Nieuws

Midden in de nacht van 5 naar 6 december beweegt een bebaarde figuur, herkenbaar tussen duizenden, van dak tot dak. Onder ons gezegd, het is de grote Sinterklaas, vergezeld van zijn ezel. In Vlaanderen kende de traditie hem een wit paard toe, net zoals zijn collega Sint Émilion...

Sinterklaas, een belangrijke figuur in het christendom, vindt zijn oorsprong in Nicolaas van Myra, geboren in de derde eeuw in Patara, Klein-Azië. Toen hij bisschop werd, onderscheidde hij zich door zijn vriendelijkheid en zijn bescherming van de kinderen, de armen en de zeelieden. Vervolgd onder Diocletianus, herwon hij zijn ambt na het edict van Constantijn in 313. Hij stierf op 6 december 343, maar zijn relieken werden in 1087 naar Bari overgebracht, wat zijn cultus versterkte. Beroemd om zijn wonderen en vrijgevigheid, werd hij de patroonheilige van vele ambachten, maar vooral de beschermer van kinderen.

Volgens de legende werden drie jonge jongens, die bij een slager onderdak zochten, gedood door deze slager, een man van grote wreedheid, die hen in een vat opsloot. Later kwam Sint Nicolaas hen op de rug van een ezel herrijzen. Hoe dan ook is dit verhaal van "drie kleine kinderen die op het veld gingen ronddwalen" diep geworteld in het collectieve geheugen.

Op de vooravond van zijn feestdag brengt de Grote Sint, vergezeld door Zwarte Piet, zoetigheden, peperkoek en andere speculaas koekjes naar de brave kinderen. Laten we even stilstaan bij het woord zoetigheden. Als het de zoetheid van de kindertijd oproept, de gulle uitgestoken hand van een welwillende grootmoeder of de karakteristieke geur van een vuurwerk in de mond, verdient het bijna een gebruiksaanwijzing, zodat gehoorzame kinderen niet worden gestraft door de vervelende tandholtes die ermee gepaard gaan.

Suiker... Deze kleine granulaten die het voedsel – maar minder de zeden – verzachten, werken op onze emoties. Halloween is immers niet ver weg als het om sacharose gaat: dit zoete woord verbergt een waas van mysterie en rijmt vreemd genoeg op necrose, psychose of cirrose. Genoeg om ons eraan te herinneren dat achter de honingzoete aard van suiker vaak een beetje angst schuilgaat!

Het meest recente rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), gedateerd van november 2025, is inderdaad huiveringwekkend: "In de deelnemende landen heeft 1 op de 4 kinderen (25%) van 7 tot 9 jaar overgewicht (inclusief obesitas) en 1 op de 10 (11%) heeft obesitas. Jongens (13%) zijn vaker zwaarlijvig dan meisjes (9%), met een grote variatie van de prevalentie." Het rapport voegt toe dat deze prevalentie van overgewicht en obesitas "het ontstaan van diabetes, kanker, hart- en vaatziekten en andere levensbedreigende niet-overdraagbare ziektes, bevordert. Tegelijkertijd onderschatten ouders van kinderen met overgewicht of obesitas vaak de gewichtstoestand van hun kinderen."

Maar moeten wij dan schrik hebben van deze heilige die we zouden moeten zien? Natuurlijk niet! Tradities maken deel uit van ons koninkrijk en dat geldt ook voor 6 december! En aangezien er geen sprake is van het opgeven van het feest, waarom vieren we het dan niet “light”?

Als je niet meer weet tot welke heilige je te wenden, hier is iets om de varkensgelatine te vervangen terwijl je de fruitige smaak behoudt die onze gastronomen in wording zo gelukkig maakt: clementines, mandarijnen, appels, gedroogd fruit of, voor de moedigsten, energyballs of gezonde mueslirepen (gemaakt van een mengsel van ontbijtgranen, zaden, gedroogd fruit en noten), evenals cookies, beschuiten of taartjes uitsluitend bestaande uit fruit of groenten, oliezaden en, indien nodig, een paar eieren...

Je hoeft geen courgettekoeken in de schoentjes van je kinderen te stoppen, maar herinner hen er gewoon aan dat de ezel, net als het witte paard, zich probleemloos tevreden stelt met een magere wortel...

Wij danken graaf Pierre-Alexandre de Lannoy voor het schrijven van dit artikel.