Ontdek de Vereniging
van de Adel van het
Koninkrijk België
ANRB - VAKB
In het nieuws
Samen een einde maken aan dakloosheid.
Emilie Meessen is de energie van het hart, ten dienste van hen die te vaak vergeten worden. Zij is verpleegkundige en samen met Sara Janssens de Bisthoven medeoprichtster van de vzw Straatverplegers. Wij hebben haar mogen ontmoeten.Uw aanpak is diep menselijk en nuttig. Hoe is uw idee tot stand gekomen?Ik ben verpleegkundige van opleiding en heb altijd in het sociale en in de psychiatrie gewerkt. Zo kreeg ik de kans om te werken en verpleegkundige functies te creëren in verschillende organisaties voor daklozen of drugsverslaafden.In 2005 hebben Sara en ik een veldstudie uitgevoerd in Brussel om te zien of het nodig was om een nieuwe band met daklozen te creëren en hen zo in staat te stellen hun zelfvertrouwen en het verlangen om zich te verzorgen terug te krijgen. Zo ontstond na ontmoetingen met een dertigtal verenigingen en medische diensten, de vzw Straatverplegers (SV).Het idee is in de loop van 20 jaar geëvolueerd. De methodiek is verfijnd en geprofessionaliseerd. Onze visie is ook geleidelijk uitgebreid als gevolg van successen in het veld en ervaring met daklozen.Elke collega, elke vrijwilliger heeft zijn steentje bijgedragen en de vereniging laten groeien.U zegt dat daklozen hun gevoel van eigenwaarde moeten herwinnen, wat een voorwaarde is om van de straat af te komen. Hoe pak je het aan?De vereniging heeft een methodologie ontwikkeld op basis van hygiëne en gezondheid om de meest kwetsbaren te helpen hun zelfvertrouwen terug te winnen en stabiele en duurzame huisvesting, een motor voor welzijn, te vinden.We hebben drie veldteams: Straat – Huisvesting – MyWay.Het eerste team werkt aan hygiëne en aan de herwaardering van de persoon, voor hun eigen zelfrespect en om hen te motiveren voor zichzelf te zorgen en om hen te helpen de verandering in gang te zetten.Het tweede team begeleidt de mensen inzake huisvesting met de "Housing First"-methodologie om hen opnieuw te leren nieuwe gewoonten te creëren en voor zichzelf te zorgen.Het derde team, het MyWay-team, helpt de persoon om zichzelf opnieuw in de toekomst te projecteren. Hij/Zij is al gestabiliseerd in zijn/haar huis en dan is het mogelijk om nieuwe behoeften te creëren.U bent ook verpleegster, gespecialiseerd in gemeenschapsgezondheid. Kunt u daar iets meer over vertellen?Zorg is meer dan een daad, het is een begeleiding. Voor ons is hygiëne een diagnostisch en therapeutisch hulpmiddel geworden: het is een lichaamstaal wanneer woorden tekort schieten. De oplossing komt nooit van één enkele actor, maar van de samenwerking tussen burgers, zorgverleners, instellingen en overheidsdiensten. Ik ben ervan overtuigd dat een collectieve actie essentieel is voor duurzame resultaten.Het is nu 20 jaar geleden dat u deze belangrijke vereniging oprichtte. Hoe evolueren u en uw team op dit moment?Elke dag, op het terrein, zie ik redenen voor hoop, teams die zich mobiliseren, burgers die de hand reiken, onwaarschijnlijke samenwerkingen die levens redden. Dit "goede nieuws", dat geregeld binnen de vereniging wordt gedeeld, wordt een bron van energie en doorzettingsvermogen.De vzw Straatverplegers wordt echter ook geregeld geconfronteerd met structurele problemen, bijvoorbeeld: de versnippering van de instellingen (geestelijke gezondheidszorg/verslaving/chronische ziektes), wat de coördinatie bemoeilijkt en anderzijds de precaire financiering: de helft van het budget is gebaseerd op overheidssubsidies en de andere helft op privégiften. De subsidies zijn echter onderhevig aan politieke keuzes en bezuinigingen, terwijl de giften afhankelijk zijn van de communicatie rond ons project en de wens van elke donateur om ons te steunen – dit creëert een permanent klimaat van onzekerheid. En ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de VAKB oprecht te bedanken om ons en onze website (www.infirmiersderue.org) via dit artikel bekendheid te verschaffen.Ons werk heeft enkel zin