Internetmedia zijn moeilijk te commercialiseren, hun inhoud wordt gemakkelijk geplagieerd en de overheid bezorgt hen een verwoestende concurrentie. Sinds het begin van de jaren 2000 hebben persuitgevers geïnvesteerd in de ontwikkeling van digitale media, websites en mobiele applicaties. De leesdichtheid op deze digitale media is erg belangrijk geworden, belangrijker dan in het papieren tijdperk. Maar de inkomsten gegenereerd door deze digitale economie van de pers zijn nog steeds ontoereikend om de kosten van het produceren en verspreiden van redactionele inhoud te dekken. En de Vivaldi-regering heeft, door de postconcessie voor de distributie van kranten brutaal af te schaffen, een catastrofale klap toegebracht aan de pers, zozeer zelfs dat uitgevers vandaag niet weten hoe ze de activiteit van de gedrukte pers na 2026 kunnen voortzetten. Zonder een grote verandering in de distributievoorwaarden zullen de kosten van de thuisbezorging van papieren abonnementen voor veel geografische gebieden te hoog worden. Bij dit begin van 2025 moeten wij noodgedwongen vaststellen dat de overheden op alle niveaus, Europees, Belgisch en communautair, er niet in slagen een wettelijk kader te creëren dat de pers in staat zou kunnen stellen haar economisch model in het digitale tijdperk te vinden. Enkele voorbeelden: de Franse Gemeenschap (FWB) voert een verwoestende concurrentie via de website van de RTBF die de betalende markt van de online pers afremt, de federale regering heeft de postconcessie afgeschaft met een explosie van de distributiekosten tot gevolg, Europa en België zijn niet in staat om doeltreffende juridische maatregelen te nemen om een billijke vergoeding te garanderen voor persinhoud die door internationale platforms en actoren van de artificiële intelligentie (AI) wordt geplunderd. Ten slotte maken privacy-autoriteiten het erg moeilijk om de gegevens te verzamelen die nodig zijn om nieuwswebsites te commercialiseren. Tijdperk van fake newsSociale netwerken hebben de explosie van alle vormen van informatiemanipulatie mogelijk gemaakt, van buitenlandse mogendheden tot aanhangers van complottheorieën en activisten. Terwijl tegenover deze tsunami van fake news, de onafhankelijke pers versterkt zou moeten worden, is – u raadt het al – het tegenovergestelde aan het gebeuren. De Brexit, de overwinningen van Donald Trump, de dodelijke bestorming van het Capitool, de propaganda van het Kremlin, de complottheorieën, bepaalde controverses rond Covid en de opkomst van het populisme – zowel van linkse als van rechtse kant –, getuigen van de zorgwekkende gevolgen van de verspreiding van fake news. Met artificiële intelligentie gaan we een nieuw tijdperk van manipulatie in: montages van foto’s, video's en geluiden zullen dagelijkse kost zijn, het zal steeds moeilijker worden om de waarheid van de leugen te onderscheiden. In een dergelijke context kan men denken dat burgers steeds vaker hun toevlucht zullen zoeken tot geloofwaardige en professionele informatiebronnen. Wij zijn echter getuigen van twee tegenstrijdige bewegingen: terwijl professionele informatiebronnen steeds belangrijker worden om te voorkomen dat ze vervuild raken door fake news, deelt een aanzienlijk deel van de bevolking liever nepnieuws dan geverifieerde informatie... Geringe hoopDe overwinning van Donald Trump en de politieke opkomst van Elon Musk (baas van het X-netwerk) hebben de baas van Meta ertoe aangezet om van koers te veranderen: zijn groep is niet langer van plan de waarheidsgetrouwheid van publicaties op Facebook of Instagram te verifiëren. Het openen van de sluizen op X heeft het voormalige Twitter al omgetoverd tot een openbare stortplaats. Dit beleid, dat gunstig is voor extreemrechts en populisme, bedreigt de veerkracht en de fundamenten van onze democratieën door te zorgen voor afkeer van de politiek, kritiek op de traditionele media en gewelddadige polarisatie van de samenleving, met verbaal en fysiek geweld tot gevolg. Onze landen zijn dus verzwakt door hun afhankelijkheid van Amerikaanse technologiereuzen en door hun verslaving aan platformen als X, Facebook en Instagram. De bazen van GAFAM zouden de makers kunnen worden van grondleggers van radicale en extremistische bewegingen. Het is tijd voor de crashtest. Het is nu duidelijk dat sociale netwerken geduchte politieke wapens zijn. Hun algoritmen sluiten ons op in onze overtuigingen of verdrinken ons in het troebele water van complottheorieën en schaamteloze, herhaalde en voor waar aanvaarde leugens. Deze ontwikkeling zou zich echter tegen hen kunnen keren, mocht een meerderheid van de burgers, de grote adverteerders en de overheden een opflakkering van luciditeit kennen. Het enige antwoord op fake news is een overvloed aan kwaliteitsinformatie, dankzij een bloeiende sector van vrije pers. Daarvoor hebben onze democratieën grote aantallen burgers nodig die zich abonneren op een kwaliteitspers van hun keuze, hebben onze democratieën verantwoordelijke economische actoren nodig, die hun marketingbudgetten investeren in kwaliteitsmedia en hebben onze democratieën een overheid nodig die maatregelen neemt die de opkomst van een digitale perseconomie mogelijk maken. De kans op een historische ommekeer bestaat. Maar je moet ze wel grijpen... Dorian de MeeûsHoofdredacteur van La Libre Belgique
Fleur de Changy vertelt ons over het 5e Art & Craft Salon dat op 15 en 16 februari in de VAKB wordt gehouden. Een prachtige viering van creativiteit en smaken dankzij de aanwezigheid van onze exposanten.
Philippe de Potesta: Hallo Fleur, het volgende Art & Craft Salon vindt binnenkort plaats. Kunt u ons daar iets meer over vertellen?Fleur: Heel graag! Op 15 en 16 februari openen de deuren van de 5e editie van deze tentoonstelling. Dit jaar voegen we een nieuwigheid toe: de 30 kunstenaars worden bijgestaan door culinaire ambachtslieden! Het zal een gelegenheid zijn om 35 talenten uit alle artistieke disciplines, stijlen en materialen, goede amateurs en professionals, te ontdekken en hun heerlijke producten te proeven. Philippe : Hoe selecteert u de kunstenaars die zullen exposeren? Op basis van een bepaald thema? Fleur: Het eerste idee is om de talenten van de leden en al het goud dat ze in hun vingers hebben in de verf te zetten. De selectie die wordt gemaakt uit de vele aanvragen die elk jaar binnenkomen, is eerlijk gezegd niet eenvoudig. We proberen er telkens voor te zorgen dat de mensen tijdens hun bezoek allemaal een vonk hebben voor een werk, een stijl, een materiaal, een kunstenaar. Dit jaar ontdekken ze portrettisten, dierenbeeldhouwers, landschapsschilders, fotografen, abstracte kunst, doeken gemaakt van gerecycleerde materialen... of heel specifieke media zoals lichtgevende werken. Het scala aan artistieke disciplines is dan ook zeer breed en zonder enig ander thema dan het presenteren van de talenten van de leden van de vereniging.Wat de culinaire ambachtslieden betreft, hebben we specifiek gekozen voor kleine bedrijven: de ambachtslui zelf zullen er dus zijn. Alleen al de knowhow en liefde van deze producenten voor pure en natuurlijke ingrediënten zijn een omweg waard! De meesten onder hen zijn verwerkers van wat Moeder Natuur laat groeien in hun moestuinen of hun boom-, olijf- of wijngaarden... Vooruitlopend op de 6de editie van het salon kan het nuttig zijn om de lezers duidelijk te maken dat nominaties kunnen worden ingediend door leden, hun echtgenoten en kinderen. De exposanten zijn dus niet per se allemaal adellijk.Wat de uitstraling van al deze exposanten betreft, hebben zij allemaal hun klanten, docenten, studenten, enz. uitgenodigd om hun nieuwste werken te komen bewonderen. Dit evenement staat dus open voor iedereen, leden en niet-leden, liefhebbers van kunst, delicatessen... en erfgoed: het huis van "de 25" is een prachtig decor voor dit soort tentoonstellingen!Philippe : Als ik het goed begrijp, is elke editie heel anders dan de vorige...Fleur : Inderdaad! De Art & Craft Salons volgen elkaar op, maar zijn niet gelijk. Sinds 2017 hebben we op elke editie 24 "nieuwe" kunstenaars en ambachtslieden voorgesteld, waaronder enkele grote namen uit de kunst. Technieken, dragers, materialen... veranderen dus elke keer. Zoals hierboven vermeld, zullen dit jaar de grafische kunsten worden gecombineerd met culinaire kunsten: we zullen ook gebruik maken van de onlangs gerenoveerde JBA-ruimte om exposanten te presenteren die de pupillen en de papillen van onze bezoekers zullen bekoren! Achter de schermen is ook het organisatieteam geëvolueerd: tijdens de eerste edities heeft het duo gevormd met baron Henry d'Anethan, toenmalig secretaris-generaal, zeer goed gewerkt. Sinds enkele maanden is er een zeer vrouwelijk kwartet aan de slag met mevrouw Amaury de Troostembergh, vicevoorzitter, mevrouw Caroline Siraut en juffrouw Yolande de Borchgrave, van het secretariaat. En last but not least is het belangrijk erop te wijzen dat onze vrijwilligerswerking het mogelijk maakt om, net als bij verschillende andere topactiviteiten van de VAKB, grotere winsten te doneren aan Solidaritas.Philippe : Merkt u over het algemeen verkopen ter plaatse of kansen voor exposanten?Fleur : Jazeker! Bij elke editie verkopen de meeste exposanten één of meerdere werken. Dit is onze kleine beloning: we zijn erin geslaagd om de aandacht van amateurs te vestigen op het ene of het andere talent tot op het punt dat hij er zijn interieur mee wil decoreren. We hopen altijd dat de ene of de andere galeriehouder daar ook wat scouting gaat doen... Ook de 600 tot 800 bezoekers die bij elke editie aanwezig zijn, bewijzen de belangstelling van het publiek voor deze grote talenten. Philippe : het laatste woord?Fleur : Als organisatrices hebben wij de meeste werken alleen op foto's gezien. Wij wachten met ongeduld de opening van het salon af, want zoals bij elke andere tentoonstelling, zal dit artistieke weekend hoge toppen scheren!5e Art & Craft Salon, op zaterdag 15 en zondag 16 februari van 10u30 tot 18u30 op het hoofdkantoor van de VAKB. 8 € inkom voor leden, 10 € voor niet-leden, gratis <18 jaar.Bedankt beste Fleur dat u ons deze zeer interessante informatie hebt gegeven die ons in staat zal stellen ons bezoek aan dit Art & Craft Salon beter te begrijpen.Interview door Philippe de PotestaMeer informatie
Een admiraal aan het hoofd van het Koninklijk Hoger Instituut voor Defensie
Hoewel admiraals hun carrière bij de marine beginnen met een periode aan boord van onze oorlogsschepen, zetten ze hun loopbaan vaak voort in de militaire staf of in leidinggevende posities binnen de Defensie. Zo heeft flottielje-admiraal Baudouin Coppieters de Gibson onlangs de taken van directeur-generaal van het Koninklijk Hoger Instituut voor Defensie overgenomen. Jonkheer Baudouin Coppieters de Gibson, geboren in Brussel in 1970, komt uit een oude Kortrijkse familie en belichaamt een lange traditie van gehechtheid aan het dienen van ons Koninkrijk. In 1994 behaalde hij een diploma burgerlijk ingenieur in telecommunicatie aan de Koninklijke Militaire School (KMS) voordat hij een opleiding tot marineofficier volgde aan de applicatieschool van de marine. Het jaar daarop trouwde hij met Anastasie de Ghellinck d'Elseghem, met wie hij een gelukkig gezinsleven deelt, verrijkt met hun vier kinderen. Afkomstig uit een militair geslacht, toonde Baudouin al snel een uitgesproken interesse in de strijdkrachten, waardoor de familietradities werden voortgezet. Zijn vader, Xavier Coppieters de Gibson, een polytechnisch ingenieur, werd kolonel stafbrevethouder (SBH), terwijl zijn grootvader van moederskant, graaf Maurice de Lannoy, diende als luitenant-kolonel van de artillerie. In september 2000 werd hij bevorderd tot luitenant-ter-zee en voltooide hij een postgraduaat in ingenieurswetenschappen - informatiesystemen aan de École Nationale Supérieure des Techniques Avancées in Parijs, wat hem in 2002 het diploma van ingenieur van het militaire materieel opleverde. Na deze opleiding trad hij in dienst bij het Directoraat-Generaal Material Resources (DGMR) en volgde daarna de vorming voor kandidaat-hoofdofficieren aan het Defensiecollege. Begin 2008 vervoegde hij de Primula als tweede commandant. In juli van hetzelfde jaar kreeg hij het commando van het schip en nam hij deel aan nationale en internationale missies. In 2010 werd hij hoofd van de onderafdeling Mijnenbestrijding bij het Directoraat-Generaal Natuurlijke Hulpbronnen (DGMR).In juni 2014 werd hij tweede commandant van het fregat Leopold 1, dat deelnam aan Operatie Atalanta en aan een programma in de Golf van Guinea. Eind 2015 lanceerde hij het project voor de vernieuwing van de mijnenbestrijdingscapaciteit, wat in maart 2019 leidde tot de toekenning van contracten voor 12 met drones uitgeruste schepen aan het consortium Belgian Naval & Robotics. Op 15 mei 2019 werd hij commandant van het fregat Louise-Marie en trad vervolgens tot juli 2024 toe tot de generale staf voor het beheer van marinesystemen en programma's voor de vernieuwing van maritieme capaciteit.Uiteindelijk wordt hij benoemd tot directeur-generaal van het Koninklijk Hoger Instituut voor Defensie, dat voor het Ministerie van Defensie enerzijds het studie- en reflectiecentrum op het gebied van veiligheid en defensie is, en anderzijds de coördinator en facilitator van activiteiten op het gebied van onderzoek, ontwikkeling en innovatie. In België is de rang van flottielje-admiraal de eerste rang onder de admiraal-officieren.In naam van al haar leden feliciteert de VAKB Baudouin Coppieters de Gibson van harte met zijn benoeming en wenst hem veel succes in zijn nieuwe functie, vooral nu de Belgische Marine zich voorbereidt op de strategische uitdagingen van morgen. Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor de redactie van dit artikel.