als iedereen op zijn eigen manier betrokken raakt en meedoet!De echte uitdaging is om te aanvaarden dat de waarde van een persoon niet wordt gemeten aan de hand van zijn productiviteit. Een solidaire samenleving vraagt zich niet af of een individu "rendabel" is, maar hoe hij op zijn eigen manier kan bijdragen tot en deelnemen aan het “samen leven”.Bent u bang voor de komst van de winter, gezien het flagrante gebrek aan slaapplaatsen?Ja, want het leven op straat beschadigt alles: lichaam, geest, waardigheid. Veel mensen verliezen uiteindelijk de gevoeligheid voor kou, pijn of zelfs geuren... wat nochtans een overlevingsmechanisme is.Genezen op straat is onmogelijk. Huisvesting maakt deel uit van de behandeling. We hebben het over aangepaste en toegankelijke woningen, waarbij de betrokkene de huur betaalt.Is het einde van dakloosheid mogelijk?Uiteraard – wij hebben het geluk dat we in België wonen waar veel middelen en mogelijkheden zijn, het enige dat ontbreekt is de politieke motivatie!"Echte moed is : proberen", ook al is het ingewikkelder dan verwacht!Mogen deze paar woorden, uitgesproken met vastberadenheid, overtuiging en optimisme, gehoord worden!We willen gravin Emmanuel de Ribaucourt bedanken voor het afnemen van dit interview.
Nieuws
Samen een einde maken aan dakloosheid.
Emilie Meessen is de energie van het hart, ten dienste van hen die te vaak vergeten worden. Zij is verpleegkundige en samen met Sara Janssens de Bisthoven medeoprichtster van de vzw Straatverplegers. Wij hebben haar mogen ontmoeten.Uw aanpak is diep menselijk en nuttig. Hoe is uw idee tot stand gekomen?Ik ben verpleegkundige van opleiding en heb altijd in het sociale en in de psychiatrie gewerkt. Zo kreeg ik de kans om te werken en verpleegkundige functies te creëren in verschillende organisaties voor daklozen of drugsverslaafden.In 2005 hebben Sara en ik een veldstudie uitgevoerd in Brussel om te zien of het nodig was om een nieuwe band met daklozen te creëren en hen zo in staat te stellen hun zelfvertrouwen en het verlangen om zich te verzorgen terug te krijgen. Zo ontstond na ontmoetingen met een dertigtal verenigingen en medische diensten, de vzw Straatverplegers (SV).Het idee is in de loop van 20 jaar geëvolueerd. De methodiek is verfijnd en geprofessionaliseerd. Onze visie is ook geleidelijk uitgebreid als gevolg van successen in het veld en ervaring met daklozen.Elke collega, elke vrijwilliger heeft zijn steentje bijgedragen en de vereniging laten groeien.U zegt dat daklozen hun gevoel van eigenwaarde moeten herwinnen, wat een voorwaarde is om van de straat af te komen. Hoe pak je het aan?De vereniging heeft een methodologie ontwikkeld op basis van hygiëne en gezondheid om de meest kwetsbaren te helpen hun zelfvertrouwen terug te winnen en stabiele en duurzame huisvesting, een motor voor welzijn, te vinden.We hebben drie veldteams: Straat – Huisvesting – MyWay.Het eerste team werkt aan hygiëne en aan de herwaardering van de persoon, voor hun eigen zelfrespect en om hen te motiveren voor zichzelf te zorgen en om hen te helpen de verandering in gang te zetten.Het tweede team begeleidt de mensen inzake huisvesting met de "Housing First"-methodologie om hen opnieuw te leren nieuwe gewoonten te creëren en voor zichzelf te zorgen.Het derde team, het MyWay-team, helpt de persoon om zichzelf opnieuw in de toekomst te projecteren. Hij/Zij is al gestabiliseerd in zijn/haar huis en dan is het mogelijk om nieuwe behoeften te creëren.U bent ook verpleegster, gespecialiseerd in gemeenschapsgezondheid. Kunt u daar iets meer over vertellen?Zorg is meer dan een daad, het is een begeleiding. Voor ons is hygiëne een diagnostisch en therapeutisch hulpmiddel geworden: het is een lichaamstaal wanneer woorden tekort schieten. De oplossing komt nooit van één enkele actor, maar van de samenwerking tussen burgers, zorgverleners, instellingen en overheidsdiensten. Ik ben ervan overtuigd dat een collectieve actie essentieel is voor duurzame resultaten.Het is nu 20 jaar geleden dat u deze belangrijke vereniging oprichtte. Hoe evolueren u en uw team op dit moment?Elke dag, op het terrein, zie ik redenen voor hoop, teams die zich mobiliseren, burgers die de hand reiken, onwaarschijnlijke samenwerkingen die levens redden. Dit "goede nieuws", dat geregeld binnen de vereniging wordt gedeeld, wordt een bron van energie en doorzettingsvermogen.De vzw Straatverplegers wordt echter ook geregeld geconfronteerd met structurele problemen, bijvoorbeeld: de versnippering van de instellingen (geestelijke gezondheidszorg/verslaving/chronische ziektes), wat de coördinatie bemoeilijkt en anderzijds de precaire financiering: de helft van het budget is gebaseerd op overheidssubsidies en de andere helft op privégiften. De subsidies zijn echter onderhevig aan politieke keuzes en bezuinigingen, terwijl de giften afhankelijk zijn van de communicatie rond ons project en de wens van elke donateur om ons te steunen – dit creëert een permanent klimaat van onzekerheid. En ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de VAKB oprecht te bedanken om ons en onze website (www.infirmiersderue.org) via dit artikel bekendheid te verschaffen.Ons werk heeft enkel zin als iedereen op zijn eigen manier betrokken raakt en meedoet!De echte uitdaging is om te aanvaarden dat de waarde van een persoon niet wordt gemeten aan de hand van zijn productiviteit. Een solidaire samenleving vraagt zich niet af of een individu "rendabel" is, maar hoe hij op zijn eigen manier kan bijdragen tot en deelnemen aan het “samen leven”.Bent u bang voor de komst van de winter, gezien het flagrante gebrek aan slaapplaatsen?Ja, want het leven op straat beschadigt alles: lichaam, geest, waardigheid. Veel mensen verliezen uiteindelijk de gevoeligheid voor kou, pijn of zelfs geuren... wat nochtans een overlevingsmechanisme is.Genezen op straat is onmogelijk. Huisvesting maakt deel uit van de behandeling. We hebben het over aangepaste en toegankelijke woningen, waarbij de betrokkene de huur betaalt.Is het einde van dakloosheid mogelijk?Uiteraard – wij hebben het geluk dat we in België wonen waar veel middelen en mogelijkheden zijn, het enige dat ontbreekt is de politieke motivatie!"Echte moed is : proberen", ook al is het ingewikkelder dan verwacht!Mogen deze paar woorden, uitgesproken met vastberadenheid, overtuiging en optimisme, gehoord worden!We willen gravin Emmanuel de Ribaucourt bedanken voor het afnemen van dit interview.
"De terugkeer van de tragiek": graaf Van Rompuy
De huidige internationale toestand is erg verschillend van enkele jaren geleden. Ik geef enkele voorbeelden zonder exhaustief te willen zijn.De terugkeer van het primaat van de politiek. Kijk naar Brexit, de tarievenoorlog, oorlogen zelf, de instrumentalisering van energie en grondstoffen voor niet-economische doelstellingen. De multilaterale orde en de EU waren gebaseerd op het geloof in vrije markten en economische rationaliteit. Ze dienden de vrede. Hoe meer men afhankelijk was van anderen des te minder appetijt er zou zijn om oorlog te voeren die immers een directe verarming zou betekenen. De spectaculaire economische opgang van China zou niet mogelijk zijn geweest zonder hun lidmaatschap van de WTO en dus van open markten. Landen uit het Zuiden zeggen vaak dat de klassieke multilaterale instellingen door het Westen zijn opgericht in hun eigen voordeel. Het voorbeeld van China toont het omgekeerde aan.De opgang van het nationalisme In de Angelsaksische landen en in de ex-communistische landen als China en Rusland doorkruist de economische logica. Die landen zijn bereid een prijs te betalen in termen van verarming en armoede om toch maar hun land ‘groot’ te maken. Het nationalisme staat haaks op het multilateralisme. De EU was opgericht om een terugkeer van het nationalisme onmogelijk te maken dat Europa in twee wereldoorlogen ten gronde had gericht. Het primaat van de politiek is vaak het primaat van veiligheid en oorlog. De politieke economie heeft de economische politiek een andere inhoud