De heer Adriaan Jacobovits de Szeged, voormalig ambassadeur in o.a. Rusland, Oekraïne en Moldavië, was te gast bij de conferenties van de culturele middagen.
"De heer Adriaan Jacobovits de Szeged, voormalig ambassadeur in o.a. Rusland, Oekraïne en Moldavië, was te gast bij de conferenties van de culturele middagen."Adriaan Jacobovits de Szeged begon zijn lezing met de stelling dat Rusland wel deels in Europa ligt, maar niet westers is. Hij haalde zijn Russische docent aan de Leidse universiteit aan, die zei dat Rusland gezien moet worden als een klooster, met een eigen religie en een eigen cultuur, waar de bewoners ervan overtuigd zijn dat hun cultuur op een hoger niveau staat dan die van het hun inziens decadente westen. Een klooster dat tegen de altijd vijandige buitenwereld beschermd wordt door een gewapende macht.De spreker wees op de lijdzaamheid van het Russische volk, het geduld – waar wij volgens hen van zouden kunnen leren – en de afwezigheid van het Amerikaanse idee “If you can think it, you can do it”. Voor de Russen is men onderworpen aan het lot, waar nu eenmaal niets tegen te doen is. De invloed van de Kerk door de eeuwen heen heeft daar mogelijk invloed op gehad : God beschikt, je moet je lot aanvaarden. Het individu onderwerpt zich aan de staat, die alleen in staat is om voor hem te zorgen.Dit zijn natuurlijk een paar algemeenheden. Gelukkig zijn er individuele uitzonderingen.Het hedendaagse bestuur van Rusland, omdat de macht in handen is van de geheime politie met Poetin aan het hoofd, is zelfs voor Rusland uitzonderlijk. Zelfs in de Sovjettijd was de geheime politie ondergeschikt aan de partij. Het belangrijkste orgaan in Rusland is de Veiligheidsraad, waarin veertien personen onder voorzitterschap van Poetin samenkomen en waar alle belangrijke te nemen besluiten worden behandeld. Dat orgaan bestaat in meerderheid uit lieden van de geheime diensten, het leger en de politie. In het enigszins vergelijkbare Politbureau in de Sovjettijd zat slecht een enkele maal het hoofd van de KGB. De Veiligheidsraad wordt gevoed door de presidentiële administratie, het belangrijkste staatsorgaan, waar beslissingen op alle terreinen worden voorbereid. De ministeries zijn uitvoerders.Adriaan Jacobovits is dan ingegaan op de economische en sociale situatie van Rusland : een economische groei van ca. 3.6%, voornamelijk veroorzaakt door de enorme staatuitgaven aan de gemilitariseerde industrie, maar ook aan onderdanen. Zo krijgt een militair, die in Oekraïne vecht, omgerekend, ca. 2.000 € per maand, hetgeen vele malen hoger is dat het gemiddelde loon. Bovendien krijgt hij in vele provincies nog eens een bonus van, soms, omgerekend, 1.000 € als hij zich aanmeldt voor de strijd en krijgt zijn familie, steeds omgerekend, ca. 50.000 € bij zijn sneuvelen of 30.000 € bij een zware verwonding. Die beloningen zijn ook de voornaamste redenen waarom men zich aanmeldt voor de strijd. Een en ander lijdt natuurlijk ook tot inflatie, thans ca. 8,6%.Olie en gas zijn de belangrijkste exportartikelen. De olie uitvoer gaat via allerlei slinkse methoden redelijk, maar Gazprom heeft voor het eerst sinds 1990 verlies gemaakt. Dat komt omdat de uitvoer naar de grootste afnemer, Europa, vrijwel geheel verdwenen is. Europa nam in zijn geheel vóór de oorlog met Oekraïne ca. 175 mrd kubieke meter gas per jaar af. Daar is nog slechts een fractie van over (ca. 28 mrd) naar Hongarije, Slowakije en Oostenrijk. Poetin heeft nu opdracht gegeven om gasleidingen in Rusland zelf aan te leggen, maar dat gaat niet zo gauw. China zal dit jaar via de pijpleiding misschien 30 mrd afnemen en daarnaast nog vloeibaar aardgas. Over een tweede pijpleiding met Rusland wordt al jaren onderhandeld zonder succes, omdat China veel minder wil betalen dar Rusland wenst. China importeert vooral gas uit Turkmenistan 24%, uit Qatar en Australië, beide 21% en tenslotte uit Rusland 19%. Onlangs heeft China een overeenkomst met Turkmenistan gesloten voor een tweede pijpleiding. Het land wil kennelijk niet te zeer afhankelijk worden van Russisch gas.Poetin betoogt vaak dat Rusland als het grootste land ter wereld, met alle hulpbronnen die nodig zijn en een talentvol volk “aan zichzelf genoeg heeft”. Het heeft de rest van de wereld niet nodig. Die mentaliteit, die niet alleen die van Poetin is, maakt dat Rusland noodzakelijkerwijs achter zal blijven. Want zeker bij de huidige snelle technologische ontwikkelingen moet men om bij te blijven juist maximale contacten hebben met hetgeen elders in de wereld gebeurt.De Russische overheid noemt als grootste problemen van het land de demografische neergang en het tekort aan arbeidskrachten. Er worden allerlei financiële tegemoetkomingen aan ouders gegeven, als iemand drie kinderen of meer heeft hoeft hij niet in militaire dienst, en onlangs is er een wet door het parlement aangenomen, waarin het propageren van kinderloosheid strafbaar wordt gesteld. Het vertrek naar het buitenland van zo een 800.00 Russen en het grote aantal militairen heeft vanzelfsprekend gevolgen voor het tekort aan werknemers.Een groot probleem is voorts dat Rusland buitengesloten is van het internationale betalingsverkeer “Swift”, waardoor het moeilijk is om voor importen te betalen of voor exporten betaald te worden.Rusland gaat terug naar hetgeen “traditionele waarden” wordt genoemd. Hetgeen o.m. betekent : tegen abortus, tegen homoseksualiteit. Op de basisschool is “gezinskunde” een verplicht vak, d.w.z. traditionele gezinswaarden, zoals waarom sticht je een gezin, hoe gedraag je je tegenover ouders en grootouders, e.d. Op die scholen wordt eveneens militair onderricht gegeven. De kinderen moeten tot “patriotten” opgeleid worden.Om slechts twee punten van het buitenlands beleid te noemen: Rusland wil het internationale beleid mede bepalen en het wenst een eigen invloedssfeer aan zijn grenzen in het bijzonder in hetgeen ooit “het nabije buitenland” werd genoemd, maar nu “de post Sovjet ruimte” heet. Dus geen buitenland meer, maar één ruimte, waar Moskou vanzelfsprekend de belangrijkste partner is. En natuurlijk “het gebied dat tegenwoordig Oekraïne wordt genoemd”, zoals Poetin zegt, is geen eigen staat, dat is gewoon Rusland. Poetin zal niet rusten voordat Oekraïne, zoals Belarus (Wit-Rusland), een “uniestaat” met Rusland wordt. Maar het probleem voor Rusland is, zoals een Amerikaanse wetenschapper onlangs zei: Its aspirations don't meet its capabilities. We willen de heer Adriaan Jacobovits uit Szeged bedanken voor het delen van zijn gedachten met ons.