gegeven. Het is veel meer dan het spelen met woorden.Het nationalisme staat ook bondgenootschappen in de weg. In een alliantie zetten landen zich samen en geven vrijwillig een deel van hun soevereiniteit op. Een nationalist steigert daartegen. De NAVO functioneert vandaag veel minder goed in afwachting van dat het niet meer functioneert , sinds de terugkeer van het nationalisme. Trouwens in een bondgenootschap deelt men waarden en belangen. Maar als de waarden zelfs over vrijheden, de rechtsstaat en democratie verschillen dan wordt de basis zelf van een alliantie ondergraven. Als ook de belangen verschillen dan is het hek van de dam. Men zou kunnen zeggen dat een gemeenschappelijke vijand die verschillen doet overstijgen maar hebben wij nog dezelfde vijanden in de NAVO? Is Rusland de vijand van én Amerikanen én Europeanen?Met deze voorbeelden is ook aangetoond dat de binnenlandse politiek bepalend is voor het buitenlands beleid. ‘America first’ of ‘to get back control’ is in de eerste plaats een slogan voor binnenlands-electoraal verbruik. Marc Eyskens noemde dat destijds de ‘verbinnenlandsing van het buitenlands beleid’. Dat gebeurt nu op grote schaal.Er is nog iets bijzonder aan het huidig nationalisme. Het is nostalgisch naar een tijd waarin het voor het betrokken land beter was, naar een soort Gouden Eeuw. Die tijd heeft nooit bestaan. Ze was van goud voor een elite. Een droomfabriek. Mensen die onzeker, angstig, boos en agressief zijn, staan open voor die sprookjes omdat ze een middel zijn om de bestaande machthebbers te bestrijden. ‘Geef ons onze dromen terug’. Het is natuurlijk uitzichtloos op die manier. De tijd van gisteren keert immers niet terug omdat hij nooit bestaan heeft.Extreem nationalisme heeft nog een ander bijeffect. Vermits leiders van dat soort zich niets aantrekken van de rechtsstaat op internationaal vlak heeft die waarde ook geen belang op binnenlands vlak of omgekeerd. Alleen de brutale macht telt. Scheer u weg want ik doe u een ongeluk. De democratie wordt aangevallen van binnenuit, naast de externe acties van officieel autoritaire staten. Het is de terugkeer van het geweld, de terugkeer van de tragiek.Dat alles gebeurt met de instemming soms zelfs van een meerderheid van de bevolking. Het vreemde is dat degenen die op sociale media gebruik en misbruik maken van de vrijheid van mening dezelfden zijn die zouden akkoord zijn met het afschaffen van die vrijheid! Het is de zoveelste paradox. De enige uitleg is dat zij die vrijheid van mening willen ontzeggen aan degenen die ‘hun’ mening niet delen! Dezelfden beseffen niet dat vroeg of laat zij ook zullen gevraagd worden te zwijgen en te gehoorzamen zeker mochten de leiders hun beloftes over de Gouden Eeuw niet kunnen waarmaken, wat natuurlijk het geval zal zijn.De vraag is waarom een goed deel van de mensen zo boos en gefrustreerd is. We zijn niet in de jaren dertig van de vorige eeuw met massale werkloosheid en verarming. Of denkt men echt dat bij zero migratie of zero pollutie de ontevredenheid zal verdwijnen. Wellicht zoekt men dan een nieuwe zondebok. Ik heb ook geen sluitende verklaring.Maar een element dat meestal over het hoofd wordt gezien is het verlies van sociaal en familiaal kapitaal in onze samen-leving. Velen staan er alleen voor. Door dat gebrek aan verbindingen (linkages) viert de individualisering hoogtij. De digitale revolutie heeft mensen nog meer opgesloten in hun eigen wereldje. De geestelijke gezondheid verslechtert dramatisch. Men ziet dat aan de toename van verslavingen allerhande (drugs, alcohol, gaming, porno), van burn-outs en depressies, aan zelfmoord gedachten en eigenlijke zelfmoorden zel. Jongeren zijn er meer onderhevig aan dan hun ouders. De crisis van de democratie verwijst naar de crisis in de samenleving.Er zijn gelukkig nog velen die weerstand bieden en een zo normaal en evenwichtig leven willen leiden. Misschien is het zelfs een stille meerderheid. Ik hoop het althans.Wij danken graaf Van Rompuy voor het opstellen van dit artikel.
Interview door baron Johan Swinnen (JS) met ridder Loïc De Cannière(LDC), auteur van het boek ‘Afrika: een gedroomde toekomst’
JS: In het boek ‘Afrika: een gedroomde toekomst’ schetst u een vrij optimistisch beeld van de toekomst van het Afrikaanse continent. Wat dreef u om dit boek te schrijven?LDC: Ik was de laatste dertig jaar vaak in Afrika: eerst voor het waterbouwbedrijf DEME (deel van de groep Ackermans & van Haaren) en daarna als CEO van Incofin Investment Management (‘Incofin IM’). Met Incofin IM, een impact-investeringsmaatschappij, investeerden we de afgelopen twintig jaar meer dan een half miljard euro in 23 Afrikaanse landen, in microfinancieringsinstellingen, landbouw- en voedingsbedrijven en kleine drinkwaterbedrijven. De investeringen van Incofin IM streven naar een financiële opbrengst gecombineerd met een meetbare positieve sociale impact. De bedoeling is om kleine ondernemers en landbouwers zoveel mogelijk in het economische circuit te integreren en hen op die manier toekomstperspectief te bieden.Ik ben gefascineerd door Afrika en wilde mijn ervaringen en analyses te boek stellen. Daarbij wilde ik een bijzondere invalshoek hanteren. Het viel me op dat onze media doorgaans een zeer pessimistisch beeld van Afrika ophangen, waarin oorlog, honger en miserie overheersen. Dit beeld is zeer eenzijdig. Ik heb in Afrika vaak erg veel hoopgevende ontwikkelingen gezien, waarover media nauwelijks berichten. Vandaar de titel van mijn boek: Afrika, een gedroomde toekomst. Bovendien wilde ik als econoom een inschatting maken van de evolutie van het Afrikaanse continent tussen nu en 2050. Er is veel gezegd en geschreven over het verleden van Afrika, maar weinig over de toekomst. Ik wilde vooral een analyse van de toekomst van dit continent met zijn zeer jonge bevolking maken.JS: U analyseert de toekomst van het Afrikaanse continent dus als econoom en investeerder. Welke ziijn de kernpunten van uw analyse?LDC: Ik vertrek vanuit de demografische evolutie van sub-Sahara Afrika. De bevolking (vandaag 1,1 miljard mensen) zal er tegen 2050 verdubbelen en tegen het einde van de eeuw verdrievoudigen. Als gevolg hiervan zullen in de komende drie decennia jaarlijks meer dan 20 miljoen jongeren op de arbeidsmarkt toevloeien. Dat is een enorm aantal. Het is essentieel dat de werkgelegenheiddgroei gelijke tred houdt met de demografische groei en dat Afrika er bijgevolg in slaagt om jaarlijks 20 miljoen bijkomende jobs per jaar te creëren. Zoniet dreigen werkloosheid, armoede en onrust. Ongetwijfeld zal meer werkloosheid de migratiedruk, ook richting Europa, verhogen. In het boek onderzoek ik of en hoe Afrika deze noodzakelijke noodzakelijke massale jobcreatie kan aanpakken. JS: Uw analyse van de toekomst van Afrika stemt – objectief gesproken - niet echt tot optimisme. Wat verantwoordt uw optimistische kijk?LDC: Afrika staat inderdaad voor reusachtige uitdagingen. Maar ik zie twee redenen om toch optimistisch te zijn.Ten eerste munten Afrikanen uit door creativiteit en ondernemerschap. Professor Clayton Christensen van Harvard Business School beschreef in zijn boek ‘The Prosperity Paradox’ hoe Afrikanen de bijzondere eigenschap bezitten om ondernemingen te doen groeien en bloeien in een omgeving met lage koopkracht, waarin westerse bedrijven niet bereid zijn te opereren. Ik stel vast dat Afrika over steeds meer succesvolle ‘unicorns’ beschikt, bedrijven die meer dan 1 miljard dollar waard zijn. Er ontstaan bovendien grote panafrikaanse conglomeraten in de voedingsector en in de banksector. Dat was tien jaar geleden nauwelijks het geval. En uiteraard zijn er de miljoenen dynamische micro-ondernemers, waarvan ik er honderden heb gezien en gesproken.Ten tweede heeft de demografische evolutie in Afrika ook een