Framboise Boël, op een professioneel kruispunt
Framboise Boël is advocaat aan de balie van Brussel sinds 2001 en een erkend bemiddelaar. Zij heeft altijd een passie voor mensen gehad. Haar opleiding als bemiddelaar, versterkt door de ervaring die ze heeft opgedaan door zitting te nemen in raden van bestuur, heeft haar in staat gesteld actief te luisteren, een voorliefde voor pragmatische en evenwichtige oplossingen te hebben, alsook het vermogen om talenten te onthullen en een creatief optimisme te ontwikkelen. Zij stelt deze vaardigheden ten dienste van de mensen die zij sinds 2021 ondersteunt bij hun professionele transitie. Philippe de Potesta: Framboise, wat heeft u ertoe aangezet om na uw veertigste een nieuwe professionele activiteit te ontwikkelen? Framboise: als ultra Cartesiaanse en afgestudeerd aan de middelbare school in wiskunde-wetenschappen sterke richting, koos ik ervoor om rechten te studeren en werd ik advocaat. Alles was in orde totdat ik kinderen kreeg. Het krijgen van kinderen, voor een angstige persoonlijkheid die wanhopig probeert haar wereld te beheersen, is een absolute tragedie. Stel je een veerboot voor, die verplicht wordt om op een stormachtige avond uit te varen, met de laadkleppen wijd open. Na de vroeggeboorte van mijn zoon belandde ik op de tafel van een osteopaat, die me aanraadde om mijn vertrouwen in het leven te versterken door te leren luisteren naar mijn intuïtie. Ik begon contact te maken met mezelf, te luisteren naar mijn emoties en gevoelens, en beslissingen te nemen die "goed" voor mij waren. Ik ging ervoor. Eerst voorzichtig, later met steeds meer overtuiging. Na 15 jaar verliet ik het advocatenkantoor waarin ik mijn carrière begonnen was, om mijn eigen kantoor op te richten. Vervolgens ben ik mezelf beginnen toegeven dat conflicten je uitputten. Tijdens de lockdown had ik het geluk dat ik een opleiding kon volgen over begeleiding bij een professionele transitie. Deze opleiding is gebaseerd op Ikigai, een zeer oude Japanse filosofie. Philippe de Potesta: wat is IKIGAI dan wel? Framboise: volgens deze oude, duizendjarige Japanse filosofie zijn we op ons best als vier elementen samensmelten : waar we van houden, waar we erg goed in zijn, wat de wereld nodig heeft en de beroepen waarvoor we betaald kunnen worden. De begeleiding bij het zoeken naar zijn bestaansreden - "Ikigai" in het Japans - helpt om bewust te worden van onze interne krachten, onze talenten en onze vaardigheden om ons af te stemmen op wat essentieel is voor onszelf. Ikigai is een krachtig instrument dat ik zowel gebruik bij gemeenschappen (werkzoekenden, middelbare schoolklassen en familiale bedrijven) als bij individu’s, in alle stadia van hun professionele leven. Concreet begeleid ik mijn cliënten in vijf sessies van 1u30, telkens met een tussenpoos van minstens een week, afgewisseld met sessies thuisvoorbereiding, waarbij elke sessie gewijd is aan één van de elementen van Ikigai en vervolgens aan de praktische synthese ervan. Ikigai is een reis. Daarom begeleid ik, wanneer het weer het toelaat, mensen die op zoek zijn naar een baan die bij hen past, tijdens een gezamenlijke wandeling in het Zoniënwoud.Philippe de Potesta: hebt u een raadgeving voor onze lezers, jong en oud?Ik heb u verteld hoe mijn intuïtie mij in staat stelde om een pad te ontdekken waar ik nooit zou aan gedacht hebben en om mijn vleugels uit te slaan. Dankzij haar heb ik Ikigai ontdekt.En u ? Door elk van de elementen van Ikigai te volgen, breng je een beetje van wat je gelukkig maakt in je dagelijks leven. In tijden van transformatie is het essentieel om oases van plezier te creëren, of het nu gaat om lezen, hardlopen, een kwaliteitsmoment beleven met familie of vrienden, het beoefenen van een hobby, enz. Doe jezelf goed, wees een goede vriend voor jezelf.Je hebt een talent, of het nu gaat om vriendelijkheid, leiderschap, een voorliefde voor schoonheid of wat dan ook. Wat je gemakkelijk doet, alsof je vleugels had, is zo vertrouwd voor jou dat het banaal kan lijken. Niets is minder waar. Daar waar mensen je raad om vragen, is een unieke kracht, die je van nature krijgt en waarop je kunt rekenen om op lange termijn een professioneel project op te bouwen Bijdragen aan de wereld geeft zin aan ons leven . Dit is het belangrijkste element van Ikigai. Je bent reeds in staat om de wereld te brengen wat hij nodig heeft (rechtvaardigheid, welwillendheid, strijd voor het klimaat of tegen armoede, gelijke kansen voor iedereen, enz…). Zelfs als je niet actief bent op de arbeidsmarkt, kun je vrijwillig handelen, op het niveau van je inner circle, je gemeenschappen, de verenigingen die je na aan het hart liggen. Bent u zich bewust van het buitengewone instrument dat u heeft, de intuïtie, dit kompas dat op maat gemaakte oplossingen biedt voor uw behoeften? Volg dit kleine stemmetje en leer jezelf kennen: blijf verbonden met wat je leuk vindt, met waar je goed in bent en met de dingen die essentieel zijn voor jou, met jouw Ikigai.Je kunt op jezelf vertrouwen, het antwoord zit in jezelf.Het leven is een rivier, zei mijn grootmoeder gravin René Boël altijd. We kunnen proberen te controleren wat er met ons gebeurt door tegen de stroom in te zwemmen. We zijn aan het watertrappelen, het is vermoeiend. Of we kunnen ons met de stroom laten meevoeren, door te vertrouwen, door elkaar te vertrouwen. Het is op dit pad dat ik u een goede reis toewens. Interview door Philippe de Potesta
Wie gaat er schuil achter Margaux...
Al van jongs af aan ben ik gepassioneerd door koken en ik heb er altijd van gehouden om recepten te creëren en samen te stellen met wat voorhanden was. Al snel begreep ik dat dit niet alleen een knowhow was, maar ook een kunst: een mix van ingrediënten, smaken en verse kruiden.Om deze passie met u te delen, heb ik besloten om 3 kookboeken te schrijven. Op mijn website en mijn sociale netwerken vindt u ook veel recepten die u kunnen inspireren. Kokosnoot rotsjes: Ingrediënten voor 12 rotsjes:3 eiwitten80 g rietsuiker180 g kokospoeder Voorbereiding:Zet de oven aan op 180°.Scheid de eiwitten en de dooiers.Meng de eiwitten met de suiker en het kokospoeder.Vorm kleine bolletjes van gelijke grootte.Leg de rotsjes op een bakplaat en bak ze 15-20 minuten. Bedankt aan Margaux de Biolley voor dit heerlijke recept voor kokosnoot rotsjes en voor haar inspirerend culinair talent !
GEKRUISTE BLIKKEN
Twee leerkrachten delen hun passie voor lezen als middel om te weerstaan aan de digitale afleiding.Samen met mijn collega’s stel ik vast hoe het scherm tieners pusht om constant buiten zichzelf te zijn door van de ene video naar de andere te springen en constant afgeleid te worden door de onophoudelijke meldingen. Het lezen daarentegen, is door de stille en eenzame inspanning die het vereist, een echte weg om opnieuw contact te maken met iemands innerlijkheid, de plaats van grote dromen en grote verlangens, zo belangrijk op de drempel van het volwassen leven.Ik sta versteld van de verbeeldingskracht, de creativiteit en de levendigheid van mijn studenten, die geweldige lezers zijn. Ik ben ervan overtuigd dat het gezelschap van boeken hun verbeelding prikkelt en hun wezen voedt. Deze zomer werd ik trouwens getroffen door een zin van paus Franciscus (*), gewijd aan het lezen. Lectuur stelt ons in staat om "door de ogen van anderen te kijken", om "een breed perspectief te verwerven dat onze menselijkheid uitbreidt".Voor hen, daar ben ik van overtuigd, is literatuur een school van mededogen en empathie. (*) Brief van paus Franciscus over de rol van literatuur in de vorming.Annonciade d'Otreppe, lerares geschiedenis aan de Agnesschool."Elke lezing is een daad van verzet" (Daniel Pennac).Er zijn nog steeds bastionscholen, in het basis- en secundair onderwijs, die ervoor gekozen hebben om weerstand te bieden aan de leesachterstand van de nieuwe generaties. Er zijn nog steeds verlichte studenten die op 10-jarige leeftijd verheugd zijn om "Oscar en oma Rozerood" of "Wonder" te ontdekken, en andere die op 17-jarige leeftijd diep getekend zijn door de gebeitelde eisen van de 700 pagina's van een universumboek als "La Horde du Contrevent". Er bestaan nog steeds heldere leraren die niet vergeten zijn dat het belangrijk is om altijd een zin te geven aan elke lezing die door de school wordt opgelegd : verder dan het plezier of de intellectuele inspanning is het een kwestie van het vinden van een motor die krachtig genoeg is om een kind of tiener te motiveren om in de verbeelding van een auteur te duiken. Een student die "Twelve angry men" leest, trekt in de klas de toga van een beginnende advocaat aan en probeert tijdens een pleidooi een jonge verdachte te helpen die voordien slecht verdedigd werd. Een student die "De Liefde van Eléa" leest, zal tijdens een presentatiewedstrijd uitblinken in vindingrijkheid om zijn eigen neo-utopie te creëren, aangepast aan de moderne samenleving. Een student die "De dood van koning Tsongor" leest, ziet een millennium aan mythen en universele beelden die zijn psyche structureren, voor zijn ogen voorbijtrekken. Er bestaan nog steeds studenten die lezen. Cédric de Séjournet de Rameignies, leraar Frans aan het Institut Saint-André in Elsene.We willen Claire de Ribaucourt bedanken voor haar commentaarDit artikel komt overeen met het artikel in de circulaire van oktober 2024 (alleen toegankelijk voor leden): "Lezen verruimt de ziel" Voltaire.
Een perfect huwelijk tussen passie en beroep
Diane Kervyn de Volkaersbeke, directrice van Antica Namur, heeft haar expertise in management en haar liefde voor kunst op ideale wijze gecombineerd. Zij had het geluk op te groeien in een gezin waar kunst en esthetiek een essentiële plaats innamen. Na haar diploma in business management volgde ze twee opleidingen in decoratieve kunsten aan Sotheby's Educational Studies in Londen. Haar huwelijk met een Florentijn verankerde haar definitief in de onschatbare artistieke rijkdom van de Città Eterna ! Philippe de Potesta: Welke criteria hanteert u elk jaar om exposanten te selecteren?Diane Kervyn de Volkaersbeke: Elke deelname aan de beurs begint met een kandidatuuraanvraag, die goedgekeurd moet worden door een commissie van deskundigen. Wij hebben een strikt charter dat elke exposant zich verbindt te respecteren, in het bijzonder met betrekking tot de strenge selectie van de gepresenteerde werken. Voor elke editie zorgen we ervoor dat we elke aanvraag zorgvuldig onderzoeken, terwijl we een evenwicht bewaren tussen de verschillende specialiteiten om een gevarieerd en harmonieus palet aan te bieden.Vóór de opening bezoekt een commissie van 30 experts de stands om een doorlichting uit te voeren: een strenge controle om de conformiteit en authenticiteit van de tentoongestelde werken te verifiëren. Dit proces zorgt ervoor dat bezoekers kunnen genieten van een kwaliteitsvolle ervaring.Ph de P: Wat bezielt u het meest in de organisatie van zo'n evenement en alle kunstvormen die er tentoongesteld worden?D.Kde V: Het bruisende van de zakelijke en organisatorische wereld mogen combineren met een diep artistieke omgeving is een bron van geluk. Het is de balans tussen professionaliteit en creativiteit die mijn passie voedt en een zin geeft aan mijn parcours.Wat mij fascineert aan het organiseren van een beurs is de diversiteit van taken en uitdagingen die overwonnen moeten worden. Van het zoeken naar klanten tot de commerciële onderhandeling, het zoeken naar partners en sponsors, om nog maar te zwijgen over de communicatie en algemene coördinatie, elk aspect stimuleert mij. Ik waardeer het vooral dat ik als organisator kan werken in een omgeving waar kunst en esthetiek centraal staan in elk project. Ik hou van de grote rijkdom van inspirerende ontmoetingen met antiquairs, galeriehouders, kunstenaars en persoonlijkheden uit de kunstwereld die mij hun passie en hun expertise doorgeven.Het mooiste vind ik om de vrucht van een jaar werk tot leven te zien komen: een geslaagde beurs, een prachtige omgeving, waar exposanten en bezoekers elke keer weer hun geluk vinden. Het vluchtige karakter van een beurs kan frustrerend zijn, want na enkele maanden van intensieve voorbereiding verdwijnt alles in een oogwenk! Dit laat echter ruimte voor nieuwe projecten, een hernieuwde dynamiek en de mogelijkheid om zichzelf te heruitvinden.Ph de P: Welke inspanningen worden er geleverd om kunst en antiek onder de aandacht van jongeren te brengen? Hebt u al nagedacht over het aanbieden van educatieve tools of specifieke initiatieven om een nieuwe generatie kunstliefhebbers aan te trekken?D.Kde V: We blijven ambassadeurs van de antiquairs, maar hebben ons ook sterk georiënteerd