zeer positieve zijde. Afrikanen zijn gemiddeld 19 jaar oud. In de Europese Unie bedraagt de gemiddelde leeftijd 44 jaar. De leeftijdskloof tussen Afrika en Europa bedraagt dus 25 jaar. Een jonge bevolking is een broeinest van creativiteit en innovatie. Dat merken we onder meer in de groei van de creatieve sectoren (mode, muziek, film, plastische kunsten) en in de technogiesector (fintech, agritech). Een jonge bevolking, met een vlotte toegang tot sociale media, zet autoritaire regimes onder druk en dwingt ze tot meer transparantie, democratische hervormingen en respect voor mensenrechten. Dat is een goede zaak voor Afrika.JS: Welke rol ziet u weggelegd voor Europa, dat een lange, niet onbesproken geschiedenis deelt met Afrika? LDC: Het is tijd om de bladzijde van het verleden om te draaien en te werken aan een gelijkwaardig partnership tussen Europa en Afrika, het ‘twin continent’ zoals gewezen Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker Afrika noemde. In een wereld van toenemende geopolitieke spanningen moeten Europa en Afrika een tandem vormen die de belangen van beide partijen ten goede komt, bijvoorbeeld op het vlak van energie, klimaat, grondstoffen, technologie en arbeidsmobiliteit . Door uitdrukkelijk het wederzijdse belang na te streven, zal Europa zich in positieve zin onderscheiden van de manier waaarop andere vreemde mogendheden, zoals China en Rusland, in Afrika optreden. De Europese Unie heeft stappen in de goede richting gezet. Afrikanen werken graag samen met Europa, maar Europa moet meer bereidheid tot dialoog en slagkracht tonen. Wat dat laatse betreft, heeft Europa veel van China te leren. Die boodschap krijg ik van talrijke Afrikaanse gesprekspartners.
Advertorial: Ontmoeting met Ghislaine Holvoet, edelsteenkundige en organisatrice van de BELFAIR beurs (22 en 23 november)
Beste Ghislaine, edelsteenkunde is uw passie, en met "Moeder en Dochter" hebt u er een tweeledig avontuur van gemaakt: wat brengt dit unieke duo bij, aan uw kijk op stenen en creatie?"Moeder en Dochter" weerspiegelt een familiale medeplichtigheid en een doorgegeven passie. Wij hebben een menselijke aanpak willen creëren, waarbij elk stuk, elke selectie van edelstenen, bedacht wordt voor de klant om daarbij een emotie op te wekken. Het is een avontuur met z’n tweeën, waar traditie en moderniteit elkaar ontmoeten.BELFAIR is al aan zijn derde editie toe. Wat maakt deze show uniek in vergelijking met andere evenementen die gewijd zijn aan luxe? BELFAIR biedt een zeldzaam intermezzo: drie dagen lang verzamelden zich twaalf hoogwaardige huizen, vaak zonder winkel, slechts drie dagen lang in de privésalons van de Franklin Rooseveltlaan. Intimistisch, ultraselectief en 100% creatief: luxe om te ontdekken aan de bron. Waarom kozen jullie opnieuw voor de 'Salons van de 25' als locatie voor deze nieuwe editie? Het VAKB-huis, een oord met een rijke geschiedenis, biedt een ideale omgeving: warm, van grote elegantie, met gemakkelijke parking en totale veiligheid. Ver weg van de stress van de winkelstraten, maakt het een sereen bezoek mogelijk, in perfecte resonantie met onze waarden. Wat zijn uw wensen voor deze 3e editie?Mijn grootste wens is dat iedereen zijn ideale stuk zou vinden en met een warm hart zou vertrekken of dat de bezoeker een mooie herinnering zou koesteren. Worden mannen niet vergeten in 'Moeder en Dochter'? Natuurlijk niet! Noch de mannen, noch de jonge verloofden! Wij nodigen u uit om onze collectie manchetknopen te komen ontdekken. Zal deze derde editie haar solidaire dimensie behouden?Sedert onze oprichting in 2014 hebben wij veel goede doelen gesteund. Ook dit jaar bieden wij opnieuw een stand aan Oxybulle, zodat het zijn producten kan presenteren en van een goede zichtbaarheid kan genieten.