op de twintigste eeuw (design, moderne schilderijen en beeldhouwwerken... ) en op de hedendaagse kunst, om in te spelen op de tendensen in de markt. Dankzij dit aanbod trekt de beurs een intergenerationeel en dynamisch publiek aan. Wij nodigen geregeld kunst- en schrijnwerkscholen uit om de beurs te bezoeken met hun docenten.Om een nieuw cliënteel te sensibiliseren, organiseren wij bovendien verschillende rondleidingen voor groepen jongeren van 25 tot 30 jaar. Deskundigen, gidsen en antiquairs begeleiden hen door de beurs, tonen hen hun favorieten en delen hun expertise.Ph de P: De ingewikkelde details van de oude werken contrasteren vaak met het gladde oppervlak van de hedendaagse en minimalistische werken die steeds meer aanwezig zijn in Antica Namur. Wordt dit gewaardeerd en positief ervaren door bezoekers?D.Kde V: Deze diversiteit wordt door onze bezoekers als positief ervaren. Velen waarderen de rijkdom en de diepte van oude werken, waarbij elk detail een verhaal vertelt en traditioneel vakmanschap weerspiegelt. Hedendaagse en meer minimalistische kunst, met haar strakke lijnen en soms meer conceptuele benadering, trekt echter ook klanten aan die op zoek zijn naar nieuwe vormen van expressie en een modernere esthetiek. Deze diversiteit zorgt voor een interessante dynamiek, waarbij elke bezoeker zich kan identificeren met de ene of de andere stijl, of zelfs beide kan waarderen. Het stelt bezoekers in staat om creaties met zeer verschillende expressies te ontdekken en ermee te interageren. Dit samenwonen verrijkt de algehele ervaring van de beurs en biedt een gevarieerd palet aan, dat zowel liefhebbers van klassieke kunst als liefhebbers van hedendaagse trends tevreden stelt.Ph de P: En tot slot, wat is de economische en culturele impact van de beurs en de invloed ervan voor de provincie Namen en daarbuiten?D.Kde V: De stad Namen viert feest wanneer Antica haar deuren opent, een evenement dat meer dan 3 weken duurt (inclusief de opbouw van de beurs). Vlaggen van Antica wapperen trots in de stad en de horeca is booming. In november zijn de B&B's en restaurants van de stad vaak volzet, wat een enthousiaste klantenkring aantrekt. Exposanten of bezoekers die er te laat aan begonnen, moeten creatief worden en wegtrekken uit de stad om onderkomen te zoeken op het platteland of in nabijgelegen steden.Ook de musea van de stad en de provincie Namen profiteren van deze toestroom, grotendeels dankzij hun aanwezigheid op de beurs, waar een stand speciaal aan hen is gewijd.Het is belangrijk om de nadruk te leggen op alle tewerkstelling die stroomopwaarts gecreëerd wordt. Een team van meer dan 60 mensen is namelijk verantwoordelijk voor de logistiek, de bouw, de montage en de inrichting van de stands, om nog maar te zwijgen over andere diensten zoals beveiliging, catering en natuurlijk het hele organisatieteam van Easyfairs. Bovendien is de Antica-beurs het paradepaardje op de beurskalender van de tentoonstellingshal Namur Expo.We willen Philippe de Potesta bedanken voor dit artikel
Guénola de Lhoneux: Een nieuw tijdperk voor educatief vrijwilligerswerk in België
Na meer dan 15 jaar in het onderwijs als leerkracht en onderwijsadviseur gewerkt te hebben, besloot Guénola de Lhoneux begin 2023 de vereniging ABS – Aidants Bénévoles Scolaires – op te richten.Zij is ook onderwijsadviseur binnen “la Fédération de l’Olivier”, waartoe de inrichtende machten van een twintigtal scholen in het vrije netwerk behoren.Haar missie? scholen openstellen voor de cultuur van vrijwilligerswerk. Concreet? Het bieden van vrijwilligershulp op maat aan leerkrachten tijdens de schooltijd en hen ondersteunen in hun pedagogisch werk.Brigitte Ullens de Schooten: De stichting “Aidants Bénévoles Scolaires” wordt opgericht in een nogal gespannen actuele context op het vlak van onderwijs. Waar situeer je jezelf op vlak van het onderwijs?Guénola de Lhoneux: Het is waar dat mijn vrijwilligerssysteem van start gegaan is in een contextuele, laten we zeggen, moeilijke periode. We leven in een aanzienlijke periode van verandering en hervorming en het schoolsysteem is 'just-in-time'. Maar in werkelijkheid is vrijwilligerswerk op school een 'win-win' aanpak, die zowel voor scholen als voor de samenleving gunstig is. Het sociale probleem is duidelijk en wordt erkend door de overheid, want er zijn overal scholen en er zijn overal problemen, ongeacht het sociaal economisch niveau.BUdS: Welke plaats neemt de vrijwilliger in, naast de leerkracht en wat is de rol van de ABS naast de schooldirecteuren?GdL: Een vrijwilliger vervangt de leerkracht niet. Die leraar blijft de leerexpert. De vrijwilliger is er om de leerkracht, een leerling of een groep leerlingen te helpen bij een goede pedagogische balans. En het is niet de bedoeling om, op verzoek van gezinnen, een vrijwilliger achter een specifiek kind te zetten. Het verzoek moet afkomstig zijn van de directeur, die een missie in een klas identificeert. In dit specifieke geval kan een project ingepland worden.Momenteel verwelkomen we talrijke vrijwilligers dankzij onze verwijzingen op internet en wij reageren op verzoeken van scholen, maar het doel is eerder om ons aan te bieden als facilitator, dus om ten dienste te staan van de scholen en hen te begeleiden bij het werven van hun eigen vrijwilligers, en die te ondersteunen en te behouden. Ons doel is niet om te centraliseren, maar om te helpen, ongeacht het netwerk, of het nu in de kleuterschool, het basisonderwijs of het secundair onderwijs is, waar we ook een eerste ervaring opdoen.BUdS: En als ik morgen vrijwilliger wil worden, zijn er dan specifieke beperkingen?GdL: Wij rekruteren elk profiel dat gevoelig is voor de schoolzaak, met een perfecte beheersing van het Frans, affiniteit met kinderen en in staat om in een team met volwassenen te werken. Als de vrijwilliger uit de onderwijswereld komt, is dat een pluspunt... Wij ondervinden geen problemen met de missies zelf. Op zich is het aanbod van vrijwilligers belangrijk, maar onregelmatig, omdat vrijwilligers zich bij verschillende verenigingen aanmelden; Wij moeten reactief zijn als een profiel bij ons past.De ervaring leert dat werving lokaal moet blijven en daarom willen we dat de scholen hun vrijwilligers stapsgewijs beheren en aan zich binden.BUdS: U reageert u momenteel op verzoeken van schooldirecties en u biedt ook ondersteuning op maat aan, nietwaar?GdL: Er zijn veel behoeften. Het doel is om ondersteuning te bieden. Als een directie ons vraagt om een leerkracht te helpen, zal de aanwezigheid van de vrijwilliger heilzaam zijn: iedereen wint. De vrijwilliger is betrokken bij een missie die toegejuicht wordt door de leerkrachten, veel meer dan voorheen. De mentaliteit verandert en het is ook een manier om te anticiperen op absenteïsme.We weten dat de wereld van de leerkracht complexer is geworden omdat jonge mensen veranderd zijn en de structuur in de loop der tijd niet mee is geëvolueerd. Er zijn meer anderstalige leerlingen in de klassen, maar ook meer kinderen met speciale behoeften.BUdS: De werf “onderwijs” is enorm. Uw vereniging bestaat 2 jaar. Wat zou er vandaag nodig zijn?GdL: Erkennen dat vrijwilligerswerk het goed functioneren van een samenleving bevordert. Dit wordt iets meer geïllustreerd in Angelsaksische landen, waar scholen meer open zijn. Daarnaast is het mijn wens om samen te werken met de Fédération Wallonie-Bruxelles en te werken aan cohesie.Ten tweede, luisteren naar de actoren op het terrein over hun taak. Ons systeem zorgt voor zichtbare ongelijkheden in het schoolsysteem en een diep schuldgevoel bij de leerkrachten!Slechts 3% van de leerkrachten voelt zich erkend... Wij kunnen niet aan de zijlijn blijven staan en niets doen!Contact : www.lesabs.be
Ophélie t'Serstevens : het succes van een passie
Hoe Ophélie t'Serstevens haar dromen en passie kon omzetten in een professioneel succesOphélie t'Serstevens, 30 jaar oud, heeft de gedurfde keuze gemaakt om zich volledig te wijden aan het najagen van haar dromen. In 2016 besloot zij, gedreven door een niet-aflatend enthousiasme voor kunst, een uitdaging aan te gaan: van haar passie haar beroep maken, dankzij de invloed van sociale netwerken. Zo begint zij van haar gezicht een echt canvas te maken waar alle eigenheid van haar creativiteit tot uiting zou komen.Zo ontstond haar pseudoniem "Simple Symphony".Een jaar later wordt haar gok met succes bekroond. Een van haar video's wekt wereldwijd enthousiasme op en genereert honderden miljoenen views. Haar publiek groeide snel en in een paar maanden tijd volgden meer dan een miljoen mensen haar, via haar verschillende sociale netwerken. Dit succes markeert het begin van een wervelende carrière, onderbroken door spannende projecten en prestigieuze samenwerkingen.Philippe de Potesta: Ophélie, na enkele jaren van artistieke expressie via sociale netwerken, heb je je gevoel voor innovatie en je expertise gebruikt om veel kunstenaars in de schijnwerpers te zetten. Kun je ons daar meer over vertellen?Ophélie t'Serstevens: Absoluut. Na vier jaar in dit vakgebied besloot ik mijn professioneel project te heroriënteren. De constante blootstelling aan de schijnwerpers had mijn geestelijke gezondheid in gevaar gebracht en ik voelde de behoefte om een stap terug te zetten. Ik had ook het gevoel dat ik mijn doelen had bereikt en zoveel mogelijk creatieve mogelijkheden had verkend. Dankzij de bekendheid die ik voor mezelf had opgebouwd, gingen er veel deuren voor mij open en met mijn kennis van sociale netwerken, besloot ik een nieuw avontuur aan te gaan.Het was dus eind 2019 dat ik de beslissing nam om van het licht naar de schaduw te verhuizen: deze keer was ik het, die veel getalenteerde kunstenaars in de schijnwerpers zou zetten.Vervolgens lanceerde ik een gloednieuwe pagina op sociale netwerken met een eigen visuele identiteit.Mijn taak bestaat erin, kunstenaars die zich hebben onderscheiden in verschillende disciplines, variërend van schilderkunst tot beeldhouwkunst, patisserie, doe-het-zelf en vele andere kunstvormen, te benaderen om hen een samenwerking aan te bieden. Het doel is om het proces van het maken van hun kunst, op deze nieuwe pagina te delen, in de vorm van een video.Zodra ik hun inhoud ontvang, personaliseer ik deze en herwerk ik de montage, ik voeg ook ondertitels toe, of een verklarende voice-over. Ik plaats tot 10 video's per dag, waarmee ik inkomsten genereer via reclameblokken.In minder dan een maand tijd was het enthousiasme zo groot dat ik in allerijl mijn bedrijf heb moeten oprichten, waardoor ik mij volledig en sereen aan deze nieuwe activiteit kon wijden.Vandaag, bijna vijf jaar later, werk ik samen met meer dan honderd kunstenaars van over de hele wereld.Zij genieten niet alleen van een financiële vergoeding, maar ook van een enorme zichtbaarheid dankzij het platform dat ik hen aanbied. Inderdaad, de community die ik heb gecreëerd heeft bijna 7 miljoen abonnees en de inhoud die ik uitzend genereert meer dan 2 miljard views per jaar.In eerste instantie moest ik mij omringen met mensen om dit project snel te laten groeien en moest ik drie medewerkers aanwerven. Momenteel lukt het mij om alles zelf te beheren, met behulp van freelancers voor specifieke taken.Mijn baan stelt mij in staat om te leven als een "digitale nomade", ik kan werken terwijl ik reis, wat mij veel vrijheid geeft!Zodoende blijft mijn passie voor kunst groeien doorheen het succes en de promotie van deze kunstenaars, terwijl ik bijdraag aan mijn eigen professionele en persoonlijke groei.Ik waardeer het feit dat ik niet langer in de schijnwerpers sta, en daarom kies ik ervoor om discreet te blijven over de identiteit van deze pagina op sociale netwerken.Maar als onze paden elkaar op een dag kruisen, beste lezers, zal ik u graag meer onthullen!Philippe de Potesta: Wat zou het laatste woord zijn dat u zou hebben voor degenen die aarzelen om aan een nieuw project te beginnen of zich te heroriënteren?Tegenwoordig is het heel goed mogelijk om te slagen in het leven zonder noodzakelijkerwijs een traditioneel academisch pad te volgen. De wereld verandert snel en er zijn mogelijkheden in overvloed.Als ik terugdenk aan mijn begin, toen ik make-up opdeed in de hoek van mijn kamer in het huis van mijn ouders, en ik zie vandaag wat ik heb bereikt door aan het hoofd te staan van een bedrijf dat miljoenen euro's omzet heeft gegenereerd, bewijst mijn parcours dat alles mogelijk is.Dus, als je een project hebt, hoe gek dan ook, ga ervoor. Het echte geheim van succes ligt in durf, actie en doorzettingsvermogen.En vooral, naar de hel met die blik van anderen!Wij danken Philippe de Potesta voor dit interview.