Royal Condroz Culturel asbl 50 jaar cultureel, menselijk en solidair avontuur
Mijn moeder, gravin Ferdy d'Aspremont Lynden – een dynamische en ondernemende vrouw – was al druk bezig met haar taken als burgemeester van Barvaux-Condroz toen zij in september 1974 de vzw Condroz Culturel oprichtte.Kreeg zij misschien deze ondernemende en enthousiaste geest van haar moeder, die uit een geslacht van Amerikaanse industriëlen kwam?Volgens haar statuten is het de missie van de vereniging om alle vormen van kunst te promoten en te verbeteren, en om financiële steun te verlenen aan liefdadigheidsinstellingen, filantropische werken en culturele verenigingen die soortgelijke doelstellingen nastreven. Om dit te verwezenlijken, organiseert de vzw verschillende activiteiten zoals museumbezoeken, excursies, uitstapjes... Het idee was – en is nog steeds – dat je mooie dingen kunt maken door goed te doen!In de jaren zeventig bood de vereniging toneelstukken aan op privé eigendommen in de regio. Op 10-jarige leeftijd ging ik vaak mee met mijn moeder en ik heb een prachtige herinnering aan deze avonden met voorstellingen waarbij de acteurs onder andere speelden op de binnenplaats van de kastelen van Annevoie, Barvaux of Ry! Evenzo heb ik deelgenomen aan de voorbereiding van de 400 enveloppen met de maandelijkse nieuwsbrief van 5 pagina's, een nauwgezette klus die tegenwoordig wordt vergemakkelijkt door het gebruik van e-mail.Achter dit geweldige initiatief staat een klein team dat even discreet als efficiënt is: mijn moeder natuurlijk, maar ook haar nichten, barones Philippe van Zuylen en gravin Didier d'Aspremont Lynden. Samen hebben zij de ziel van de vereniging gevormd.Begin jaren '80 gaf Josyne van Zuylen, een globetrotter met een leergierige geest, een nieuwe impuls aan de activiteiten van de vzw. Onder haar leiding hebben culturele reizen – dichtbij en ver weg – zich vermenigvuldigd, in een vriendelijke en aangename sfeer. Sinds 2007 neem ik de fakkel over, omringd door Marguerite De Cannière, door mijn schoonzus Béatrice de Spirlet en altijd gesteund door mijn lieve echtgenoot.Philippe de Potesta : Wat zijn de drijfveren van vrijwilligerswerk binnen uw team?Caroline d’Aspremont : Het is een kwestie van het voortzetten van dit mooie culturele en sociale avontuur, altijd gedragen door deze vriendelijke en welwillende sfeer die er de rijkdom van uitmaakt! Deze aanpak werd onlangs bekroond met een erkenning die ons diep raakt: de beslissing van Zijne Majesteit de Koning om onze vereniging de eretitel "Koninklijk" te verlenen. Voortaan dragen we de naam Royal Condroz Culturel asbl, een symbolische onderscheiding, die vijf decennia toewijding aan cultuur en filantropie huldigt. Deze titel is niet alleen een erkenning van de geboekte vooruitgang, maar ook een aanmoediging om de oprichtingsdoelen van de vereniging voort te zetten.Ph de P : Wat waren de laatste belangrijke activiteiten van de Condroz Culturel?C d’A : Het is moeilijk om 50 jaar van vele rijke en gevarieerde activiteiten samen te vatten ... In 2023 maakte een prachtige cruise in Kroatië, aan boord van een boot die volledig voor de vereniging was afgehuurd, grote indruk.In oktober van hetzelfde jaar trad een cultureel verblijf in Rome in de voetsporen van Rafaël. Het voorjaar van 2024 was de aanleiding voor een spannende week in Caïro en omgeving, tussen duizendjarige geschiedenis en de moderne wereld. Februari 2025, Azië met een onvergetelijke cruise op de Mekong rivier. En gedurende deze maanden hebben vele tentoonstellingen ons programma verrijkt, van Georgië tot Aleschinsky, Louise-Marie d'Orléans, eerste Koningin der Belgen, en vele andere artistieke tussenstops.Ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van de Condroz Culturel werd in de Comédie Royale Claude Volter een toneelstuk opgevoerd, "Crusoé repart", grappig, fris en origineel. De avond werd voortgezet met een hartelijke receptie, zorgvuldig georkestreerd door Cap Event vzw.Ph de P : Wat zijn de projecten die je enthousiast maken voor de toekomst?C d’A : Zoals gewoonlijk zullen verschillende tentoonstellingen het herfstseizoen afsluiten. Eind november worden wij tijdens een reis naar Rijnland-Westfalen ondergedompeld in de magie van de advent, tussen kastelen, een bezoek aan Aken en een kerstmarkt in Schloss Merode. In de lente van 2026 gaan wij naar Egypte voor een reis van Luxor naar Aswan, uitgebreid met een boottocht op het Nassermeer. En in de herfst van 2026 ligt er al een reis om Roemenië te ontdekken in het verschiet.Ph de P : Tot slot, wat zijn de wensen voor de toekomst van uw vereniging?C d’A : Wat we vandaag en morgen willen, is trouw blijven aan de geest die de oprichters hebben ingevoerd: enthousiasme t.o.v. het onverwachte, de vreugde om samen iets te ontdekken, flexibiliteit ten aanzien van het onvoorziene. Maar bovenal een diepe trouw aan onze waarden: een gedeelde cultuur, de elegantie van het denken, het plezier van het samenzijn terwijl we met hart en ziel blijven voortgaan!Ph de P : Hartelijk dank aan Caroline d'Aspremont voor deze verduidelijkingen die een correct licht werpen op de verwezenlijkingen van de Condroz Culturel.Philippe de Potesta
Evenementen
Gastronomische lunch: Terug van de jacht
Terugkeer van de jacht ➤ Bridge & Scrabble. Beleef een warm moment samen met Cécile Poswick en haar team in de salons van de ANRB (12u). Verleng de namiddag rond een bridge- of scrabbletafel indien gewenst.