Paus Franciscus aan Louvain-La-Neuve
Op een mooie herfstdag trekken de 800 gasten om 14.00 uur naar de Aula Magna, waar het druk wordt. Op grote schermen kan men de aankomst van de paus volgen en, na zijn ontmoeting, zien hoe hij de menigte begroet die zich op de parkeerplaats van de Aula Magna heeft verzameld.De paus arriveert in zijn bescheiden witte pausmobiel met registratie SCV1. Onderweg stopt hij meerdere keren om kinderen en minder validen te begroeten en te zegenen. Hij wordt verwelkomd door Françoise Smets, rector van de UCLouvain, Luc Sels, rector van de KULeuven, Mgr. Luc Terlinden, aartsbisschop van Mechelen-Brussel en grootkanselier van de universiteit, alsook door een vrolijke haag van studenten uitgerust met hun mooiste attributen: vlaggen en banieren, toga's en capes, keppeltjes, enz. Vervolgens begroet hij de universitaire autoriteiten en het stadsbestuur en wordt hij uitgenodigd om het Gulden Boek te tekenen.De paus arriveert in de Aula Magna op de klanken van liederen en muziek geïnspireerd door "Laudato Si", het thema van de middag. De rector herinnert aan de geboorte van UCLouvain in 1425, die werd bevestigd door een pauselijke bul van Martinus V en een film behandelt enkele van de belangrijkste fasen van haar ontwikkeling tot nu toe. Na zijn toespraak, gericht op klimaatverandering en de rol die een universiteit kan spelen om die te bestrijden, werd het woord gegeven aan de studentengemeenschap die een brief aan de paus had geschreven met "Laudato Si" als rode draad. Deze verzorgde en compacte brief wordt vanuit het hart voorgelezen door de toneelschrijfster Geneviève Damas. Zij roept de grote ecologische en sociale vragen van onze tijd op. Zij spreekt de paus in het bijzonder toe over de plaats van de vrouw in de kerk en eindigt met het inspirerende voorbeeld van de heilige Franciscus van Assisi, die ook de patroonheilige is van de universitaire parochie. De paus benadrukt dan de overheersingen van onze tijd, zoals oorlog en corruptie ("de duivel - geld - komt binnen via de zakken") en nodigt uit tot hoop en dankbaarheid voor de schepping waar de mens met spoed zorg moet voor dragen. Hij benadrukt de schoonheid van het geschenk en de uitdaging van de integrale ontwikkeling, die een oproep tot bekering is. Hij legt uit dat vrouwen "vruchtbare welkomst, zorg en vitale toewijding" zijn en dat ze met hun universitaire studies (net als mannen) opgroeien in "onderzoek, vriendschap, sociale dienstverlening, burgerlijke en politieke verantwoordelijkheden, artistieke uitingen". Hij dringt aan op de betekenis die aan studies moet worden gegeven, waarbij de universitaire graad het bewijs is van het vermogen om bij te dragen tot het algemeen welzijn en om de waarheid te zoeken. Hij eindigt met te vragen om voor hem te bidden of op zijn minst om "hem goede vibes te sturen".Deze ontmoeting werd afgesloten met een lange en warme staande ovatie, waarna de paus werd uitgenodigd om een wens te schrijven op een blaadje papier dat aan de "boom van 600 jaar" wordt bevestigd en dat met de andere blaadjes zal worden gebundeld tot een manifest dat zal worden gepubliceerd op 9 december 2025, de dag van de 600ste verjaardag.Na zijn zegen gaat de paus naar de parkeerplaats van de Aula Magna. Hij ontvangt een keppeltje, begroet de menigte, schudt handen en zegent vele kinderen en mensen met een beperking.Later vernemen we dat de UCLouvain een persbericht heeft uitgegeven waarin "fundamentele convergenties worden uitgedrukt, maar ook een grote divergentie met betrekking tot de plaats van vrouwen in de samenleving". Dit zal zeker het onderwerp vormen van een dialoog die tussen de partijen zal worden voortgezet.De bijeenkomst eindigt. Het hoofd en het hart van ieder van ons vervullen zich met deze rijke uitwisseling. Het bezoek van de paus bereikte zijn hoogtepunt de volgende dag, op zondag, met een plechtige mis die in aanwezigheid van 39.000 gelovigen werd gevierd in het Koning Boudewijnstadion.
Publi-reportage
Waarom bent u een bedrijf gestart in de uitvaartbranche? Met andere woorden, wat waren uw vaststellingen en uw doel?C-A. Greindl :Tradities en rituelen voor het organiseren van begrafenissen zijn de afgelopen jaren sterk geëvolueerd. Twintig jaar geleden, als een sterfgeval plaatsvond, nam de familie contact op met het uitvaartcentrum om logistieke problemen op te lossen en wendde ze zich tot de pastoor om hen te begeleiden bij de voorbereiding van de begrafenis.De religieuze ceremonie en de rouw om de overledene hadden meestal voorrang, ten nadele van de overledene zelf, zijn persoonlijkheid, zijn levensloop.Om ons bedrijfsproject uit te voeren, hebben wij de gangbare tradities en rituelen willen begrijpen; en een evolutie van de mentaliteiten en verwachtingen willen ondersteunen.Tegenwoordig hebben familie en geliefden er nood aan, om zich de begrafenisceremonie meer toe te eigenen.Daarentegen zijn ze gevoelig voor de rituelen ter herdenking van het leven van de overledene.In dit opzicht is dit de boodschap die ik aan de lezers wil meegeven : wij staan tot uw beschikking om een ritueel te creëren dat zinvol is in relatie tot het leven van de persoon, om een blijvende en betekenisvolle herinnering te creëren.Onze rol bestaat uit gepersonaliseerde, transparante, op maat gemaakte ondersteuning in lijn met de zeden en gewoonten, steeds in overeenstemming met alle regels van de welvoeglijkheid en het protocol.U hebt een notitieboekje gepubliceerd met de titel "Het boekje van mijn laatste wensen".Anticiperen op een uitvaart is een gevoelig onderwerp en intenties kunnen natuurlijk veranderen. Daarom hebben we een "Boekje van mijn laatste wensen" gepubliceerd dat iedereen in staat stelt zich vertrouwd te maken met een aanpak die in België nog steeds ongebruikelijk is, in tegenstelling tot andere landen, zoals Spanje, waar niet minder dan acht op de tien mensen hun begrafenis plannen.Het doel van dit boekje is:Om iedereen te informeren over alle mogelijkheden die beschikbaar zijn om hun laatste reis te organiseren.Om ervoor te zorgen dat de regelingen die zijn getroffen voor het einde van de levensduur, worden nageleefd;Om conflicten te vermijden of te anticiperen op zorgen binnen de gezinnen.Enkele voorbeelden : wat als er geen plaats meer is in het familiegraf? Cremeren? De as in een urne bewaren? Welk ritueel kan er gecreëerd worden?Wij zijn beschikbaar om u te helpen bij het invullen van dit boekje dat kan gedownload worden op www.mavolonte.be of op verzoek in papieren versie beschikbaar is per e-mail naar: prevoyance@ag-funeral.beAls u voor de lezer uw prioriteiten in uw activiteit, in uw ondersteuningsaanbod zou moeten samenvatten?Dienstbaar zijn, inspireren en ondersteunen;Spreken over de dood en het leven;Bepaalde momenten van het leven belichten;Een zorgzaam partnerschap creëren om conflicten, onnodige discussies of postmortale problemen te voorkomen.Op een meer persoonlijk niveau, waar ben je het meest trots op?Naast de financiële onafhankelijkheid die het bedrijf geniet, ben ik er trots op, omringd te zijn door een team en een netwerk van agentschappen en professionals die ons in staat stellen een echte ondersteunende dienst te bieden vóór, tijdens en na de dood. Tot slot wil ik de aanwezigheid van vrouwen in onze teams benadrukken. Dit is essentieel en zelfs belangrijk voor de dialoog met een moeder wanneer een kind overlijdt.En je grootste voldoening?Families die hun dankbaarheid aan ons uiten omdat we aan hun zijde hebben gestaan, geven me veel voldoening in mijn werk. Deze erkenning, dit verheugende aspect, maakt het gemakkelijk om de beperking te vergeten die inherent is aan onze activiteit: de eis van een zeer hoog niveau van reactievermogen. Gelukkig maken de bedrijfsstructuur en het bestaande team het tegenwoordig mogelijk om optimale service te combineren met een gezinsleven. A&G Uitvaart Een begeleidende dienst om het leven te herdenken. In 2010 werd de firma Funé opgericht, die het uitvaartcentrum Altenloh-Greindl overnam. We zijn nu vijftien jaar later, wat hebben we een lange weg afgelegd! Het bedrijf omvat nu een tiental uitvaartcentra en-agentschappen en telt ongeveer dertig medewerkers.www.ag-funeral.beVAKB Nieuwsbrief 11-24 - Fr
Elegantie ten dienste van Solidaritas
Drie gerenommeerde stylisten hebben opnieuw toegezegd om hun tijd en hun geweldige talenten in te zetten voor de organisatie van een modeshow ten voordele van de VAKB:Eléonore de Lichtervelde, verliefd op oude en zeldzame stoffen, ontwerpt kledij die zij met de hand vervaardigt, gebruik makend van vergeten materialen of vintage kleding,Corinne le Gentil de Rosmorduc geeft sieraden een tweede leven en creëert unieke stukken voor unieke vrouwen volgens een smaak geïnspireerd door de 19e eeuw en de romantische Victoriaanse stijl,Marie-Catherine le Hodey heeft in Brussel haar eigen modehuis geopend, gespecialiseerd in bruidskledij, waarvoor zij "romantico rock" jurken creëert.Wat hebben zij gemeen? Elegantie en schoonheid, dienstverlening en vrijgevigheid, tijdloosheid en duurzaamheid, mecenaat en het delen, allemaal waarden die representatief zijn voor de adel en de drijfveer van deze dames vormen.Waarom hebben jullie ervoor gekozen om zich te engageren ten dienste van de VAKB, terwijl jullie alle 3 reeds een dynamische professionele activiteit hebben?Wij hebben ervoor gekozen om onze vaardigheden en de vruchten van onze ervaring niet voor onszelf te houden, maar ze te investeren ten voordele van Solidaritas, omdat het een vereniging is die goed werk verricht en nodig is voor de behoeftige leden van onze vereniging.Wat is uw bijdrage aan de modeshow in oktober?Wij zetten de parade van A tot Z op. Al meer dan een jaar zijn wij op koopjesjacht in de vestiaire van de VAKB waar wij topstukken vinden. Wij hebben mooie stukken geselecteerd, van goede kwaliteit, actueel, designer of vintage. Wij hebben talrijke avonden met z’n drietjes doorgebracht om rokken en topjes te combineren, zonder de accessoires te vergeten en zo silhouetten te selecteren en looks samen te stellen voor alle soorten gelegenheden, avond, overdag, winter of zomer en voor alle vrouwen; jonge meisjes en dames.Vervolgens hebben wij meer dan een tiental modellen van alle leeftijden en lichaamstypes geïdentificeerd, met allerlei verschillende vrouwelijke persoonlijkheden, die allemaal chic en elegantie verpersoonlijken met behoud van hun eenvoud. Onze keuze werd ook door twee andere criteria bepaald : hun bereidheid om deel te nemen aan het project uiteraard, maar ook hun glimlach.Wij kozen ook de DJ, de muziek, de volgorde van opkomst die elk model moet toelaten om zich tussen elke presentatie om te kleden en natuurlijk een onmisbaar element in elke modeshow: de rode loper. Wij hebben ook de tijd genomen om voor elk stuk een prijs te bepalen, op basis van onze ervaring in de verkoop, in de collectieve garderobes, de kleedkamerverkoop en de luxueuze tweedehandskledij. Kortom, alles is nu klaar om ons doel te bereiken, namelijk deze kleding verkopen en zodoende een bijdrage te leveren voor Solidaritas.Welke boodschap wilt u meegeven aan onze leden?Kom naar de vestiaire, zowel om kleding te doneren als om het jasje te vinden dat best te combineren valt met een jeans, een hoed of een eigentijdse jurk. U zult deze stukken een tweede leven kunnen geven en zodoende minder consumeren en deelnemen aan deze fast fashion-economie, terwijl u een actie van begiftiging en solidariteit met minderbedeelden ondersteunt. Dit zijn belangrijke waarden, want “geven is twee keer krijgen”. Voor mannen zijn er ook pakken, smokings en prachtige stropdassen van grote huizen, gerangschikt en geselecteerd door de lieve dames van de vestiaire, onder leiding van Marie de Schietere de Lophem.Wij nodigen u uit om het resultaat van hun werk en hun vrijgevigheid te komen bewonderen tijdens de modeshow van donderdag 3 oktober die zal plaatsvinden in de salons van de VAKB. Desgewenst kunt u ook hun respectievelijke creaties ontdekken en hen ontmoeten op hun media:o Eléonore de Lichtervelde ou IGo Corinne le Gentil de Rosmorduc ou IGo Marie-Catherine le Hodey ou IG