“Het Spook van de Opera” in het Théâtre Royal du Parc
De JNB nodigt u uit voor het toneelstuk “Het Spook van de Opera” dat wordt opgevoerd in het Théâtre Royal du Parc.Adres: Wetstraat 3, 1000 Brussel.
Workshop « How to live »
Individueel of als onderdeel van activiteitsgroepen, dit is een workshop waarmee jongeren de wereld met elegantie en vertrouwen kunnen betreden.De workshop, geleid door gemotiveerde jonge academici, gaat over tafelmanieren, manieren om jezelf voor te stellen, begroeten, bedanken en nog meer.
Onze Zoekertjes
Wilt u iets te koop aanbieden? Bent u op zoek naar de woning van uw dromen om te huren of te kopen? Heeft u een speciale dienst nodig?
Ontdek de rubriekszoekertjes van onze leden en voeg zelf uw zoekertjes toe.
Privatiseer het huis
De grote zaal
De Grote Zaal staat in het middelpunt van alle actie. Zij is versierd met een prachtige renaissanceschouw, wandtapijten van Aubusson en kroonluchters in Louis XV stijl, die de luchters van de Mazarine-bibliotheek nabootsen. Een zeer mooie trap leidt naar boven. Het is op deze magische plek dat de meest memorabele gebeurtenissen van de vereniging zijn ontstaan, wat gezorgd heeft voor onvergetelijke momenten voor sommige van onze leden.
De lounge van de jongeren
De JBA lounge is een polyvalente zaal. Deze gezellige en feestelijke ruimte is beschikbaar voor uw feesten of uw "lounge" momenten.
Vergaderzalen
Als lid kunt u onze vergaderzalen - en zelfs het hele gebouw voor grotere feesten - privatiseren. Caroline Siraut en haar team helpen u om de kleinste details om te toveren tot een onvergetelijke ervaring.
De eetkamer
Grenzend aan de grote zaal vindt men de eetkamer, een prachtige ruimte van bijna 70 m². De lambrisering aan de wanden verleent een uniek karakter aan deze ruimte.Een tweede, zeer discrete deur maakt het de cateraar mogelijk om alle gasten te kunnen bedienen zonder de circulatie van de genodigden te belemmeren.
De chinese lounge
De Louis XV-lounge met panelen in Chinese stijl bevindt zich op het gelijkvloers en geeft uit op het terras van het huis. Het parket is er verfraaid met mahoniehouten inlegstukken.
De bibliotheeklounge
De bibliotheeklounge, aan de ingang links, is een intieme en verfijnde ruimte. De kamer is versierd met houtwerk en volle boekenrekken, uitnodigend tot ontspanning of een gesprek. Een tweede - discrete - deur leidt naar de grote zaal en versterkt zodoende de doorstroming en de circulatie op het gelijkvloers.De bibliotheeklounge leent zich perfect voor diners in kleine groepen, waar u een gezellig moment kunt delen in een gedempte en warme sfeer.
Steun ons
Ontdek hoe u in alle vertrouwen diegenen kunt steunen die het echt nodig hebben.
U kunt werkelijk een verschil betekenen door SOLIDARITAS te steunen.
Uw gift is waardevol en wij zijn er u erkentelijk voor.
Een donatie doen