Het vliegveld van Temploux door Olivier de Spoelberch
Olivier de Spoelberch vertelt ons over het vliegveld Temploux - Namen.De Spoelberchs zijn kunstenaars en ondernemers.Olivier is de laatstgeborene en, zoals vaak het geval is, geniet de jongste van een vrijheid die hij ten volle heeft aangegrepen : in zijn geval was dat creatieve vrijheid. De diversiteit van zijn activiteiten is zeer uitgebreid.Olivier de Spoelberch, die in 1986 in Namen aankwam, was op zoek naar grond om bioproducent te worden. Hij vond ook in Flawinne een prachtig landgoed in zeer slechte staat dat hij vijftien jaar lang zorgvuldig restaureerde. Als kind al gepassioneerd door vliegtuigen, is hij sinds 1967 piloot en ontdekte hij het zweefvliegen in 1971 tijdens een cursus in Saint-Hubert. Al 35 jaar vliegt hij met vliegtuigen, zweefvliegtuigen en helikopters vanuit het vliegveld van Temploux. Hij heeft geïnvesteerd in een bedrijf dat in Duitsland in de buurt van Berlijn high-performance motorzweefvliegtuigen bouwt: de firma STEMME. Met dit type vliegtuig kun je opstijgen en vervolgens over lange afstanden reizen zonder de motor te gebruiken, zoals in een zweefvliegtuig, maar met de veiligheid dat je de motor opnieuw kunt starten als de weersomstandigheden verslechteren.In 1938 had de familie al een piloot. Eric de Spoelberch, de oom van Olivier, was een testpiloot die zeer gewaardeerd werd door de firma Renard in Evere en die veel voor de luchtmacht werkte. In 1944 kozen de Amerikanen de vlakte van Temploux als luchtmachtbasis tijdens de Slag om de Ardennen. Die werd trouwens ook gebruikt om geallieerde soldaten naar Engeland te repatriëren. Mevrouw Bertrand, sinds de jaren zeventig eigenaresse van het vliegveld van Temploux, besloot het te verkopen en probeerde jarenlang een koper te vinden die de activiteit zou voortzetten.In 2017 ontmoette Olivier bij toeval Benjamin de Broqueville en zijn vrouw Vanina Ickx en zij besloten samen het avontuur met z’n drieën aan te gaan. Zoals vaak het geval is, worden beslissingen - in de particuliere sector met weinig spelers - zeer snel genomen en werd het werk op volle toeren uitgevoerd, te beginnen met de bouw van een prachtige metalen loods om het bedrijf SONACA AIRCRAFT te huisvesten, dat had besloten een heel mooi trainingsvliegtuig te produceren, de SONACA 200. De inspanningen richtten zich vervolgens op de aanleg van een verharde landingsbaan waardoor vliegtuigen in alle weersomstandigheden konden opstijgen en landen, aangezien de grasbaan elke winter, soms maandenlang, onbruikbaar was. Het trio richtte vervolgens zijn aandacht op het hoofdgebouw, dat grotendeels verlaten was.Er werd besloten om het gebouw volledig te herbouwen door het creëren van een restaurant, een verkeerstoren, kantoren, een grote polyvalente ruimte en een spectaculaire rooftop. Het werk heeft twee jaar geduurd en het resultaat is verbluffend. De interieurdecoraties werden volledig gemaakt door Olivier, die gespecialiseerd is in het werken met hout, gips en harsen en die zijn fantasie de vrije loop liet.De toren van het vliegveld is waarschijnlijk de enige ter wereld die in het midden van een vijver met Japanse karpers is gebouwd! De interieurdecoraties werden volledig gecreëerd door Olivier, die zijn creativiteit de vrije loop liet.Vervolgens richtten ze hun aandacht op de energie die nodig was voor hun activiteiten.Omdat de nood aan elektriciteit voor het gebouw hoog was, kozen ze voor warmtepompen met zonnecollectoren op de daken. Daar zijn er meer dan 700 van. Voor vliegtuigen leveren ze loodvrije benzine voor de recentere motoren. Omdat het dorp Temploux heel dichtbij was, besloten ze de aanvliegroutes aan te passen om het dorp te vermijden en kochten ze minder luidruchtige vliegtuigen voor het slepen van de zweefvliegtuigen en voor de paraclub.Zij kochten ook een lier waarmee een zweefvliegtuig in 1 minuut, 400 meter geluidloos en met één enkele liter gas kan worden gelanceerd. Temploux is uitgegroeid tot een belangrijk economisch centrum. Maar liefst 8 bedrijven hebben zich gevestigd op een site, die inmiddels de tewerkstelling heeft doen groeien van 8 tot 130 personen.Het bedrijf SOURSE, opgericht door Olivier en Benjamin, richt zich op het toezichthouden van pijpleidingen, wegen en spoorwegen door geavanceerde instrumenten te creëren die automatisch alle anomalieën op het overgevlogen terrein detecteren en in realtime verwerken.Olivier, zich zeer bewust van de rampzalige klimaatverandering van de planeet, probeert het luchtvaartaspect van het vliegveld niet te veel te ontwikkelen, hij probeert een leuke en aangename plek te creëren waar mensen op een aangename wijze met kinderen naar het terras komen. Een springkasteel, een zandbak en spelletjes geven het gevoel alsof je aan zee bent met een buitengewone zonsondergang en een paar vliegtuigen, zweefvliegtuigen of parachutisten die de boten vervangen. Het is essentieel om het aantal reizen dat wij maken op dit moment te verminderen en het vliegveld biedt een lokaal alternatief dat zeer welkom is. In de ontvangstruimten en op het dakterras is het mogelijk om het nuttige aan het aangename te paren en hebben er reeds allerhande activiteiten plaatsgevonden : concerten, films, bruiloften, autopresentaties, openingen, autorally's, incentives, diverse evenementen. Olivier bezoekt het vliegveld elke dag om het elke dag aantrekkelijker te maken en is nu al geïnteresseerd in een nieuw groot cultureel project in de Marollen...Interview door Philippe de Potesta.Ondek het geschiedenis van het vliegveld van Temploux
Het poëtisch universum van Olivier Terlinden
God, wat voelt het goed! 150 pagina’s lekkere literatuur…. Of hoe je een magisch en vriendelijk universum op stille wijze kunt betreden.Dit is het eerste verhaal – dat inwijdend kan genoemd worden – geschreven door Olivier Terlinden, 36 jaar, agronoom en natuurfotograaf, met zekerheid een poëetfilosoof omdat de liefde voor de natuur hem in staat stelt heel mooie gedachten over te brengen, zoals: "het bos... bracht een gevoel van eeuwigheid over" (blz. 96) of "mei is een maand om het land te bewerken en een maand om het te aanschouwen" (blz. 57). Het begint allemaal met het onbedwingbare verlangen van de drie schoolkinderen die gefascineerd zijn door een pand omgeven door een oude muur en dat volgens de legende een schat zou verbergen... Dit is het landgoed Hermeline, vroeger een abdij; Het landgoed lijkt nu overgeleverd aan de natuur die zich daar wellustig vestigt. Een oude man, een kastelein-tuinman, woont er nog steeds en neemt midden in een storm de jonge François in huis. Er zal een mooie medeplichtigheid tussen hen ontstaan en met zachtheid en genegenheid zal de mentor François inwijden in de schoonheid van de natuur: "... voorbij de muur en de ineengestrengelde bomen... was er iets op deze plaatsen dat ademde" (blz. 22).Ziezo, we zijn klaar om in verwondering te gaan.V. " Au-delà du vieux mur ", de titel van uw boek is al een beetje magisch en de lezer voelt zich klaar om over de betreffende muur te stappen. Hoe kwam u op het idee om hierover te praten?A. De afgelopen jaren heb ik lange uren gewandeld in het bos rond het dorp Néthen, een klein schriftje in mijn hand. Ik fotografeerde de bomen, de heuvels, de valleien en de dieren die er leefden. Ik proefde de geuren van hout, voelde de problemen en vreugden die je soms ervaart als je wandelt op plaatsen die doordrenkt zijn van geschiedenis. Ik ben geboren in Néthen. De eerste levensjaren zijn essentieel in de opbouw van het denkbeeldige. Het dorp herbergt een ongewoon landgoed, een voormalig klooster omgeven door een lange bakstenen muur. Ik had het geluk dat ik met één voet buiten het landgoed stond en met één voet erbinnen. De kans om zich de mysteries die wij ons van buitenaf inbeelden, voor te stellen en om de wonderen te kennen die wij binnenin tegenkomen. Met deze roman wou ik de lezer uitnodigen om op deze plaatsen te dwalen, tussen droom en werkelijkheid.V. U verdeelt het verhaal in drie delen: de ontmoeting, de groei en de hoge vlucht. Dit lijkt evenzeer op de ontwikkeling van het zaadje als op de groei van François, het verwonderde kind dat hard geraakt werd door het leven. Had u van bij het begin van uw auteurscarrière de bedoeling om het belang van overdracht of “transmissie” in de verf te zetten?A. De natuur, de stilte, het verstrijken van de tijd waren mijn eerste plaatsen van inspiratie. Vervolgens werd het verhaal bevolkt door personages. François, zijn jeugdvrienden, de oude man. "Ongetwijfeld had de oude man mijn eenzaamheid aangevoeld. Hij adopteerde mij als een zoon”. Deze oude man is een figuur van vriendschap en overdracht. V. Wanneer François de oude man ontmoet die hem verwelkomt tijdens de storm, wanneer hij "zijn serene stap", zijn vredige stem hoort en hij hem na verloop van tijd "Bon-Papa" gaat noemen, hebben wij de indruk dat deze warme herinneringen deel uitmaken van uw kindertijd: is dat zo?A. Toen ik nog kind was, vertelde mijn grootvader mij verhalen. Als je met hem meeliep, kreeg alles de grootsheid van legendes: zo'n eik beschermde de fee Bleuette, zo'n stronk de trol Barbapoux. Bon-Papa was een goede man. Hij was mijn inspiratie om een deel van het karakter van de oude man te creëren en zijn mythologie beïnvloedde die van het landgoed Hermeline. Ongetwijfeld heeft hij mij de sfeer overgebracht van een verleden dat er vandaag niet meer is.V. "De aarde is als een vrouw. Het volstaat niet om er je handen op te leggen, je moet ze kunnen bewonderen" (p.57). Wilt u hiermee het vitale belang benadrukken om even afstand te nemen van gebeurtenissen en om de fundamentele deugd die geduld is, te verheerlijken? Trekt u er een les of een 'moraal' uit, op de manier van La Fontaine?A. Ik betwijfel of boeken bedoeld zijn om lessen en moraal aan te bieden. Literatuur heeft, net als schilderkunst of muziek, de roeping om te zijn, voor de schoonheid van het zijn. Het is een venster dat openstaat voor het licht.Dit gezegd hebbende, denk ik dat je alleen vruchten kunt voortbrengen door lief te hebben. En die liefde vraagt om geduld. Dat geldt in de relatie van het koppel, in de vriendschap, maar ook in de link met de aarde, met hout, met woorden, materialen die bewerkt worden door de boer, de ambachtsman, de dichter.V. Is er als fotograaf een speciale plek die u met de grootste vreugde en respect zou betreden?A. Ik hou van plaatsen met licht en schaduw, plaatsen die naar de hemel gericht zijn, plaatsen die verhalen vertellen. Zo'n plek zou een 12de-eeuwse abdij kunnen zijn, bewoond of in puin, op de verlaten top van een berg.V. Als fotograaf en agronoom ligt verwondering aan de basis van uw leven. Kunt u dit uitleggen?A. Verwondering heeft het vermogen om de mens af te keren van zichzelf, van zijn ambities, zijn zorgen. Om hem te draaien naar het grotere, naar het mooie, naar het andere. Het is de impuls die de bruidegom naar zijn geliefde duwt, die de ambachtsman 's nachts doet verder werken, die de boer uitnodigt om zijn land te aanschouwen of die de monnik een traan in het gebed aanbiedt. Is, volgens Maurice Zundel, verwondering niet de spirituele ervaring bij uitstek?
De Olympische Spelen van Parijs 2024
Vraaggesprek met Baron Pierre-Olivier Beckers-Vieujant, oud-voorzitter van het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité (BOIC) over ‘Paris 2024’U had belangrijke verantwoordelijkheden in het kader van de jongste Olympische Spelen in Parijs. Waaruit bestonden die precies?Vanaf eind 2017 was ik inderdaad voorzitter van de Coördinatie-Commissie van de Olympische en Paralympische Spelen van “Paris 2024”. Ik moest er voornamelijk op toezien dat Frankrijk en zijn Organiserend Comité tijdig, en binnen het afgesproken budget, de doelstellingen haalde zoals die in het kandidatuur-dossier van Paris 2024 waren geformuleerd. Mijn taak bestond er immers in de goede samenwerking te verzekeren tussen enerzijds de voornaamste actoren van de Olympische Beweging, zoals het Internationaal Olympisch Comité (IOC), de Internationale Federaties, en de Nationale Olympische Comités en anderzijds het organiserend comité en de diverse Franse beleidsniveaus. Het kwam er namelijk op aan de nodige middelen en competenties optimaal te benutten voor het welslagen van dit groots project.Wat denkt u van de prestaties van onze Belgische atleten, ook van degene die niet met een medaille werden bekroond?Het staat buiten kijf dat onze Olympische en Paralympische “Teams Belgium” schitterende prestaties hebben neergezet. Laten we naar het totaalbeeld kijken: de omvang van onze delegaties, de behaalde medailles en vooral het aantal keren goud, het grote aantal vierde plaatsen die weliswaar frustrerend werkten maar ook het podium-potentieel van onze atleten blootlegden, en tenslotte de lange reeks finale-plaatsen. Dat zijn allemaal mooie scores, die goed aantonen hoe zeer de verhoogde inspanningen en investeringen van de laatste 20 jaar vruchten blijven afwerpen. Ons land en onze gemeenschappen zien topsport niet meer als een discriminerend elitisme maar integendeel als een bevordering van welzijn voor onze jongeren en zeker als een vector voor inclusie en solidariteit.”Paris 2024” verdient een uitgelezen plaats in de Olympische annalen. Waar was de impact vooral treffend?Algemeen zijn de internationale waarnemers het eens dat deze Spelen de beste en de meest uitzonderlijke in de geschiedenis van de moderne Spelen waren, sinds 1896 dus. Al vanaf 2017 deelden “Paris 2024” en het IOC dezelfde visie. De rol en het nut van de Spelen zouden versterkt worden door ze een meer inclusieve, meer verantwoordelijke, meer duurzame, maar ook een meer stedelijke dimensie mee te geven. Voor de eerste keer in de geschiedenis van de Spelen waren er precies evenveel vrouwelijke als mannelijke atleten. Ofschoon nog beduidend hoog wegens de reële infrastructuurbehoeften in de Parijse regio, bleef het budget verscheidene miljarden euros beneden dat van Tokio in 2021. Paris 2024 verbond er zich toe de koolstof uitstoot met 50 % te verlagen en een reeks opmerkelijke initiatieven te ontwikkelen op het vlak van milieu-beheer. Honderden contracten werden afgesloten met heel kleine en middelgrote ondernemingen en met firma’s uit de solidaire en verantwoordelijke economie.Wat ons eveneens zal bijblijven en wat Parijs onderscheidde van alle andere Spelen, was het plan om de sport naar het hart van de stad te brengen, naar tijdelijke stedelijke stadions, in het midden van de burgers als het ware. Heel sterk was ook de prestatie waarmee de sport zich in de Lichtstad nestelde tussen iconische gebouwen en landschappen. De leuze van Paris 2024 luidde “Ouvrons grand les Jeux!” Die belofte zijn ze perfect nagekomen, met populaire feesten en uitingen van vriendschap en solidariteit, een ganse zomer lang.Hoe verklaart u de populariteit van de Paralympische Spelen?Ik zie verscheidene factoren. Vooreerst geloof ik graag dat de geesten de laatste jaren zijn blijven evolueren en dat de wil van inclusie, van betrokkenheid, sterker is dan ooit, zelfs indien het werk nog niet af is. Vervolgens zijn er natuurlijk de prestaties van onze atleten. Bij elke editie van de Paralympische Spelen stellen we vooruitgang van het competitie-niveau vast. De atleten brengen de supporters in vervoering met hun intrinsieke sportieve verdienste.Daar komt nog bij dat Parijs heel vastberaden een egalitair imago wilde uitstralen: voor de eerste keer in de geschiedenis van de Spelen waren het embleem, de leuze en de mascottes identiek en gemeenschappelijk. Het buitengewoon succes van deze Spelen heeft ongetwijfeld passies losgemaakt, in het bijzonder bij miljoenen Parijzenaars en andere supporters die Parijs medio juli verlaten hadden en moesten beseffen wat ze gemist hadden. Dankzij de Paralympische Spelen hebben ze nog naar de tweede helft van deze Spelen kunnen kijken! Het feit dat de Spelen zich binnen onze tijdzone afspeelden, liet ons tenslotte toe om ze veel intenser te volgen. Dat zal binnen vier jaar in Los Angeles wel iets anders liggen…Welke zijn de voornaamste uitdagingen waarmee het Olympisch ideaal in de toekomst zou kunnen geconfronteerd worden?De Olympische Spelen – en in hun kielzorg het Olympisch ideaal dat de wereld wil verbeteren door de sport – genieten van een zichtbaarheid die grote verwezenlijkingen mogelijk maakt, maar die ook jaloezie en afgunst genereert. De Olympische Spelen zijn het grootste vredesevenement ter wereld. Het IOC beoogt een solidariteitsmodel dat zich vertaalt in de wil om het geld dat sport opbrengt te herverdelen onder het grootst aantal atleten en het grootst aantal landen. Met dat model voor ogen dromen sommige landen en organisatoren van spectaculaire Spelen, waar alles gedoogd wordt, ook ongelimiteerde doping, en waardoor enkele bevoorrechte atleten en enkele sportfederaties met de ganse inzet gaan lopen.De Olympische Beweging zal dus weerwerk moeten bieden om te vermijden dat “alles voor het geld”, “alles voor enkelen”, “alles voor de glorie van duistere politieke doelen van enkele landen” de bovenhand krijgen. De politieke recuperatie van de sport, waarvan we gisteren nog dachten dat ze definitief begraven was in een post-Sovjet en post-Oostduits tijdperk, is aan een nieuwe opmars bezig. De laatste grote uitdaging van het Olympisme vindt zijn oorsprong in de explosieve zwaarlijvigheid van onze jongeren en zal bestaan in de zoektocht naar middelen en methodes om de technologie van video games en virtuele sporten te integreren in de Olympische Spelen zelf en in talrijke aanverwante initiatieven. Maar daarvoor moeten we er ook voor blijven zorgen dat de fundamentele waarden van de Olympische gedachte, zoals respect, vriendschap, uitmuntendheid en solidariteit, hoog in het vaandel worden gevoerd.U koestert ongetwijfeld een bijzondere wens of een persoonlijke, ambitie voor de Belgische sport?Sinds meer dan twintig jaar ijver ik benevool voor de Olympische Beweging. Ik ben immers overtuigd dat de positieve beelden van de sport en de waarden van het Olympisme, die eigenlijk niet anders zijn dan de fundamentele waarden van het leven, kunnen bijdragen aan meer rechtvaardigheid, inclusie en solidariteit in onze wereld. Een wereld met burgers in betere fysieke en mentale conditie en die daardoor, tijdens hun doortocht op aarde, meer en beter van zichzelf kunnen geven aan onze kleine maar dierbare planeet. Dit ideaal blijft ongeschonden en sterkt mijn hoop om morgen onze “Teams Belgium” nog beter te zien presteren. Want het prachtig beeld van onze atleten en para-atleten straalt kracht uit die onze medeburgers aanzet om te bewegen…in alle betekenissen van het woord.Sinds meer dan twintig jaar ijver ik benevool voor de Olympische Beweging. Ik ben immers overtuigd dat de positieve beelden van de sport en de waarden van het Olympisme, die eigenlijk niet anders zijn dan de fundamentele waarden van het leven, kunnen bijdragen aan meer rechtvaardigheid, inclusie en solidariteit in onze wereld. Een wereld met burgers in betere fysieke en mentale conditie en die daardoor, tijdens hun doortocht op aarde, meer en beter van zichzelf kunnen geven aan onze kleine maar dierbare planeet. Dit ideaal blijft ongeschonden en sterkt mijn hoop om morgen onze “Teams Belgium” nog beter te zien presteren. Want het prachtig beeld van onze atleten en para-atleten straalt kracht uit die onze medeburgers aanzet om te bewegen…in alle betekenissen van het woord.Copyright Paris 2024/Getty ImagesCopyright Belga image
Hope Happening
Beste Gauthier,Jij bent de spil van het evenement “Hope Happening” dat eind september plaatsvindt op de Heizel naar aanleiding van het bezoek van paus Franciscus. Dit evenement richt zich op jongeren van 12 tot 30 jaar, zowel gelovigen als niet-gelovigen.Waarom ben je bij dit project betrokken geraakt?Twee jaar geleden besloot ik mijn functie als algemeen directeur voor België van een internationaal bedrijf waarvoor ik 20 jaar gewerkt had, op te geven. Ik nam deze beslissing zodat ik een bedrijf kon kopen en meer tijd kon besteden aan projecten die meer zin hadden voor mijn geloof. Eind april ontmoette ik Sofi Van Ussel, directeur van het jeugdpastoraat in Vlaanderen, op een avond georganiseerd door Logia, dat een christelijke stem in het publieke debat wil promoten. Ze was voorgesteld als de verantwoordelijke voor het jeugdfestival in het kader van het bezoek van de paus aan België in het weekend van 28/29 september. Het bezoek van de paus aan België was voor ons Belgische katholieken een buitengewone kans om onze Kerk nieuw leven in te blazen, een boodschap van hoop in de samenleving te verspreiden en duizenden jongeren de kans te geven om een bijeenkomst te beleven die veel weg had van de Wereldjongerendagen. Ik raakte al snel betrokken bij het project als vrijwilliger, en dankzij mijn biculturele profiel (Vlaams- en Franstalig) en mijn professionele ervaring, vroeg Sofi me om te helpen met de algemene organisatie.Het persbericht nodigt iedereen uit om deel te nemen aan dit evenement: gelovigen, niet-gelovigen of mensen die op zoek zijn naar God. Hoe kunnen we niet-gelovigen welkom heten en hen in staat stellen om volledig deel te nemen aan deze samenkomst?De Hope Happening op 28 en 29 september bestaat uit 4 belangrijke evenementen. Allereerst een mars van 3 punten in Brussel naar het Heizelpaleis. Daarna een festival gebaseerd op 3 ervaringen: 1. Christelijke (of christelijk geïnspireerde) muziekgroepen, 2. een dorp waar verschillende gemeenschappen/verenigingen activiteiten voor jongeren aanbieden en 3. getuigenissen van inspirerende mensen. Getuigenissen van inspirerende mensen. Het derde moment is het gezamenlijke gebed, gevolgd door de avond en tot slot, na de nacht waarin alle jongeren kunnen slapen in de Heizel, is er het laatste moment: de mis op zondag 29 september om 10 uur met de paus in het Koning Boudewijnstadion. Als een mini-Wereldjongerendag is de Hope Happening bedoeld als een unieke bijeenkomst waar jongeren Christus kunnen ontdekken of hun vriendschap met Hem kunnen versterken. Het zien van andere geëngageerde jongeren kan ook een echte bron van inspiratie zijn. Het doel is dan ook om al deze jongeren, elk met hun eigen individuele reis, samen te brengen rond het bezoek van de paus aan België en samen een moment van hoop te beleven.Is het nog steeds mogelijk om je in te schrijven voor een van de 4 grote evenementen die jullie organiseren?Ja, je hoeft je alleen maar in te schrijven via www.hopehappening.be. Elke jongere die zich inschrijft voor de Hope Happening krijgt ook toegang tot de mis in het stadion met de paus. Hoewel de plaatsen voor individuele inschrijvingen en voor veel groepen al vol zijn voor de mis, hebben we voldoende plaatsen ontvangen van het nationaal comité om zoveel mogelijk jongeren te kunnen verwelkomen, maar wacht niet te lang!Naast dit evenement zijn u en uw vrouw betrokken bij het leven van uw parochie. Wat houdt deze betrokkenheid in? Wat levert het jullie op?We hadden 3 jaar geleden een heel bijzondere ervaring toen we met onze 5 kinderen naar Madagaskar gingen om pater Pedro te ontmoeten in zijn dorp Akamasoa. Toen we terugkwamen van die reis, voelden we echt dat we meer in God moesten investeren. Zes maanden later maakten we een pelgrimstocht naar het Heilige Land en bij onze terugkeer werd Raphaëlle gevraagd om de nieuwe pastorale animator te worden. Ik had net mijn baan opgezegd en was op zoek naar een bedrijf om over te nemen. Sindsdien zijn Raphaëlle en ik erg betrokken bij het leven van onze parochie in Terhulpen.Op dit moment is Raphaëlle bezig met het opzetten van OClocher in België. Het is een digitale toepassing voor het communiceren van het parochieleven die broederschap en familiegeest aanmoedigt.Hope Happening' is als een zeil van hoop: hoe zie je het effect ervan?Na de WJD's in Parijs en Keulen hebben veel mensen het geloof ontdekt of zijn ze gesterkt in hun geloof. Onze wens is om te luisteren naar jonge mensen, om hen een moment van innerlijkheid en delen te laten ervaren. Zoals de paus tijdens de WJD in Lissabon vroeg: laat jongeren opstaan, laat ze in hoop wandelen in de voetsporen van Jezus, en laat ze de vreugde die ze hebben ontvangen delen met anderen. Hope Happening is een boodschap van hoop voor jongeren, want zij zijn de Kerk van morgen!Als je ons wilt steunen, stuur dan een e-mail naar info@hopehappening.beInterview met Gauthier Morel de Westgaver door de redactiecommissie van ANRB
Salon van Kunsten en Terroir
Het volgende salon van Kunsten en Terroir opent haar deuren op 14, 15 en 16 februari 2025 en zal meer dan 20 artistieke talenten van de vereniging presenteren.De nieuwigheid van deze 5e editie is de ontdekking van uitzonderlijke voedingsproducten. Bent u culinaire ambachtslieden of zaakvoerder van een productiehuis van delicatessen: zoet, zout, gefermenteerd, natuurlijk, bewerkt, enz. ?Meld u aan door het formulier in te vullen. Het is een gelegenheid om uw culinaire specialiteit persoonlijk, mondeling en smaakvol te presenteren
Europa reguleert AI
Net als een pittig paard, toont kunstmatige intelligentie (AI) een onstuimige ijver en lijkt het totaal ontembaar te zijn. Paardentraining bracht echter een revolutie teweeg in transport, landbouw, de mobiliteit van legers, werk en vrije tijd, en droeg aanzienlijk bij tot de ontwikkeling van menselijke samenlevingen.Dat is geruststellend en kunstmatige intelligentie moet worden gereguleerd om beter te voldoen aan de verwachtingen van de wereld waarin het is geboren. Het verwerpen ervan wordt al als een absurde houding beschouwd, aangezien AI onmisbaar is geworden in sectoren als gezondheid, financiën, mobiliteit, handel, energie, onderwijs, industrie en landbouw.Sommigen zullen zeggen dat de komst van elektrische scooters de mobiliteit vloeiender had moeten maken en tegelijkertijd de CO2-uitstoot had moeten verminderen, maar dat het gebrek aan wetgeving om ze te reguleren er indirect toe heeft geleid dat hun gebruikers overal en onder alle omstandigheden kunnen rijden.Om te voorkomen dat het gebruik ervan slecht wordt "beheerd" en om optimale omstandigheden voor de ontwikkeling ervan te garanderen, heeft de Europese Unie besloten het gebruik van kunstmatige intelligentie te reguleren.Vier jaar geleden stelde de Europese Commissie een eerste regelgevend kader voor AI voor. Het Parlement heeft zich toen tot doel gesteld de veiligheid, de transparantie, de traceerbaarheid en het respect voor mens en milieu te waarborgen. Er werd ook een ranglijst gemaakt met de "risico's" die de verschillende toepassingen voor onze beschaving kunnen opleveren.Op 13 maart 2024 werd een Europese verordening over kunstmatige intelligentie, bekend als de AI Act, aangenomen door het Parlement en vorige maand goedgekeurd door de Europese Raad. Deze baanbrekende wet heeft tot doel de regels voor AI te harmoniseren, met de nadruk op deze "risico's" om de verantwoorde ontwikkeling en het verantwoorde gebruik van deze technologie binnen de EU te waarborgen.Maar wat zijn eigenlijk de risico's?Gebaseerd op de EU-wet op kunstmatige intelligentie, volgt hier een gepopulariseerde samenvatting van deze wet en zijn vier "risicoklassen":"Onaanvaardbare risico's", zoals sociale beoordelingssystemen en manipulatieve AI, zijn verboden. Deze onaanvaardbare risico's omvatten cognitieve en gedragsmatige manipulatie van kwetsbare personen of groepen, zoals stemspeelgoed dat kinderen aanzet tot gevaarlijk gedrag, alsook de sociale classificatie van individuen op basis van persoonlijke en sociaaleconomische criteria. Andere verboden zijn onder meer biometrische categorisering en identificatie, evenals real-time biometrische identificatiesystemen op afstand, zoals gezichtsherkenning. Er kunnen echter uitzonderingen worden toegestaan voor bepaalde vormen van gebruik door wetshandhavingsinstanties.AI-systemen met een "hoog risico" omvatten AI-systemen die misbruik kunnen maken van veiligheid en basisrechten: systemen die worden gebruikt in producten die onder de EU-wetgeving inzake productveiligheid vallen (auto's, luchtvaart, speelgoed enz.); maar ook die welke vallen onder specifieke gebieden die aan een databank van de Europese Unie moeten worden toegevoegd (werkgelegenheid, onderwijs, wetshandhaving, enz.).AI-systemen met een "beperkt risico", onderworpen aan transparantieverplichtingen: burgers moeten weten dat ze interactie hebben met een AI (chatbots, deepfakes). Om dit te doen, is het nodig om duidelijk aan te geven welke media of inhoud door een AI zijn gegenereerd. Het is van essentieel belang te erkennen dat elk individu het recht heeft om bezwaar te maken tegen geautomatiseerde verwerking die geen menselijke tussenkomst in het besluitvormingsproces inhoudt. Net als mensen zijn ook systemen vatbaar voor fouten, of deze nu worden veroorzaakt door technische storingen of door vooroordelen (discriminaties) die in de tool zijn ingebouwd.AI-systemen met "minimaal risico". De laatste categorie is (nog) niet gereguleerd en omvat apps zoals videogames en AI-enabled spamfilters.Deze wet, die in maart 2024 is aangenomen, zal pas over twee jaar volledig worden toegepast, hoewel sommige delen sneller zullen worden uitgevoerd.Dit is een eerste "theoretische limiet" die verondersteld wordt het gebruik van dit wapen te reguleren, waarvoor specifieke "ethische" training moet worden gegeven aan al haar gebruikers voordat zij volledig beschikbaar wordt gesteld. Een soort AI-licentie misschien?EU Artificial Intelligence Act : https://artificialintelligenceact.eu/fr/high-level-summary/CNIL : https://www.cnil.fr/fr/intelligence-artificielle/intelligence-artificielle-de-quoi-parle-t-onWij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.
Koppelteken tussen partikels
Luc de Brabandère: Petite philosophie des algorithmes sournoisEditions Eyrolles, 192 blz., 2023.Elke dag geven meer algoritmen vorm aan de manier waarop wij leven. Wat ooit een eenvoudige programmeertechniek was, is nu een drijvende kracht geworden voor de diepgaande transformatie van onze samenleving. In dit korte boek, zowel compact als krachtig, stelt de filosoof ons deze computercodeformules voor, die nu vele aspecten van ons dagelijks leven beheersen. Luc de Brabandère groeide op met computers. Tijdens zijn studies aan de École Polytechnique de Louvain raakte hij geïnteresseerd in algoritmen en publiceerde hij in 1985 Les Infoducs, een baanbrekend essay over 'het web'. In dit zevende deel van de Petites Philosophies gebruikt hij zijn instinct als vulgarisator om de werking en de invloed van algoritmen in het dagelijks leven te onderzoeken, terwijl hij hun beperkingen benadrukt. Het zet dus aan tot een reflectie die inventiviteit en plichtsbesef combineert.Stéphanie Crayencour: Le Papillon d’Or: Mijn verkenning aan de poorten van het hiernamaals Editions Animae, 240 blz., 2024."Tijdens het filmen versnelt mijn ademhaling, wordt ze hijgend, onregelmatig... Ik voel de plotselinge en onbedwingbare drang om te sterven. Honderden kilometers verderop maakt mijn broer Max een einde aan zijn leven. » Op dat moment voelt Stéphanie Crayencour de aanwezigheid van haar broer die haar met liefde omringt en haar in haar dromen een bezoek brengt. Dan begint zij de dood en het hiernamaals in twijfel te trekken, en onderzoekt zij deze metafysische vragen zoals haar oudtante Marguerite Yourcenar deed. Deze zoektocht, die al haar percepties van de werkelijkheid op hun kop zal zetten, zal haar ertoe brengen verbanden te leggen tussen wetenschap, bewustzijn en spiritualiteit. "Wat uit dit rigoureuze en energieke onderzoek naar voren komt, is dat de dood een hogere graad van leven is. Wij komen ontroerd, vreugdevol, dichter en rijker uit dit boek. (D. van Cauwelaert).Célestin de Meeûs: Mythologie du .12Éditions du sous-sol, 144 blz., 2024.In deze eerste roman dompelt Célestin de Meeûs ons onder in verschillende sferen: hij vertelt het verhaal van een dag in de zomerzonnewende waarop Theo en Max, twee vrienden, hun tijd doorbrengen met ronddwalen, joints roken en grappen maken om de leegte van hun bestaan te vullen. Tegelijk volgt de lezer Rombouts, een arts die kapot is van verdriet omwille van de wrede scheiding met zijn vrouw en kinderen, als gevolg van een kortstondige ontrouw. Tegelijkertijd herbeleeft een dronken man constant zijn mislukkingen voordat hij verdwaalt in een absurde paranoïde monoloog. Deze personages delen een verlies van controle over de werkelijkheid, beïnvloed door verschillende substanties en door intense emoties die de rede overheersen. Deze roman verkent die delicate momenten waarop alles ons ontsnapt, wanneer het onverwachte plotseling opduikt in het hart van een leven dat zo gewoon lijkt.